Van een onzer correspondenten.

Het lijkt over een hoogtepunt heen: je eigen gedrag veranderen in bewust klimaatgedrag, je eigen CO2-uitstoot zoveel mogelijk aan banden proberen te leggen. NRC-klimaatjournalist Paul Luttikhuis dronk maar geen melk meer in de koffie om CO2 te besparen. Sommigen namen geen kinderen om de opwarming tegen te gaan. Anderen wilden hun autobanden op spanning brengen om tot een CO2 – reductie te komen, via bandenspanning.nl. We kennen de bekende riedel minder vliegen, minder vlees, minder autorijden, minder gas gebruik: de hardvochtige voetafdruk van mensen als Ed Nijpels en Sigrid Kaag.

Je hebt immers je voeten – als kind al – zo hard nodig om in de wereld te kunnen blijven staan.

Je kunt ook depressief worden van klimaat en dan is er de klimaatpsycholoog, een groep psychologen die je terzijde staat omdat men

‘als psychologen dus een sleutelrol vervullen en bijdragen aan vraagstukken om planeetpositief gedrag te bevorderen op meerdere terreinen.’

Ook daar is een website van: klimaatpsychologie.nl en ook daar zou het wel eens minder storm lopen dan door de oprichters is voorzien. Zouden er ook meer stoelen leeg zijn in de wachtkamer van de klimaatdokter (zie: de klimaatdokter.nl), dan we allemaal dachten? En zo ja, hoe zou het toch zijn met de speciaal ontwikkelde virtuele klimaatdoktorstas? Met:

‘Hoe zet je als huisartsenpraktijk stappen in de goede richting? Wat kun je als waarnemer doen aan duurzaamheid onder werktijd? Hoe voer je groene ambities door in de spreekkamer?’

Niets gaat zonder wederzijdse inspiratie en gesprekken in dit beroepsveld:

‘Uit die gesprekken komen vaak duurzame handigheden die (collega’s) zich eigen hebben gemaakt of kleine stappen die zij hebben gezet. Zoals: Gooi geen lidocaine door de wasbak, vet slecht voor het milieu. Prullenbak is beter.’

Het zou best kunnen dat we anno 2021 een beetje klaar zijn met de klimaatdaad. Kunnen we volgend jaar weer gewoon naar de dokter.

***