MACHTSOVERNAME

50 jaar van misleiding, hersenspoeling, antireclame en slimme marketing hebben er toe geleid......

MACHTSOVERNAME

Geplaatst op 26 juli 2020door E.J. Bron

(Door: “Weethetwel”)

Van het volk kun je nooit winnen, dus schaf het volk af

“Om van het volk te winnen, is geen leger groot genoeg”. Deze wijsheid hebben de wereldhervormers zich goed in de oren geknoopt. Om de nieuwe communistische wereldorde door te drukken, zou een conventionele strijd tegen het volk (en bij een wereldorde tegen vele volkeren) bij voorbaat tot mislukken zijn gedoemd. Op een originele manier is dus gekozen voor een oorlog op onconventionele wijze: schaf het volk af en dan heb je al gewonnen. Schaf de naties af, mix de bevolking met indringers. Begin een oorlog met angst en mondkapjes, met onbegrijpelijke maatregelen en sociale isolatie. Niemand snapt er wat van. Deze strategie is al jaren geleden uitgedacht, maar pas nu wordt duidelijk wat precies de opzet is. En de militaire coup wordt met uiterste  precisie uitgevoerd: in de verwarring thans ontstaan, en voordat de wereldbevolking doorheeft wat er precies gaande is, kan de communistische machtsovername een feit zijn. Denk niet dat het teruggedraaid wordt als 80% van wat tot voor kort de vrije wereld was tot de conclusie komt dat dit niet wenselijk is. Communisme kent geen democratie. Politie en leger worden thans in paraatheid gebracht om de Nieuwe Orde te verdedigen. Dat is uiterst conventioneel. Franse legers komen naar Nederland, Nederlandse naar Oostenrijk en Duitse naar Frankrijk. Want dat de bevolking de huidige toestand blijft pikken als duidelijk wordt hoezeer ze belazerd worden,  geloven de coupplegers zélf niet. En dan denken ze toch wel enig écht geweld te moeten gebruiken. Dan helpt het als de soldaten niet tegen het eigen volk hoeven te vechten.

De Westerse mensen zijn rijp voor de communistische machtsgreep

Het is niet voor niets dat de machtsgreep vooral plaats vindt bij Westerse mensen. De welvaart in die landen is groot en dat heeft een eigenaardige decadentie met zich meegebracht. Sinds een jaar of vijftig hebben deze landen zich ontworsteld aan armoede en dat heeft velen de mogelijkheid geboden zich op een heel eigen manier te ontwikkelen. Nieuwe generaties kenden geen strijd meer om het bestaan en konden het zich permitteren afstand te nemen van de natuur als enige bron van het leven.

Tegelijkertijd begon een hersenspoeling op scholen om van iedereen sociale wezens te maken. Dat lijkt heel nobel, maar het was het begin van het vernietigen van de eigen identiteit van de kinderen: zelf stelden ze niets voor; ze waren er dan ook vooral niet voor zichzelf, maar wél voor ánderen. Dat betekende in de praktijk eigenlijk alleen maar dat een steeds groter deel van wat met werken verdiend zou worden, afgegeven moest worden aan een groep slimme luierikken (de overheid) die er wel voor zou zorgen dat dit geld “sociaal” terecht kwam.

Daarnaast begon ook een campagne dat de mensheid vooral  een uitbuiter is van de planeet aarde waar hij op woont en dat heeft er na vijftig jaar inmiddels ook toe geleid dat het merendeel van de Westerse mensen van mening is dat we onzorgvuldig met onze planeet omgaan. En dat daar nodig iets aan gedaan moet worden.

50 jaar van misleiding, hersenspoeling, antireclame en slimme marketing hebben er toe geleid dat we nu met een bevolking opgescheept zitten die verschrikkelijk sociaal is, heel begaan is met het lot van de aarde, geen enkele binding meer heeft met de natuur, behalve dan de gedachte dat de natuur een wezen is dat verschrikkelijk “boos” op hen is.  Deze mensen zijn daarom fel tegen boeren, omdat die de natuur uitputten en ze denken daarnaast dat het eten uit de supermarkt komt.

Bij zulke mensen kun je beslist aankomen met een verhaal over dodelijke virussen en mondkapjes, want net zo goed als dat ze nog nooit ergens écht over nagedacht hebben, is dat zéker niet over kwesties als leven en dood. Alles kwam immers vanzelf en was altijd in orde. En als dan iemand roept: “Boe, er is ook nog zoiets als de dood”, schrikken ze zich een ongeluk en dan komt van héél diep nog een stukje natuurdrift naar boven in het tere gesocialiseerde gestel: de overlevingsdrang.

Maar zoals eigenlijk álle menselijke eigenschappen van deze gedegenereerde soort misbruikt worden, is dat ook deze overlevingsdrang. In plaats van te vechten voor het leven van henzelf en hun bejaarden, hun geliefden, de vrijheid, de zelfbeschikking, de sociale contacten, hun baan, hun bedrijf en de leuke dingen van het leven kruipen ze in doodsangst door de modder en kussen de laarzen van grijnzende Hitler-figuren en sméken ze hen op te sluiten en te ontdoen van hun grondrechten. Te ontdoen van de vrijheid waar hun voorvaderen voor gevochten hebben en wérkelijk het leven voor hebben gegeven.

De Westerse landen zijn rijp voor de communistische machtsgreep

In de Westerse landen woont een bevolking die inmiddels vindt dat ze op aarde niets te zoeken heeft. Waarom ze dat vindt? Omdat ze al vijftig jaar lang niets anders hoort. Je kunt daarbij afzien van alle verworvenheden van de mensheid en geen oog meer hebben voor de prachtige prestaties op het gebied van techniek, wetenschap, cultuur en geestelijke dimensies, met daarnaast de unieke kans van ieder menselijk individu in vrijheid en creativiteit de lat weer wat hoger te leggen.

Als je daar van afziet, is de vraag inderdaad wat al die mensen hier op aarde te zoeken hebben. Je ziet dan alleen de vraatzucht, de nutteloosheid, de energieverspilling, de uitputting van de aarde, geen toekomstperspectief, geen doel en geen resultaat. Het grootste deel van de Westerse bevolking denkt inmiddels min of meer in diezelfde richting en je vraagt je af waarom de meest fanatieke aanhangers niet zélf de conclusie trekken die anderen al lang voor ze getrokken hebben: jullie zijn met veel te veel, maak er toch collectief een einde aan. Zo zwart-wit wordt het in de discussie helaas niet gesteld, want het zou heel veel mensen verplichten eens wat dieper na te denken over hun eigen mening dat ze overbodig zijn, beter kunnen verdwijnen, maar dat niet onder ogen willen zien.

Er is echter een groep “verlichte” mensen die deze mening van energiebesparing en bestrijding van de overbevolking al lang is toegedaan. Dat is de “leiding” van die landen en het zijn dezelfden die nu op alle niveaus meewerken aan de communistische machtsovername. Zij denken zélf de dans te ontspringen door actief aan alles mee te werken. In hun argeloosheid denken ze ook nog dat er hierna een betere wereld komt. Op onze eigen landelijke schaal is dat de politieke elite samen met de media, die al jaren van mening zijn dat het domme volk aan banden moet worden gelegd om de aarde te redden. Daartoe hebben ze een scala aan milieudoelen gesteld die onhaalbaar zijn, zeker als die doelen op korte termijn en ook nog vrijwillig gerealiseerd moeten worden. De meeste van die politici hadden en hebben nog steeds niet in de gaten dat er supranationale ontwikkelingen zijn die er van uitgaan dat democratieën opgeheven worden en de doelen dan met dwang gerealiseerd moeten worden. Zonder argwaan geven ze hun stem aan wetgeving die de grondwet (al dan niet tijdelijk) opheft, waardoor er feitelijk sprake is van een dictatuur. En dictaturen hebben de eigenschap dat ze niet vrijwillig verdwijnen.

Het heeft de politici enorm overvallen dat de ontwikkelingen ineens veel sneller gaan dan ze ooit vermoed hadden en ook in een richting die ze niet verwacht hadden. Het dilemma ontstond of ze daaraan mee moesten werken of niet. Het merkwaardige is dat ze collectief gekozen hebben voor meewerken, ondanks dat hun eigen positie daarmee iedere geloofwaardigheid verliest en Tweede Kamerlid alleen nog een symbolische functie inhoudt. De geur van macht en wellicht de droom zélf nog eens als gelegenheidsdespoot de lakens uit te kunnen delen lijkt sterker dan wat een democratische inborst had moeten zijn.

Door:
“Weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)

PS: Hier vindt u alle artikelen van “Weethetwel” op de site “E.J. Bron”, waaronder vanaf 6 maart meer dan veertig relativerende cojona-artikelen voor een snelle terugkeer in de realiteit.