Shutterstock.










Een bijdrage van Hugo Matthijssen.
Na afloop van de subsidietermijn eind 2020 zullen in Duitsland de eerste 1000 molens stilgezet worden.
Zie hier.
Zonder subsidie is wind niet economisch rendabel, ook niet als het molens betreft die technisch nog bruikbaar zijn.  Maar dat is pas de eerste fase, in 2025 komen er nog eens 3000 bij waarvoor de subsidie ook afloopt. Nu draaien er totaal nog 6300 waarvan er na 2025 nog maar 2300 overblijven.
Het doel van subsidie is om een opstart van een gewenste techniek realiseren. In dit geval windenergie. Daarna zou de windindustrie op eigen benen moeten kunnen staan. Het vreemde is dat in de praktijk nu zelfs bestaande nog goed draaiende windmolens niet rendabel te exploiteren zijn. Wat is er mis? vraag je je dan ook af.
Duizenden windturbines in Duitsland worden met ontmanteling bedreigd, terwijl ze nog jaren kunnen meedraaien. Regeren is vooruitzien maar zelfs dat lukt niet meer. Dit was vanaf de bouw al zichtbaar. De Duitse windenergie-industrie verkeert in een diepe crisis. Doordat de staatssubsidie voor veel windturbines opraakt, is het in bedrijf houden niet meer de moeite waard voor de operators.
Het sprookje is uit en dan komt de roep om extra subsidie of nieuwbouwsubsidie.
Wat vaak ook vergeten wordt is het feit dat veel molens in het noorden staan en de gebruikers, voornamelijk de industrie, in het midden en zuiden. Er was een noord-zuid transportleiding gepland, maar die is in de inspraak vastgelopen.
Het vraaggestuurde netwerk kan zonder grootschalige opslagmogelijkheden maar een beperkt deel aan windstroom opnemen, ook als de netwerkcapaciteit voldoende is. Je kunt nooit meer stroom op het net brengen dan er op hetzelfde moment wordt gebruikt. Dat was in 2011 al duidelijk. Zie ook dit rapport.
Zonder netwerkuitbreiding en grootschalige opslagmogelijkheden is zelfs in Duitsland windstroom niet inpasbaar.
Maar het probleem is in de praktijk nog veel groter. Zou je gaan denken aan nieuwbouw, dan zijn er nieuwe regels. Dat mag niet meer binnen 1000 meter van woningen en daarmee is nieuwbouw op veel plaatsen niet meer mogelijk.
En dan de afvalberg wie gaat dit betalen?
Hugo Matthijssen.
En als laatste rest er nog een enorme klus. Het ontmantelen en afvoeren van deze 4000 nog bruikbare maar niet rendabele windmolens. De materialen van de generator en de mast zijn weer te gebruiken, maar de wieken en de fundatie vormen een probleem. Deze wieken van versterkte kunststof kun je eigenlijk alleen maar op een hoop gooien of in de grond begraven. En de fundering bestaat uit veel beton en staal. Die kunnen alleen worden opgeruimd met explosieven, net als oude bunkers.
En de CO2-winst, wat is daar nog van over? Los van de inpassingsverliezen zal ook de CO2-winst minimaal zijn. Omdat de technische levensduur niet gehaald wordt is de CO2-balans ook aardig scheef aan het trekken.
Het groene sprookje is uit. Wat rest is een puinhoop.