Een terrein ter grootte van zo’n zeven voetbalvelden, daar kun je alle kanten mee op, zou je denken. Dat ligt anders als het gaat om een voormalige siervogelkwekerij vol met vijvers. Niet geschikt als agrarische grond, niet om huizen op te bouwen.
,,Eigenlijk kon je er helemaal niets mee”, grapt agrarisch makelaar Coen Zuurbier uit Breezand. Toch weet hij samen met zijn drie zoons Lennart, Emiel en Jesper al snel dat een zonnepark het enige juiste is voor de plek langs de N9 bij ’t Zand.
Het smalle toegangspad aan de Parallelweg doet niet vermoeden dat er bijna negenduizend zonnepanelen op het perceel liggen. Goed om zo’n duizend huishoudens van stroom te voorzien. Op 21 juni, op Coen Zuurbiers 65e verjaardag, knipte de familie een lintje door en was de zonneweide officieel in gebruik. Een feestelijke officiële opening met alle betrokkenen zat er niet in vanwege het coronavirus.
Bijna negenduizend zonnepanelen voorzien duizend huishoudens van stroom.
© Foto Marc Moussault
,,Het is een van de eerste particuliere projecten met dergelijke omvang in deze regio”, zegt Coen met gepaste trots. Zijn zoons typeren hun vader als een ’early adapter’, die grote interesse heeft voor uiteenlopende technische ontwikkelingen. Coen begon jaren geleden klein met zonnepanelen op zijn eigen dak en Jesper draagt zijn steentje bij door al jaren koud te douchen. Dat de aanleg van de zonneweide een familie-aangelegenheid werd, was geen verrassing. Allemaal zijn ze er voorstander van dat fossiele brandstoffen naar de achtergrond verdwijnen.
Landschap
Optimistisch als de familie Zuurbier is, dachten ze dat nadat de vergunningen binnen waren, het park binnen een paar maanden zou draaien, maar er bleken nog wat hobbels te nemen. De grond was zo nat dat er drainage nodig was. ,,En de wind maakte dat we de panelen niet op tafels van een paar meter boven de grond konden zetten zoals gebruikelijk is”, legt Jesper uit. ,,We hebben heel veel research gedaan, zijn bij bedrijven gaan kijken van Utrecht tot Harlingen en Lelystad.”
De stoppenkast.
© Foto Marc Moussault
Uiteindelijk bedachten ze een oplossing op maat. Met de hand legden ze duizenden meters stevig worteldoek als ondergrond, roosters van gerecycled plastic om de spanning te verdelen met daarop betonnen blokken waar de zonnepanelen op bevestigd werden. ,,Voordeel is dat je de panelen niet van ver al ziet, omdat ze vlak aan de grond liggen. Er is geen verstoring van het landschap”, noemt Emiel.
Vanaf de weg zijn de panelen nauwelijks te zien, vanuit de lucht des te beter.
© Foto aangeleverd
Het type zonnepaneel was snel gekozen, maar voor het frame diende het volgende aandachtspunt zich aan. ,,We zitten hier dicht bij de zee en door de zoute lucht roest alles hier heel snel weg”, vertelt Coen. Er kwam dus materiaal dat goed bestand is tegen de zilte zeelucht.
Opgeven
Al met al zorgde het vele werk ervoor dat de zonneweide ruim een jaar later dan verwacht draaide. ,,Opgeven was nooit een optie. Wilden we ook niet”, blikt Jesper terug. Ze blijken allemaal ziel en zaligheid te leggen in het project. De drie broers die ieder met vriendin in Amsterdam wonen, reisden afgelopen periode iedere zaterdag naar De Kop om hun vrije uren in het project te steken.
Lennart nam vanwege zijn achtergrond als jurist het aanvragen van de vergunningen voor zijn rekening. Emiel, werkzaam als webdeveloper, deed de vormgeving voor het bedrijf Kolksluis Solar, waar het project in was ondergebracht.
© Foto Marc Moussault
Jesper, afgestudeerd econoom, zegde zijn parttime baan op om zich volledig op de zonnepanelenbranche te richten. Hij heeft inmiddels zijn eigen bedrijf. ,,Het is een heel jonge markt. Er is nog weinig kennis en wat je vandaag weet, kan over een maand weer anders zijn. Ik heb banen bij banken aangeboden gekregen, maar dat hoeft nog even niet. Dit is veel leuker nu.”
Mediator
Daarnaast hielpen nog eens tientallen vrienden en familieleden om alles draaiende te krijgen. ,,In het begin kon in het me geeneens voorstellen dat we dit allemaal voor elkaar zouden krijgen. Je hebt elkaar echt nodig”, zegt Coen dankbaar.
Vader en zoons doelen daarmee ook op moeder Ingrid. ,,Die had de rol van mediator”, zegt Lennart gekscherend. ,,Ze hield altijd de goede stemming erin.” De mannen zijn elkaar nog niet zat, blijkt terwijl ze met de nodige humor vertellen over hun toekomstplannen. ,,We zijn al volop met nieuwe projecten bezig. We willen ook op andere plekken zonneparken gaan realiseren.”
© Foto aangeleverd
De eigenaar van de windmolen huurt een plekje op het perceel.
4 reacties :
,,Opgeven was nooit een optie. Wilden we ook niet”, blikt Jesper terug.
dat is begrijpelijk met miljoenen aan subsidie in het vooruitzicht. Het zou een ander verhaal zijn als de familie Zuurbier een zonnepark zou zijn gestart zonder het vooruitzicht van de miljoenen subsidie, maar zoals met alles waar subsidie op zit is het gewoon een verdienmodel waarvan het geld door de burgers wordt opgebracht ten faveure van een klein groepje rijken.
Gaat de familie Zuurbier ook de kosten dragen voor het vervangen van de elektra infrastructuur of komen die miljarden kosten op rekening van Jan met de Pet?
Bij zonnige dagen met veel wind is gebleken dat er vanwege de zonneweides en de windmolens de infrastructuur bij lange na niet meer toereikend is en ja, dan is de burger weer de klos.
Zonneparken verstoren de energie voorzien enorm, simpel genomen dag en nacht, zomer en winter, wel zon geen zon... hoezo voor duizend huishoudens, hebben die in de nacht een kaars branden?
Zonneparken moeten verboden worden!
Er staat:
'Met de hand legden ze duizenden meters stevig worteldoek als ondergrond'.
Er is dus geheel geen dierlijk leven meer mogelijk?
Een reactie posten