Column Sid Lukkassen: Wij moeten de massa bevrijden van het nieuws!

Terwijl ons land afzakt in een globalistische en absurdistische chaos, houdt het volk zich ledig met de laatste nieuwsfeitjes.

Sid Lukkassen 16-4-2022

Of beter gezegd: het volk wordt ermee beziggehouden. Nieuwsfeitjes verleggen de aandacht van dit systeem waarvan de huidige elite profiteert, een systeem dat ondemocratisch en bovendien globalistisch is. Men vreest de analyses die dat aantonen. Wie die analyse maakt wordt weggezet als “racist, fascist, nazi”, enzovoorts. Liever bedelft men het volk met nieuwsfeitjes over de waan van de dag – tegelijk maken ze het parlement het werk onmogelijk.

Denk aan toenmalig Kamervoorzitster Anouschka van Miltenburg die informatie in de papierversnipperaar liet verdwijnen. Kasja Ollongren trok een politiek rookgordijn op rond het Sleepwet Referendum en verborg belangrijke informatie voor de Kamer en voor de burger. Denk aan Rutte, wiens actieve herinneringen louter ontbreken wanneer het heet onder zijn voeten wordt. Het eigenzinnige Kamerlid Omtzigt, die gewoon zijn werk deed, moest worden weggepromoveerd. Kamervragen beantwoorden is een optie geworden voor de boven ons gestelden, zo ondervond Pepijn van Houwelingen onlangs. Terwijl wij als volk via onze vertegenwoordigers, de uitvoerende macht behoren te controleren en niet andersom.

Het partijkartel is altijd zo ongelooflijk trots op onze parlementaire democratie, totdat een volksvertegenwoordiger lastige vragen gaat stellen. Door een Kamerlid benodigde informatie opzettelijk te onthouden breekt men doelbewust het fragiele begin van een democratie af. Onze parlementaire ‘democratie’ is voor de globalisten slechts een hinderlijk obstakel. Leuk als baantjescarrousel voor de elite en als brood en spelen voor het volk. Onze huidige ‘democratie’ mag de naam niet dragen. Eens in de vier jaar krijgt het volk toestemming om de baantjes van de bovenklasse te legitimeren en dat was het dan. Hetgeen wij een democratie noemen kent géén gekozen burgemeesters en referenda, noch een gekozen Minister President.

In hun drang naar een globalistische heerschappij zijn wij een groep lastige mensen. Wij denken na, willen iets anders en spreken ons daarover uit. Dat, mijne dames en heren, is de reden dat men ons tracht buiten te sluiten en ons stelselmatig wegzet als ‘extreem’, ‘fascistisch’, ‘racistisch’ enzovoorts. Enkel en alleen omdat wij hun woorden bevragen en hun daden aan de kaak stellen. Of er een complot tegen ons bestaat, is voor ons irrelevant. Het kan bestaan, het kan ook niet bestaan. Van belang is dat wij ons verhaal brengen, blijven denken, de waarheid blijven zoeken en blijven bouwen aan het soevereine Nederland dat wij nastreven.

Dit brengt ons op het nieuws. Het is menselijk om het nieuws te willen volgen, maar voor ons als groep is het toch minder goed. Via onze eigen zuil bouwen wij aan een democratisch Nederland, een land waarop wij trots kunnen zijn. Daarmee bedoelen wij: een land van rationeel debat, gebaseerd op hoor en wederhoor en een inhoudelijke weging van argumenten. Een debat dat ruimte biedt aan grote ideeën.

‘Great minds discuss ideas; average minds discuss events; small minds discuss people.’ Het is een inzichtrijk citaat omdat het gaat over inzicht versus ophef: over zelf in gang zetten versus passief volgen. Zie je de plannen, zie je de onderliggende ideeën, of laat je jezelf leiden door controverse en de waan van de dag? Het statement verduidelijkt: initiëren staat boven reageren. Uiteindelijk gaat het niet om feiten maar om de kracht van overtuigingen en visies. Je vind eerst iets en dat draag je uit in een discussie. Pas dán oriënteer je jezelf op feiten en ben je daar gevoelig voor: je zoekt nu naar feiten die die visie ondersteunen. Visie dient dus prioriteit te krijgen boven de informatiediarree. De realiteit waarin wij leven is inmiddels volledig absurd, dus er zijn genoeg feiten te vinden om zelfs de meest absurde visie te legitimeren. Daarom levert feiten op elkaar afschieten niets meer op – het accent moet komen op visies.

Vanuit onze visie willen wij dit nieuwe Nederland richting geven. Wij kunnen bouwen. Bewezen is dat wij niet op anderen, op het kartel, kunnen rekenen. Wij kunnen onze plannen en ideeën gaan uitwerken en verwezenlijken, en daarvoor is concentratie nodig op de toekomst. Daarbij moeten we wegblijven van de waan van de dag. Wij zijn nieuwsverslaafd geworden, en het woord ‘slaaf’ in verslaving laat al zien dat het niet goed zit. Wat we nodig hebben is minder nieuws, minder ‘feiten’. Nieuws is als gif voor de ziel. De nieuwsverslaving maakt dat wij steeds minder oog hebben voor echt debat. Grondige analyses, doordachte visies en gedegen analyses zijn weggeduwd door de waan van de dag, door nieuwsfeitjes en het dagelijkse ophefje.

Vergelijk het met Joop Den Uyl, die belasting wilde heffen op grond en huizen. Hierover was een jaar lang maatschappelijk debat – veel mensen waren woest. Toen de belasting werd doorgevoerd ging het debat erover nog een jaar door. Vandaag wordt er elk uur een beleidsstuk doorgeramd dat véél ingrijpender is, en naderhand horen we er nagenoeg niets meer over. Tegen de tijd dat je ontdekt dat je op een hype trein zat, ben je al weer afgeleid en gedesoriënteerd door een nieuwere hype.

Aangaande de mainstream-media kunnen we twee dingen vaststellen. Ten eerste, veel mainstream-media gedragen zich als bondgenoten van de gevestigde orde. Dit is niet alleen een kwestie van ‘verzuring’ of ‘complotdenken’ (zoals zij die uit de ruif eten van de gevestigde orde het meestal voorstellen), maar heeft een objectieve oorzaak in het falen van diezelfde gevestigde orde. Dit falen mag niet worden toegegeven, want dan volgt mogelijk een wisseling van de wacht en dan stopt voor die mediamakers het eten uit de ruif. De tweede constatering is dat het bestaan van deep fakes het moeilijker maakt om de echtheid van het echte aan te tonen. Hierdoor zijn mediagebruikers over de brede linie sceptischer over media.

Tekenend hiervoor is hoe een bekende onlangs klaagde over een politicus. Die politicus zou berichten hebben geretweet waarin werd gesteld dat de productie van vaccins “embryonaal weefsel vereist dat is verwijderd uit levende baby’s”. Die bekende was teleurgesteld omdat hij de vragen van vijandige politici al zag aankomen: “Denkt u dat er levende baby’s worden verwerkt in vaccins?”

Mijn antwoord daarop is: kom maar door met die levende baby debatten. Eerst werd het pedofilie eiland van Jeffrey Epstein een ‘complottheorie’ genoemd – de multimiljonair die onder verdachte omstandigheden zelfmoord zou hebben gepleegd. Het eiland bleek te bestaan en ook de ‘Lolita Express’ bleek echt – voormalig Amerikaans president Bill Clinton bleek er gebruik van te hebben gemaakt! Argos deed onderzoek naar sektes van satanische pedofielen binnen het Nederlandse overheidsapparaat – aanvankelijk omdat dit zogezegd een complottheorie zou zijn, een hoax zoals ‘Pizza Gate’ om lekker domrechtse populisten uit lachen… Totdat dit pedofielennetwerk bleek te bestaan en zelfs de PvdA op basis hiervan Kamervragen stelde. Dan nog de these dat het coronavirus is gemaakt in een laboratorium in Wuhan. Eerst werd dit idee in de media afgeserveerd als ‘complottheorie’ en plots was het een scenario dat door overheden officieel werd onderzocht. Dat het niet bij één of twee vaccinaties zou blijven, mocht Baudet niet zeggen van YouTube, want het zou gaan om een ‘complottheorie’. Al snel bleek zijn voorspelling de harde realiteit.

De communicatieve hypersnelheid heeft tot gevolg dat het absurde sneller genormaliseerd raakt dan dat de absurditeit van wat absurd is, kan worden vastgesteld. De communicatieve hypersnelheid heeft óók tot gevolg dat de mediaconsensus totaal onbeduidend is voor waarheidsvinding. Dezelfde mainstream media volger die het ene moment zegt: “dombo, je gelooft complottheoriën”, zegt een dag later: “dombo, je volgt het nieuws niet”. Denk maar aan hoe premier Rutte de natie toesprak over “gecontroleerd groeiende groepsimmuniteit” en een week nadien was dat hele concept uit de geschiedenis gewist. De gevestigde orde drukt op een knop en de informatievoorziening draait direct 180 graden – de inhoudelijke waarheid is voor hen niet relevant, ze dekken enkel hun belangen af.

Door continu van het ene absurde nieuwsfeit naar het andere te worden geslingerd verliezen wij, de mediaconsument, ons zicht op de stip aan de horizon die wij zélf zetten. Nu is het volkomen terecht dat alternatieve media zijn opgestaan. Sterker nog – zij zijn een integraal deel van onze zuil. Maar er is iets waarop ik u moet attenderen.

De alternatieve media – zowel gedrukte als digitale – pogen de mainstream media te imiteren. Ze willen ‘nieuws brengen’ en willen serieus worden genomen als nieuwsbron. Zij hopen daarmee de erkenning te krijgen die de gevestigde media óók krijgen. De vraag is of die verwachting, die wens tot erkenning realistisch is, en of je die weg überhaupt moet inslaan.

Het antwoord is: Neen. De alternatieve media zullen die erkenning niet krijgen, simpelweg omdat onze mainstreammedia uit de ruif eten van de machthebbers. De mainstreammedia verbergen de systeemrot onder een berg andere feiten die ze ‘nieuws’ noemen. Enige jaren terug hield ik met een groepje een zogeheten waanzin-archief bij. Elke dag gebeurde er wel iets waarvan we dachten: “What the hell? No way!” Oftewel iets waarvan we nog geen maand eerder hadden gemeend dat het nóóit kon gebeuren. Het waren altijd voorbeelden van doorgeslagen politieke correctheid, bestuurlijke incompetentie, beleid van een totalitaire strekking en schokkende corruptie. Het verbaasde ons hoe het allemaal binnen anderhalve dag weer was vergeten. Het nieuwsfeit toonde alleen maar aan hoe het absurde normaal was geworden en het normale absurd. En zo druppelde het gif elke dag verder de ziel en de samenleving binnen.

Dus waarom zouden de alternatieve media die weg inslaan als er reeds een overkill is aan nieuws en feiten? De mensen worden er al mee overspoeld en overladen – het verandert helemaal niets. Elke dag staat er iets in de krant waarvan je denkt: dit is écht te waanzinnig. En een dag later gaan de vis en de aardappelen er weer in en lijkt men het vergeten. Het is véél heilzamer om te bezielen, te inspireren en dieptebegrip te kweken. Het maakt moedeloos om achter de feiten van de steeds somberder wordende werkelijkheid aan te rennen. Woede en aandacht worden in steeds kortere pieken geconcentreerd – je doet daar aan mee en verandert helemaal niets aan het zieke beleid.

Daar komt bij, door over de werkelijkheid te rapporteren die onze vijand creëert, conformeren wij ons aan dat wat we verwerpen. We volgen de dynamiek van onze tegenstanders, zij initiëren, wij becommentariëren. Zij leiden, wij volgen. En met elk verslagje, elk ‘nieuwsfeit’, dringt de waanzin en absurditeit dieper onze geest binnen. Ook in een economische zin maakt het corrupt. Je maakt jezelf qua geldbronnen immers afhankelijk van verontwaardiging opwekken over de werkelijkheid, terwijl je een andere werkelijkheid in gang zou moeten zetten.

Een democratie is in beginsel gebaseerd is op een vrij, rationeel en open debat; we hebben echter gezien dat aan die premisse niet wordt voldaan. Wij analyseren, denken na, zijn afgrondelijk. Onze ideeën voor een beter Nederland worden bespot en gemarginaliseerd door een massa die zich laat ondersneeuwen door snelle nieuwsfeitjes. Wij moeten de massa bevrijden van het hijgerige nieuws, zodat het diepere maatschappelijke debat weer ademruimte krijgt. Een pluriform debat, met diepgaande analyses. Alternatieve media moeten niet meegaan in de waan van de dag, maar juist dat diepe debat faciliteren en voeren, zodat de mensen – bevrijd van het nieuws – hun eigen visies kunnen ontplooien.

In het huidige systeem is het volk niet de baas. We worden uitgekleed en onze woningen, vrijheden en basale rechten worden afgenomen. Het leven is schreeuwend duur geworden en de inflatie schiet door het dak. We komen aan in een 1984-achtige nachtmerrie. En ondertussen kissebissen wij over de e-mails van Hugo de Jonge. Het is tijd om het Grote Plaatje centraal te stellen. Als we moeten kiezen tussen een onderwerp van roddebladniveau of de overkoepelende toekomst van ons volk, dan is de keuze helder. Als iemand Hugo kan laten ophoepelen, make it happen, maar ik hoef er niet meer over te lezen. Het is hoog tijd dat de aandacht verschuift naar de weeffouten in ons systeem.

De enige manier om die waanzinnige dynamiek te stoppen, is door zélf de agenda te bepalen. Zelf een nieuwe werkelijkheid stichten, zelf onze analyses voorleggen. Het zijn oppervlakkige geesten die met de ‘events’ bezig blijven: wie vooruit denkt, publiceert beschouwingen. Dit kan mensen bezielen en op het pad zetten van een eigen cultureel universum, met bijbehorende ideeën en analyses.

Bezoek de lezing met Sid en Paul Cliteur op 28 april in Arnhem, over zijn boek Wees Afgrondelijk. En steun Sid via BackMe – dit is noodzakelijker dan ooit!

DDS