Karakteristieken van de ‘Covistance’

 Overal ervoeren de Covistance mensen de noodzaak om hun eigen menselijkheid vast te houden en de externe waanzin te negeren.

2-5-2021

Karakteristieken van de ‘Covistance’

Samen met Australisch-Amerikaanse wetenschappers ben ik een boek aan het schrijven over de grote covid-paniek van 2020/2021 en wat er gedaan kan worden om herhaling te voorkomen. Als onderdeel van dat boekje hebben we over de hele wereld[1] persoonlijke verhalen gezocht van tegenstanders van al die destructieve en onzinnige maatregelen. Verhalen van de ‘Covistance’ (covid resistance) dus. Een fascinerend element is dat de vroege tegenstanders over de hele wereld weliswaar heel divers zijn qua religie, politieke overtuiging, opleiding, e.d., maar toch allemaal een heel gelijke beleving gehad hebben.

De vijf elementen die wie in het overgrote deel van de ‘Covistance’ gevonden hebben:

1. Verbouwereerd ongeloof. Wat veel Covistance mensen in februari-maart 2020 ervoeren was ongeloof over wat de meerderheid wel of niet deed. De buren die men jarenlang als zinnig ervaarde, gingen ineens hard roepen dat we net als China iedereen moesten opsluiten, enkel en alleen omdat ze bang waren en dit op tv gezien hadden. Werkcollega’s die men eerst nuchter vond, gingen hard roepen dat iedereen overal maskertjes op moest doen, overtuigd dat dat miljoenen mensen zou redden. Familieleden die men sinds de geboorte als verstandig zag, gingen petities op touw zetten om de scholen en kantoren te sluiten, puur omdat dat klonk als een strenge maatregel en bij een enge ziekte hoorde toch een strenge maatregel. De Covistance mensen zagen dit en dachten “Wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Zijn ze allemaal gek geworden?” Er was een breed gedeeld gevoel van achtergelaten te worden, van onvermogen om ook hysterisch te doen, wat een zekere eenzaamheid met zich meebracht.
2. Langzaam afscheid van de reguliere media. Overal keken de Covistance mensen naar de tv en kranten met andere ogen dan de rest, nauwelijks bevattend waar ze wel en niet mee gebombardeerd werden. Of ze nu hoogopgeleid of laagopgeleid waren, ze vervreemden van de media die ze eerder volgden. Ze gingen alles wantrouwen wat die media zeiden. Ook ervoeren velen dat ze nog eens met andere ogen gingen kijken naar de mediaverhalen waar ze eerst klakkeloos in mee waren gegaan. “Hoe zat het nou echt met die gasaanvallen in Syrie? Wat voor druk heeft de Chinese regering op de WHO gezet? Etc.” In feite was ‘de waarheid’ een stuk vloeibaarder geworden dan voorheen.
3. Stug verzet. Overal ervoeren de Covistance mensen de noodzaak om hun eigen menselijkheid vast te houden en de externe waanzin te negeren. Zoals ‘Annie’ het mooi zei in haar nieuwjaarsvoornemen van 1 januari op de Britse website lockdownsceptics (mijn vertaling):

 

Ik laat me geen zombie maken.

Ik ga niet bibberen van angst voor een ziekte die 99.97% in 2020 overleeft heeft.

Ik ga niet als een angstig konijn schuilen in mijn hol.

Ik verruil niet het volle leven voor een levende dood.

Ik buig niet voor de dictators.

Ik geloof de regeringsleugens niet.

Ik laat me niet bang maken door de angstporno van de media.

Ik ga andere mensen niet zien als giftige besmetters.

Ik geef mijn gezicht niet op.

Ik blijf mens.

 

1. Nieuwe gemeenschappen met ware tolerantie voor meningsverschillen. De Covistance heeft van vroegere vijanden strijdmakkers gemaakt. Ik heb zelf bijvoorbeeld petities geschreven met intellectuelen die niet geloofden in door menselijk handelen veroorzaakte opwarming van de aarde. Ik heb ook zij aan zij gestaan met zwaar religieuzen en verstokte socialisten die geloven dat alles door farmaceutische bedrijven jaren geleden bekokstoofd is om de arbeiders te onderdrukken. Ik heb met politiek correcten en zeer politiek incorrecten meegedaan. Etc. Niet alleen doen die meningsverschillen er niet zo toe in de Covistance, maar ik zie ook velen een echte poging wagen die afstand te overbruggen en in te zien waarom anderen zo anders denken dan zijzelf. Er is ook binnen de Covistance een wijdverbreide waardering voor radicale meningsverschillen omdat zo duidelijk is geworden dat vele ogen die in veel verschillende richtingen kijken veel meer zien als groep dan vele ogen die allemaal dezelfde kant uitkijken. Om in complexe situaties oplossingen te vinden, moet men ongedachte paden durven bewandelen en dus niet te snel oordelen, zoals vele regeringen dat nu wel doen. De enorme tolerantie en waardering voor meningsverschillen is een voorname kracht van de Covistance.
2. De zoektocht naar een schuldige. Iets wat je overal ziet, is de druk binnen de Covistance om de vijand te duiden en een naam te geven. In verschillende Covistance gemeenschappen wijzen ze naar andere vijanden. In Australië wordt veel naar de Chinese autoriteiten gewezen. In Nederland meer naar the Great Reset. In het VK geven ze vooral de eigen regering en hun adviseurs de schuld, of ook wel ‘de elite’. Ik heb zelfs de CIA of Big Tech langs zien komen als mogelijke schuldige. Hoe dan ook: overal is de behoefte voelbaar aan een duidelijk benoemde kop van de slang die dan zogenaamd afgehakt kan worden.

Paul Frijters is emeritus-hoogleraar welzijnseconomie aan de London School of Economics.

 

[1] Bijv. https://clubtroppo.com.au/2020/11/02/how-others-are-organising-the-covistance-ideas-for-those-who-want-to-help/

VIRUSWAARHEID