Bij alle debatten over de veiligheid van de experimentele Covid-vaccins is het goed eraan te herinneren dat Big Pharma maar één doel heeft: Winst maximaliseren.
17-4-2022
En als dit mensenlevens kost, dan zij het zo. Lees het tweede van drie delen van een uitgebreid onderzoek naar hoe geneesmiddelenbedrijven corrumperen, bedriegen en manipuleren – en daarbij ontelbare doden eisen, meldt Report24.
Dit deel gaat over de invloed van de farmaceutische industrie op het medisch beroep. Er zijn veel voorbeelden uit de Verenigde Staten, waar hierover ook een levendige discussie gaande is. Voorts kijken wij naar de belangrijkste schandalen van de afgelopen jaren waarbij Big Pharma betrokken was (en waarbij het experimentele Covid-19 vaccin wellicht binnenkort aan de lange lijst zal worden toegevoegd).
Big Pharma’s invloed op de medische wereld
Farmaceutische bedrijven betalen niet alleen redacteuren en schrijvers van medische tijdschriften om hun producten er goed uit te laten zien. Er is een lange, smerige geschiedenis van farmaceutische bedrijven die financiële prikkels gebruiken om artsen hun producten te laten voorschrijven. Zo betaalden Pfizer en AstraZeneca in 2018 samen 100 miljoen dollar uit aan artsen in de Verenigde Staten, waarbij sommigen tussen de 6 miljoen en 29 miljoen dollar per jaar verdienden. En onderzoek heeft aangetoond dat deze strategie werkt: Wanneer artsen deze giften en betalingen aanvaarden, is de kans aanzienlijk groter dat zij de geneesmiddelen van deze bedrijven voorschrijven. Van Novartis is bekend dat het meer dan 100 miljoen dollar heeft uitgegeven aan extravagante maaltijden, golfuitstapjes en meer, terwijl het een royale smeergeldregeling bood waardoor artsen rijker werden telkens wanneer zij bepaalde bloeddruk- en diabetesmedicijnen voorschreven.
OxyContin: artsen omgekocht, verslavingspotentieel verzwegen
Purdue is nu berucht om haar extreem agressieve OxyContin campagne in de jaren 90. In die tijd promootte het bedrijf OxyContin als een niet-verslavend wondermiddel voor pijnpatiënten. Uit interne e-mails blijkt dat het verkooppersoneel van Pursue de opdracht kreeg OxyContin te “verkopen, verkopen, verkopen”, en hoe meer zij konden verkopen, hoe meer zij werden beloond met promoties en bonussen. Met zoveel op het spel deden deze vertegenwoordigers er alles aan om artsen aan boord te krijgen – ze gingen zelfs zo ver dat ze dozen donuts met het opschrift “OxyContin” naar niet overtuigde artsen stuurden. Purdue was op het perfecte systeem gestuit om tonnen winst te maken – van andermans pijn.
Uit latere documenten bleek dat Purdue niet alleen wist dat het middel zeer verslavend was en dat veel mensen het misbruikten, maar ook dat zij artsen aanmoedigden om steeds hogere doses voor te schrijven (en hen ter motivatie op luxueuze vakanties stuurden). In zijn getuigenis voor het Congres hield Purdue topman Paul Goldenheim zich van de domme over OxyContin verslaving en het aantal overdoses, maar later ontdekte e-mails toonden aan dat hij zijn collega’s opdroeg om alle vermeldingen van verslaving te schrappen uit hun correspondentie over het medicijn. Zelfs nadat in de rechtbank was bewezen dat Purdue fraude had gepleegd met het op de markt brengen van OxyContin en daarbij de verslavende werking ervan had verzwegen, heeft niemand van het bedrijf ook maar één dag achter de tralies doorgebracht. In plaats daarvan kreeg het bedrijf een tik op de vingers en een boete van 600 miljoen dollar – het equivalent van een parkeerboete in vergelijking met de 9 miljard dollar die het bedrijf in 2006 met OxyContin had verdiend. Ondertussen, dankzij de roekeloosheid van Purdue, stierven meer dan 247.000 mensen aan een overdosis opioïden op recept tussen 1999 en 2009. En dan hebben we het nog niet eens over alle mensen die aan een overdosis heroïne zijn overleden toen OxyContin niet meer voor hen beschikbaar was. Volgens het NIH is 80% van de heroïnegebruikers begonnen met het misbruik van voorgeschreven opioïden. Ook dit kan worden omschreven als “massamoord door Big Pharma”.
Af en toe uitten artsen hun bezorgdheid dat een patiënt verslaafd zou kunnen raken, maar Purdue had al een manier gevonden om dit te omzeilen. Verkoopvertegenwoordigers werden aangemoedigd om artsen gerust te stellen dat pijnpatiënten weliswaar symptomen van verslaving kunnen vertonen, ook wel “pseudoverslaving” genoemd, maar dat dit niet betekent dat zij werkelijk verslaafd zijn. Natuurlijk is er geen wetenschappelijk bewijs voor de legitimiteit van dit concept. Maar wat is er zo verontrustend aan? Vertegenwoordigers zijn opgeleid om artsen te vertellen dat “pseudoverslaving” een teken is dat de pijn van de patiënt niet goed genoeg wordt behandeld en dat de oplossing eenvoudig bestaat uit het voorschrijven van een hogere dosis OxyContin.
Purdue zou dit waarschijnlijk niet voor elkaar hebben gekregen zonder een FDA-beoordelaar genaamd Curtis Wright en zijn assistent Douglas Kramer. Terwijl Purdue Wright’s goedkeuring zocht voor OxyContin, pakte Wright de aanvraag op een ronduit schetsmatige manier aan. Hij gaf het bedrijf opdracht om documenten naar zijn kantoor thuis te sturen in plaats van naar de FDA, en huurde personeel van Purdue in om hem te helpen bij de beoordeling van studies over de veiligheid van het medicijn. De Food, Drug and Cosmetic Act vereist dat de FDA toegang heeft tot ten minste twee gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken voordat zij een geneesmiddel veilig en werkzaam acht, maar in het geval van OxyContin werd het goedgekeurd met gegevens van slechts één miezerig onderzoek van twee weken – en dat bij artrosepatiënten.
Toen zowel Wright als Kramer de FDA verlieten, werkten zij voor niemand minder dan (tromgeroffel, alsjeblieft) Purdue, waarbij Wright driemaal zoveel verdiende als zijn FDA salaris. Dit is overigens slechts één voorbeeld van de beruchte incestueuze relatie van de FDA met de grote farmaceutische bedrijven, die vaak wordt aangeduid als de “draaideur”. Een wetenschappelijk rapport uit 2018 onthulde dat 11 van de 16 FDA-beoordelaars uiteindelijk voor dezelfde bedrijven werkten waarvoor ze producten regelden.
In het kader van een onafhankelijk onderzoek hebben de auteur van het boek “Empire of Pain” en de New Yorker-columnist Patrick Radden Keefe inzage gevraagd in de gegevens over de communicatie van Wright met Purdue tijdens het goedkeuringsproces voor OxyContin.
“De FDA kwam terug en zei: ‘Oh, dit is echt vreemd, maar we hebben niets.’ Het is allemaal verloren gegaan of vernietigd,” zei Keefe in een interview met Fortune. “Maar het is niet alleen de FDA. Het is het Congres, het is het Departement van Justitie, het zijn grote delen van het medisch establishment… de enorme hoeveelheid geld die ermee gemoeid is heeft er, denk ik, voor gezorgd dat veel van de controlemechanismen die in de maatschappij zouden moeten bestaan om niet alleen gerechtigheid te bereiken maar ons als consumenten te beschermen, er niet zijn gekomen omdat ze zijn gecoöpteerd.”
Big pharma mag dan verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van de opioïden die deze ramp voor de volksgezondheid hebben veroorzaakt, maar de FDA (en haar tegenhangers over de hele wereld) verdienen evenveel aandacht – omdat hun talloze tekortkomingen deze ramp mede mogelijk hebben gemaakt. En veel van deze recente mislukkingen vonden plaats onder het toeziend oog van Dr. Janet Woodcock. Woodcock werd benoemd tot waarnemend commissaris van de FDA enkele uren na de inauguratie van Joe Biden. Als 35-jarige veteraan van de FDA zou zij een logische keuze zijn geweest, maar men mag niet vergeten dat zij een belangrijke rol heeft gespeeld in de bestendiging van de opioïdenepidemie door de FDA. Ze staat er ook om bekend dat ze haar eigen wetenschappelijke adviseurs terzijde schuift wanneer die tegen de goedkeuring van een geneesmiddel stemmen. Woodcock keurde niet alleen OxyContin goed voor kinderen van 11 jaar en ouder, maar gaf ook groen licht voor verscheidene andere zeer omstreden opioïde pijnstillers met verlengde afgifte waarvan de veiligheid en doeltreffendheid onvoldoende waren aangetoond.
Een daarvan was Zohydro: in 2011 stemde het adviescomité van de FDA met 11-2 tegen goedkeuring van het medicijn vanwege bezorgdheid over de veiligheid bij oneigenlijk gebruik, maar Woodcock drukte het er toch door. Onder Woodcock’s toezicht keurde de FDA ook Opana goed, dat twee keer zo krachtig is als OxyContin – alleen om de drugmaker 10 jaar later te vragen het van de markt te halen vanwege “misbruik en knoeien”. En dan was er nog Dsuvia, een krachtige pijnstiller die 1000 keer sterker is dan morfine en 10 keer sterker dan fentanyl. Volgens het hoofd van een van de adviescommissies van de FDA had het Amerikaanse leger geholpen bij de ontwikkeling van dit specifieke geneesmiddel, en Woodcock zei dat er “druk van het Pentagon” was geweest om het goedgekeurd te krijgen. De FBI, leden van het Congres, volksgezondheidsfunctionarissen en deskundigen op het gebied van patiëntenveiligheid zetten vraagtekens bij deze beslissing en wezen erop dat er met honderden opioïden die al op de markt zijn, geen behoefte is aan nog een geneesmiddel – vooral niet een geneesmiddel dat zulke grote risico’s met zich meebrengt.
Meest recentelijk was Woodcock therapeutisch directeur van Operation Warp Speed, waar hij toezicht hield op de ontwikkeling van vaccins tegen Covid-19.
Grote farmaceutische rechtszaken, schandalen en doofpotaffaires
De OxyContin-rage is ongetwijfeld een van de bekendste voorbeelden van fraude door de farmaceutische industrie, maar er zijn tientallen meer van dergelijke gevallen. Hier zijn er een paar die de moeite waard zijn:
In de jaren tachtig bleef Bayer bloedstollingsproducten verkopen aan derdewereldlanden, ook al wist het bedrijf heel goed dat deze producten besmet waren met HIV. De reden? De “financiële investering in het product werd te hoog geacht om de voorraad te vernietigen”. Het was te verwachten dat ongeveer 20.000 van de hemofiliepatiënten die deze besmette produkten kregen toegediend, positief testten op HIV en uiteindelijk AIDS opliepen, waaraan velen later stierven.
In 2004 werd Johnson & Johnson geconfronteerd met een reeks rechtszaken wegens het onwettig promoten van het off-label gebruik van haar maagzuurmedicijn Propulsid bij kinderen, ondanks interne bedrijfsmails waarin belangrijke veiligheidsrisico’s werden bevestigd (bv. sterfgevallen tijdens proeven met geneesmiddelen). Uit documenten in de rechtszaken blijkt dat tientallen door Johnson & Johnson gesponsorde studies die de risico’s van dit geneesmiddel aantoonden, nooit zijn gepubliceerd.
De FDA schat dat GSK’s Avandia tussen 1999 en 2007 83.000 hartaanvallen heeft veroorzaakt. Uit interne documenten van GSK blijkt dat het bedrijf al in 1999 begon met het bestuderen van de effecten van het geneesmiddel en ontdekte dat het een hoger risico op hartaanvallen veroorzaakte dan een soortgelijk geneesmiddel dat het had moeten vervangen. In plaats van deze bevindingen te publiceren, besteedde het bedrijf er een decennium aan om ze illegaal te verbergen (en intussen verdiende het tot 2006 3,2 miljard dollar per jaar aan het geneesmiddel). Ten slotte werd Avandia in 2007 in een studie van het New England Journal of Medicine in verband gebracht met een 43% verhoogd risico op hartaanvallen en een 64% verhoogd risico op overlijden door hartaandoeningen. Avandia is nog steeds goedgekeurd door de FDA en verkrijgbaar in de VS.
In 2009 moest Pfizer 2,3 miljard dollar betalen, op dat moment de grootste fraudeschikking in de geschiedenis van de gezondheidszorg, voor het betalen van illegale smeergelden aan artsen en het aanmoedigen van off-label gebruik van zijn geneesmiddelen. Een voormalige medewerker onthulde dat vertegenwoordigers van Pfizer werden aangemoedigd en gepusht om Bextra en 12 andere geneesmiddelen te verkopen voor ziekten waarvoor ze nooit waren goedgekeurd door de FDA, in doses die wel acht keer hoger waren dan de aanbevolen dosis. “Er werd van mij verwacht dat ik koste wat kost de winst zou verhogen, zelfs als de verkoop levens in gevaar zou brengen,” zei de klokkenluider.
Toen werd onthuld dat AstraZeneca het antipsychoticum Seroquel promootte voor toepassingen die door de FDA niet als veilig en effectief waren goedgekeurd, kreeg het bedrijf in 2010 een boete van 520 miljoen dollar opgelegd. Jarenlang had AstraZeneca psychiaters en andere artsen aangemoedigd om Seroquel voor te schrijven voor een breed scala aan schijnbaar ongerelateerde aandoeningen, waaronder Alzheimer, woedebeheersing, ADHD, dementie, posttraumatische stressstoornis en slapeloosheid. AstraZeneca heeft ook de federale anti-kickbackwet overtreden door artsen te betalen om reclame te maken voor deze niet-goedgekeurde toepassingen van Seroquel in promotiepresentaties en tijdens reizen naar resorts.
In 2012 betaalde GSK een boete van 3 miljard dollar voor het omkopen van artsen door hen en hun echtgenoten naar vijfsterrenresorts te vliegen en voor het illegaal promoten van geneesmiddelen voor off-label gebruik. Erger nog, GSK heeft klinische onderzoeksresultaten achtergehouden waaruit blijkt dat haar antidepressivum Paxil niet alleen niet werkt bij adolescenten en kinderen, maar – wat nog verontrustender is – dat het de kans op zelfmoordgedachten bij deze groep kan verhogen. Uit een interne memo van GSK uit 1998 blijkt dat het bedrijf deze gegevens opzettelijk achterhield om “mogelijke nadelige commerciële gevolgen” tot een minimum te beperken.
In 2021 klaagde een voormalige verkoopvertegenwoordigster van AstraZeneca haar voormalige werkgever aan wegens haar weigering om geneesmiddelen te promoten die niet door de FDA waren goedgekeurd. De werkneemster beweerde dat zij herhaaldelijk tegenover haar baas haar bezorgdheid had geuit over “misleidende” informatie die niet voldoende werd gestaafd door medisch onderzoek, en over het adverteren voor bepaalde geneesmiddelen buiten hun goedgekeurde gebruiksgebied. Haar chef negeerde niet alleen deze bezorgdheid, maar zette haar ook onder druk om verklaringen goed te keuren waarmee zij het niet eens was en dreigde haar uit regionale en nationale functies te verwijderen als zij daar niet aan voldeed. Volgens verzoekster is zij een salarisverhoging en een bonus misgelopen omdat zij weigerde de wet te overtreden.
Begin 2022 heeft een panel van het Hof van Beroep van Washington een rechtszaak tegen Pfizer, AstraZeneca, Johnson & Johnson, Roche en GE Healthcare opnieuw aangespannen, omdat zij betrokken zouden zijn geweest bij de financiering van terroristische aanslagen tegen Amerikaanse soldaten en andere Amerikanen in Irak. In de rechtszaak wordt beweerd dat deze bedrijven van 2005 tot 2011 het Iraakse ministerie van Volksgezondheid regelmatig steekpenningen (waaronder gratis geneesmiddelen en medische apparatuur) van miljoenen dollars per jaar hebben aangeboden om contracten voor geneesmiddelen in de wacht te slepen. Deze steekpenningen werden vervolgens naar verluidt gebruikt voor de financiering van wapens en opleiding voor het Mahdi-leger, dat tot 2008 algemeen werd beschouwd als een van de gevaarlijkste groepen in Irak.
Het is ook bijzonder verontrustend dat farmaceutische bedrijven steeds meer klinische proeven uitvoeren in derdewereldlanden, waar de mensen wellicht minder goed opgeleid zijn en waar ook veel minder veiligheidsvoorschriften gelden. De experimentele proeven van Pfizer uit 1996 met Trovan op Nigeriaanse kinderen met meningitis – zonder geïnformeerde toestemming – is slechts één weerzinwekkend voorbeeld. Toen een voormalig medisch directeur van de centrale onderzoeksafdeling van Pfizer de onderneming zowel vóór als na de proef waarschuwde dat de bij het experiment gebruikte methoden “ongepast en onveilig” waren, werd hij op staande voet ontslagen. De families van de Nigeriaanse kinderen die na de rechtszaak zijn overleden of blind, hersenbeschadigd of verlamd zijn geraakt, hebben Pfizer aangeklaagd, en het bedrijf heeft uiteindelijk een schikking getroffen. In 1998 keurde de FDA Trovan alleen voor volwassenen goed. Het middel werd later op de Europese markten verboden wegens meldingen van fatale leveraandoeningen en in de VS beperkt tot noodgebruik. Pfizer ontkent nog steeds dat het iets verkeerd heeft gedaan.
Maar dit alles is slechts het topje van de ijsberg. Als u wat dieper in het konijnenhol wilt duiken – en ik waarschuw u, het is een diep gat – zal een snelle Google-zoektocht naar “rechtszaken tegen grote farmaceutische bedrijven” de duistere staat van dienst van de industrie op het gebied van omkoping, oneerlijkheid en fraude aan het licht brengen.
In feite is de farmaceutische industrie de grootste bedrieger van de Amerikaanse federale overheid als het gaat om de False Claims Act, ook bekend als de “wet Lincoln”. En in de Europese Unie en vele andere landen die lucratieve markten zijn, is het er niet beter op geworden. Een onlangs voorgestelde aanpassing van de False Claims Act zou klokkenluiders helpen beschermen en ondersteunen in hun pogingen om farmaceutische bedrijven aansprakelijk te stellen door dit soort vergeldingsmaatregelen te voorkomen en het voor beschuldigde bedrijven moeilijker te maken deze zaken te seponeren. Het hoeft niet te verbazen dat Pfizer, AstraZeneca, Merck en een aantal andere grote farmaceutische bedrijven momenteel lobbyen om de wetsaanpassing te blokkeren. Natuurlijk willen zij het voormalige werknemers niet gemakkelijker maken om hun wangedrag aan het licht te brengen, wat hun mogelijk nog miljarden aan boetes zou kosten.
Het is belangrijk te bedenken dat dit dezelfde mensen zijn die de experimentele Covid 19-vaccins hebben geproduceerd, op de markt gebracht en er profijt van hebben getrokken. Dezelfde mensen die onderzoek manipuleren, besluitvormers omkopen om hun geneesmiddelen te promoten, negatieve onderzoeksresultaten verdoezelen om financieel verlies te vermijden, en willens en wetens onschuldige burgers in gevaar brengen. Dezelfde mensen die Amerika vertelden, “Neem alle OxyContin die je wilt, 24/7! Het is heel veilig en niet verslavend!” (en lachten zich waarschijnlijk bijna dood).
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
0 reacties :
Een reactie posten