Gesprek over Brandbrief van 17000 burgers, medici en zorgpersoneel

Datum:
  • zondag 26 juli 2020
  • in
  • Categorie:
  • Dat “dit gebeurt in het licht van volksgezondheid is schokkend te noemen als de collaterale schade wordt meegewogen,” 





    Op 17 juli voor het eerst een discussieprogramma op Café Weltschmerz met meerdere gasten: Jan Vosters, arts Maatschappij en Gezondheid (NP), Dick Bijl, oud-huisarts en epidemioloog Pierre Capel, emeritus-hoogleraar experimentele immunologie, en de twee hoofdgasten, de internisten Evelien Peeters en Hannah Visser. 

    Peeters en Visser vertelden over hun moedige en unieke initiatief om een brandbrief op te stellen waarin zij hun “ernstige bezorgdheid” uiten over het coronabeleid van de regering en aangeven dat “het bij wet vastleggen van de coronamaatregelen meer schade aanricht dan goed doet”.

    In de brief keren zij zich onomwonden tegen de noodwet, laken zij het gezondheidsbeleid van de regering dat veel te weinig gericht is op preventie, en stellen zij dat “de huidige wereldwijde maatregelen ter bestrijding van SARS-CoV-2”, zoals “verplichte sociale distantie, semi-verplichte isolatie, hygiënemaatregelen en verplichte persoonlijke beschermingsmaatregelen” de “rechten van de mens” schenden. 

    Ze schrijven dat de mortaliteit van corona “vele malen lager” bleek dan verwacht, en wijzen op schade als gevolg van het beleid “op het gebied van het psycho-sociale domein, economische schade, schade aan de non-covid gezondheidszorg”. Dat “dit gebeurt in het licht van volksgezondheid is schokkend te noemen als de collaterale schade wordt meegewogen,” ,” voegen zij hier aan toe. “Hoeveel gezonde levensjaren verloren zijn gegaan is nog moeilijk te schatten, maar dit zou het aantal gewonnen levensjaren ruim kunnen overstijgen.” 

    Ze schrijven voorts dat het “shamen, blamen en censureren van artsen die een tegengeluid op overheidsbeleid en Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) laten horen, die alternatieven naast een vaccinroute belichten of kritische vragen stellen over de gang van zaken, uitermate zorgelijk is. Evenals het plaatsvinden van het adviseren achter gesloten deuren.” 

    Wie dacht dat deze twee internisten een minderheid vormden in het medische establishment, komt bedrogen uit: de brief is ruim 700 keer ondertekend met naam en toenaam door medische specialisten en artsen. Het werkelijke aantal sympathisanten is ongetwijfeld hoger, maar velen durven de brief niet te ondertekenen, uit angst voor repercussies. 

    Praatprogramma’s 

    Je zou denken dat deze twee internisten, “helden” uit de zorg die beiden in hun werk te maken hebben gehad met coronapatiënten, in alle praatprogramma’s op t.v. zouden worden uitgenodigd. Het aantal uitnodigingen dat zij hebben ontvangen is echter, om precies te zijn: nul. Maar in de gevestigde media is ook nauwelijks aandacht besteed aan de brandbrief, zeker op televisie niet. 

    Voor Café Weltschmerz alle reden om deze twee dappere artsen uit te nodigen om hun verhaal te vertellen. Het werd een boeiend gesprek (alleen al op YouTube ruim 85.000 keer bekeken na één week) onder leiding van Ramon Bril en Saskia van Oerle. 

    Peeters vertelde dat in het academisch ziekenhuis waar zij werkt in maart een enorme opschaling van de IC-capaciteit had plaatsgevonden, waar veel personeel voor moest worden ingezet en andere zorg moest worden afgeschaald. Er werd voorspeld dat 50% van het personeel zou uitvallen. Daar is op ingezet, zei Peeters, maar uiteindelijk werd niet meer dan 8% van het personeel positief getest. De IC is vol geweest, maar er was geen tekort aan artsen, integendeel. “Het ziekenhuis heeft er uitgestorven bij gelegen”.

    Ernstige griepgolf

    Het verschil tussen de alarmerende voorspellingen en de realiteit zette Peeters aan het denken. “Ik ben gaan kijken naar eerdere epidemieën. In 2018 hebben we een vrij ernstige griepgolf gehad, waaraan meer dan 9000 mensen zijn overleden.” In de media was hier nauwelijks aandacht voor. “We kregen niet iedere dag dodencijfers te horen.” 

    Bij de coronacrisis lieten de media wel iedere dag angstwekkende beelden te zien. “Terwijl ik zag dat we het in de zorg goed onder controle hadden. Die beelden in de media hebben me sterk verwonderd.” Uiteindelijk was “de aankondiging van de noodwet, het vastleggen van de coronamaatregelen, voor mij de druppel. Toen heb ik de brandbrief geschreven.” 

    Zij stuurde de brief eerst naar enkele medische verenigingen, maar die wilden er hun vingers niet aan branden. Toen ze de brief op LinkedIn plaatste, kreeg zij “overweldigend veel reacties. Het gevoel werd herkend. Ik ben door veel artsen benaderd.” 

    Een van de eersten die reageerden was Hannah Visser, die zich meteen aangesproken voelde door de brief. Zij vertelde bij Café Weltschmerz, “er zijn collega’s die niet met naam hebben durven ondertekenen, omdat ze geen vaste baan hebben en bang zijn dat ze hun baan kwijt raken. Dat mensen zich niet durven uiten vind ik verschrikkelijk. Deze brief vraagt alleen om een debat. Het is niet eens een harde opstelling.” 

    Heftig ziektebeeld 

    Omdat de reacties “maar bleven komen”, besloot Peeters de brief op een website te plaatsen. Uiteindelijk is het haar doel om de brief aan te bieden aan de Tweede Kamer. “De maatregelen zijn afgekondigd in naam van de volksgezondheid, maar op dit moment zien wij dat er heel veel schade wordt aangebracht aan de volksgezondheid,” zei zij. “Waar ligt het evenwicht? Wie houdt het in de gaten? Wie is er verantwoordelijkheid voor het bepalen van de proportionaliteit van maatregelen?” 

    Peeters ontkent niet dat corona bestaat en een heftig ziektebeeld kan geven. “Het is niet het beeld van de griep. We zien mensen met heftige klachten.” Maar, zij voegt zij hier aan toe, “het is wel een heel specifieke groep. Vanaf de eerste weken van de uitbraak tekende zich een hele duidelijke groep af van kwetsbaren, mensen met chronisch aandoeningen, overgewicht, suikerziekte, chronische longaandoeningen en ouderen. 50% van de ziekenhuisopnames van mensen die overleden zijn was 82-plus.” 

    De harde realiteit, zei Peeters, is dat mensen een keer dood gaan. “Dat is de enige zekerheid die je hebt in het leven. Mijn oma van 87 vond dood gaan aan de griep niet erg. Je moet ergens aan dood gaan. Griep hadden we tot voor kort geaccepteerd als natuurlijke doodsoorzaak van oudere mensen. Op het moment dat de media sterftecijfers per dag zijn gaan vermelden, zonder context, heb ik het idee dat we totaal de balans zijn kwijt geraakt.” 

    Ook Visser heeft mensen zien doodgaan aan (of met) corona. “Ik wil het allerminst bagatelliseren.” Toch staat zij volledig achter de brief. “Ik dacht, dit had ik zelf moeten schrijven. We moeten hier iets mee.”

    IC-bedden 

    Hoewel er in de griep van 2017-2018 geen tekort was aan IC-capaciteit, merkte Peeters wel op dat het aantal IC-bedden in de afgelopen paar jaar sterk is verminderd en dat het dus onmogelijk is om 2018 te vergelijken met 2020.

    “De afgelopen jaren is er een enorme afschaling aan beddencapaciteit geweest. De veranderingen in de zorg zijn heel groot geweest. We houden tot het laatste moment iedereen poliklinisch in de lucht … We houden mensen ook tot het gaatje thuis, alleen als het echt niet meer gaat gaan ze naar verpleeghuis. Dus de populaties op die plekken hebben ook een veel grotere zorgzwaarte gekregen. Tegelijk zijn de vaste contracten van verpleegkundigen allemaal opgezegd…. Opleidingen van verpleegkundigen zijn in aantal drastisch verlaagd. … We hebben nu niet meer de bedden en niet het zorgpersoneel van toen, terwijl al jaren is voorspeld dat er een pandemie zou kunnen komen.” 

    Volgens Peeters en Visser is het mogelijk om het probleem aan te pakken met veel minder drastische maatregelen. “Als je nu, op het moment dat jij klachten hebt, jezelf zou isoleren of jezelf zou beschermen, doe je al voldoende. Waarom hebben we dit soort heftige strafmaatregelen nodig?” Zij dacht dat het vooral “de angst die is gecreëerd door de media, waardoor het is gelopen zoals het is gelopen.” 

    Tegelijk moeten we de gevolgen van het virus in de juiste verhoudingen blijven zien, zei Peeters. “De dood hoort bij het leven. Het doel van de maatregelen was ook niet dat we geen corona zouden krijgen. Het was de bedoeling dat het geleidelijker zou gaan. Maar het is nu verworden alsof het de bedoeling was dat niemand het kreeg.” 

    “Ik denk dat je getallen moet publiceren die mensen gerust stellen,” voegde zij hier aan toe. “Bijvoorbeeld dat 98% van iedereen die corona krijgt dat niet merkt of alleen een lichte verkoudheid krijgt. Maar dat wordt nooit genoemd…. 70% van alle ziekenhuisopnames waren van 70-plussers. Dit komt niet in beeld.” 

    Er was een “hele nauwe focus op sterftegevallen. Breng maar een 19-jarige jongen in beeld die aan de zuurstof ligt. Dat is heel schokkend. Maar bij de normale griep zijn er ook jonge mensen die op de IC komen. Dat is altijd schrijnend. Als ik een dagboek ga maken van de IC is dat iedere week hartverscheurend.” 

    Toen de werkelijke mortaliteitscijfers meer bekend werden, en de mortaliteit ongeveer gelijk beek te liggen aan de seizoensgriep, “zou er een juichbericht in de media hebben moeten staan”. 

    Visser stelde dat er nu “wekelijks cijfers worden gegeven die hoopgevender zijn”, maar dat de maatregelen weer steeds heftiger worden…. In de media wordt gezegd, er is weer een besmettingshaard. Ik weet dan niet, zijn dat patiënten? Mensen zonder klachten? Er wordt weer geen context gegeven. Hoe vaker je een vals positief test krijgt. Het woord besmetting is nog nooit zo besmet geweest.”

    Cafe Weltschmerz

    0 reacties :

    Een reactie posten