ABC-hoofdlijn: Bijna een derde van de inwoners van Tuvalu vraagt een visum aan voor het Australische klimaatveranderingsprogramma

Alles aan de Tuvalu “klimaatvisa” stinkt naar een marketingtruc

Door Jo Nova.

Satellieten laten duidelijk zien dat als “klimaatverandering” enig effect heeft op Tuvalu, het de groei ervan is. Niet alleen breiden stranden zich uit, zoals duidelijk te zien is op foto’s, maar we weten dit al jaren. En mocht iemand zich afvragen of Tuvalu een vreemde uitzondering op de regel is: hetzelfde gebeurt met 700 andere eilanden in de Stille Oceaan . Geen enkel bewoonbaar eiland is kleiner geworden . Niet één. 

Na vijftig jaar door de mens veroorzaakte klimaatverandering zijn de enige dingen die in de Stille Oceaan zinken bulkcarriers vol elektrische voertuigen. Zelfs de Blob-wetenschappers hebben de datum van “Tuvalu zinken” uitgesteld tot nadat ze veilig met pensioen zijn en waarschijnlijk dood zijn, zo’n 80 jaar later.

Geconfronteerd met een grote leegte, besluit de Australische regering om jaarlijks 280 “klimaatvisa” te verloten onder de 10.000 inwoners van Tuvalu, voor het geval het land in 2100 na Christus zou zinken. Uiteraard deden 3.000 mensen mee aan de loterij, wat leidde tot massale krantenkoppen die suggereerden dat een derde van het land zo bang is voor de stijgende zeespiegel dat ze willen vertrekken.

Voor de prijs van 280 visa krijgt de overheid, de VN, The Blob, reclame die niet te koop is.

Dit heeft als bijkomend voordeel dat de paniekzaaiers dit elk jaar kunnen doen, en op andere eilanden, tenminste totdat het bekend wordt dat Tuvalu niet zinkt en ze dat allemaal weten. Het is een zielige marketingtruc om de krantenkoppen te halen.

Als de Australische ABC de moeite had genomen om wat onderzoek te doen en hun eigen site te googelen, zouden ze weten dat zelfs zij moesten toegeven dat Tuvalu niet aan het zinken was, en Craig Kelly in 2018 al. Stel je voor wat de ABC zou kunnen doen als ze 3 miljoen dollar per dag te besteden hadden en een hele ABC Science Unit om ervoor te zorgen dat ze geen desinformatie verspreidden? Ik maak een grapje. (Kijk niet nu, maar het belangrijkste wetenschappelijke nieuws van vandaag is “Hoe dodelijk zijn schapen?”)

Jouw missie, mocht je die accepteren, is om zoveel mogelijk mensen te vertellen hoe oneerlijk en cynisch iedereen die hierbij betrokken is. De minister, de wetenschappers, de ABC, de universiteiten, ze zijn allemaal zielig. Waar zijn de Australische “zeeniveau”-experts om de propaganda van de ABC te corrigeren en het absurde beleid van de ministers aan de kaak te stellen?

Tuvalu-eilanden, verandering van zeeniveau.

Voorbeelden van eilandverandering en dynamiek in Tuvalu van 1971 tot 2014.

a/ Het Nanumaga-rifplatform (301 ha) nam met 4,7 ha (1,6%) toe en bleef stabiel op zijn rifplatform.

b/ Het eiland Fangaia (22,4 ha), atol Nukulaelae, nam met 3,1 ha (13,7%) toe en bleef stabiel op de rand van het rif.

c/ Het eiland Fenualango (14,1 ha), atolrand Nukulaelae, nam met 2,3 ha (16%) toe. Let op het kleinere eiland links: Teafuafatu (0,29 ha), dat met 0,15 ha (49%) afnam en een aanzienlijke beweging richting lagune onderging.

d/ Twee kleinere rifeilanden op de rand van het Nukulaelae-rif. Het eiland Tapuaelani (0,19 ha), linksboven, nam met 0,21 ha (113%) toe en migreerde richting lagune. Kalilaia-eiland (0,52 ha) rechtsonder, met een oppervlakte van 0,45 ha (85%) afgenomen en aanzienlijk meer richting de lagune gemigreerd.

e/ Teafuone-eiland (1,37 ha) Nukufetau-atol, met een oppervlakte van 0,04 ha (3%) toegenomen. Let op de laterale migratie van het eiland langs het rifplatform. Gele lijnen geven de kustlijn van 1971 aan, blauwe lijnen de kustlijn van 1984, groene lijnen de kustlijn van 2006 en rode lijnen de kustlijn van 2014. Afbeeldingen ©2017 DigitalGlobe Inc.

***


Referenties

Duvat, VKE (2018). Een wereldwijde beoordeling van veranderingen in de plattegrond van atoleilanden in de afgelopen decennia. Wiley Interdisciplinary Reviews: Climate Change , e557. doi:10.1002/wcc.557

Kench et al. (2018) Patronen van eilandverandering en persistentie bieden alternatieve aanpassingsmogelijkheden voor atollanden,  Nature Communications  (2018).  DOI: 10.1038/s41467-018-02954-1

Kench, PS, Liang, C., Ford, MR et al. (2023) Rifeilanden hebben zich de afgelopen twee millennia voortdurend aangepast aan veranderingen in het milieu. Nat Commun 14 , 508  doi.org/10.1038/s41467-023-36171-2

***