Dit is een ‘trial IN de media’ geworden.
Jullie zijn vast wel bekend met het begrip ‘trial by media’. Met name de laatste jaren is het figuurlijk naar de brandstapel slepen van mensen met onwelgevallige meningen aan de orde van de dag. Een bekend voorbeeld is schrijfster J.K. Rowling en recenter komiek Dave Chapelle. Ik heb de afgelopen jaren wel vaker aandacht besteed aan de ongebreidelde woede waar een meute door bevangen kan raken.
Gelukkig blijft het bij figuurlijke executies, hoewel het verlies van sociale status en inkomen desondanks een onevenredig harde straf kan zijn, waarbij er (zoals in een echte rechtszaal wél) geen ruimte is via de straf voor eerherstel of vergeving. Bovendien zijn het niet de vervolgers alleen, maar ook de meebuigers en angsthazen eromheen die zich vanwege “de gevoeligheden” ook distantiëren van mensen die uit de gratie zijn geraakt. Deze tribale krachten hebben inmiddels de vorm aangenomen van een algehele zuivering van het politieke en culturele discours.
De vlammen van de brandstapel zijn alleen nog figuurlijk voor wie de tekenen aan de wand niet leest. Want je kan tegenstanders zoals klimaat- en coronasceptici wel een voor een kaltstellen, maar als ze niet van wijken willen weten dan zul je iets anders moeten bedenken. De toon in de media is nu dit ‘probleem’ openlijk benoemen. De ‘pandemie van ongevaccineerden’ veronderstelt een crisisaanpak tegen mensen zelf, niet de problemen die ze mogelijk veroorzaken. Dat laatste hoeft daarom niet meer aangetoond te worden, het is een ‘gegeven’.
Er wordt de suggestie gewekt van een openlijke drijfjacht op ongevaccineerden (en goed beschouwd ook op de gevaccineerden die straks weer de ongevaccineerden zullen zijn als ze niet opnieuw in de rij gaan staan voor hun derde of vierde ‘shot’). Er wordt een sfeer gecreëerd, zoals dat heet.
“Het zijn maar woorden”, kun je zeggen, maar als mensen ‘een pandemie’ zijn mag je ze ook ‘woordelijk’ uitroeien. Of om te beginnen verbannen naar een eiland. “Dat kan niet,” zei Ab Osterhaus er vlug bij in een talkshow, “maar het is wel de ideale oplossing”. Ik zag de Madagaskar vergelijkingen als langskomen op Twitter. Maar dat was niet wat Ab bedoelde, vond presentator Tijs van de Brink op Twitter. Ze bedoelen het allemaal niet zo letterlijk, zo redeneren de NPO redacties, maar ‘er moet wel wat gebeuren’.
Dat is de laffe lucht die opstijgt uit het openlijke gedemoniseer waar geen ‘trial by media’ reflex op volgt. Eerder een aai over de bol voor zoveel provocatie en wilde suggesties, die allemaal slechts de bovengrens moeten aantonen van wat ethisch mogelijk is. En steeds is daar weer iemand die er overheen durft.
Een artikel in de Telegraaf van gisteren beschrijft precies vanuit deze ‘wat is er mogelijk’ gedachte de huidige situatie in heel Europa, om daar van te leren of zoiets. Geen inkomen, geen toegang tot zorg en werkplek, geen onderwijs en sport. Hoe ver kunnen we gaan? Dat is wat nu de ‘redelijke vraag’ moet voorstellen. De grote Niet Te Bevragen Premisse is dat er een pandemie is waar we vanaf moeten, en dat kan alleen als iedereen zich laat injecteren, tot het ooit een keer genoeg is. Maar ook dat laatste is bijzaak.
De spiraal van geweld die kan volgen uit deze combinatie van tribalisme, onwetendheid, angst en teveel macht in handen van een kleine groep laat zich niet alleen raden. Het is een scheikunde proef die altijd lukt. De reageerbuis begint te borrelen, de chemische reactie doet z’n werk en op enig moment breekt de pleuris uit. Het is zaak dat we het psychologische geëxperimenteer op de bevolking door RIVM, OMT-leden, media, het demissionaire kabinet en (uitgerangeerde) BN’ers een halt toeroepen. Hoe? Door er niet door bevangen te raken en goed te luisteren naar de medemens, die al deze haat helemaal niet vanuit zichzelf laat opleven. Dat initiëren de media en politiek.
Kijk naar de gezichten op de tv. Een arts (!) die een redelijk tegengeluid “naastenliefde” opdraagt. Omdat hij – gezond en wel – zich niet wil laten vaccineren. Artsen wanen zich dominees van de politieke zuiverheidsleer. Ze zijn al dan niet bewust ingewijd in de grote zwendel van deze tijd en prediken doem en verderf voor zij die niet knielen.
Pluspunt van dit alles: Dit is een ‘trial IN de media’ geworden. Alle mensen die nu openlijk burgers willen opsluiten, verbannen en doodwensen omdat ze geen recht op zorg hebben of iets dergelijks leggen in feite hun verklaringen af in hun eigen tribunaal, waarin ze zichzelf legitieme vervolgers wanen. Maar feitelijk zitten ze in het beklaagdenbankje van de toekomst. En alles staat op tape.
Ze leggen hun bekentenissen af voor later. Omdat alleen het pluche, de vorm en context waarin ze vrijelijk dehumaniseren en hun fantasieën de vrije loop kunnen laten hun veiligheid biedt tegen de hoon en afschuw van de bevolking. De gammele consensus door elkaars goedkeuring is het enige wat ze hebben, daaronder zit een diepe ontsporing van de menselijke maat en een bruut alleen staan. Hun schijnveiligheid is onze troef, omdat we te zien krijgen wat ze doen. En dat is voor nu waar we als griffiers van dit proces bijna als vanzelf vat op zullen krijgen.
0 reacties :
Een reactie posten