Foto: Shutterstock.











Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Meer dan 4 jaar geleden bestempelde Hillary Clinton de Democratische tegenstanders als deplorables, dus beklagenswaardigen. Deze aanduiding gaf een onthullende inkijk in haar visie op de tegenstanders van de Democrats (liberals dus Links, niet te verwarren met liberalen!). Die visie getuigt van neerkijken en dédain.

De volbloeds Democrat kan van nature niet anders dan neerzien op het aardse gewoel van beklagenswaardigen als Republicans. Wij Liberals, immers zijn voorbestemd om deze wereld tot een hoger plan te verheffen omdat wij nu eenmaal moreel verheven zijn, zo lijken zij te zeggen.

Ooit riepen marxisten de verworpenen der aarde op zich te verenigen en beloofden welvaart voor allen. Dat deden ze, maar die verworpenen verhieven zich uiteindelijk niet boven het intellectuele niveau van de moderne Liberal, maar prefereerden de platvloerse vrijheden en de materiële geneugten van het dagelijkse leven zonder besef van de gevolgen voor de aarde waarvan de moderne marxist zich ten volle bewust is.

Was ooit vliegen elitair, thans is vliegen gemeengoed voor het Jan Hagel. Een elitaire groep zichzelf moreel verheven wanenden – hun vaderen waren ooit de verworpenen – keert zich tegen welvaart, consumeren, moderne veeteelt en landbouw, transport etc. Het is deze nieuwe elite die neerziet op groepsreizen, het Fordje van de buurman, de boodschapjes bij de super. Vliegen is uit, biologische producten zijn in; de maaltijden worden buitensporig ingewikkeld en exclusief, uitjes en fietstochtjes idem. Als het maar iets van duurzaamheid, groen of klimaatbewustzijn uitdraagt om mee te kunnen deugpronken.

Deze zelf aangemeten morele verhevenheid siepelt overal binnen en kan leiden tot exclusiviteit, buitensluiting van niet gelijk gestemden. In het ergste geval tot zuiveringen (cancel culture). Ook bij het klimaatdebat, of wat hier voor doorgaat, valt deze houding van superioriteit op. Bekend is de minzame welwillendheid als men althans bereid is de sceptische spreker aan te horen -overigens is die bereidheid en oprechte welwillendheid buiten de politiek correcte kringen hartverwarmend-. Het officiële weerwoord is altijd hetzelfde discutabele riedeltje van smeltende ijskappen, overstromingen en andere weersextremen en als klap op de vuurpijl de nep 97%-consensus. Beste spreker, wat hoop ik dat u gelijk heeft, maar u gaat tegen de feiten in. Zo eindigt dat steevast

Onlangs vond een gedachtewisseling plaats tussen een wetenschappelijk medewerker van de UvA en een gerenommeerd klimaatscepticus. Hetzelfde dedain en dezelfde eigenwaan van morele verhevenheid herken ik hierin:

Dus waarom ben jij dan klimaatscepticus tegen de feiten in?

En: En het stuk van Arthur Rörsch / André Bijkerk getuigd van bijzonder weinig begrip van de meteorologie (Nee, ik heb geen behoefte om met André in gesprek te gaan.)

Dergelijk gebrek aan fatsoen leidde ook tot schoffering van wijlen Arthur Rörsch. Deze jongere generatie wetenschapper heeft op het terrein van fatsoen heel wat te leren. Een teveel aan morele verhevenheid? En mogelijk bang voor discussie.

Goh, het zou zo maar eens kunnen dat er gegronde en overvloedige redenen zijn om vraagtekens te zetten bij al die boude beweringen dat deze planeet naar de knoppen gaat door menselijk toedoen. Dus dat al die feiten er wel eens niet zouden zijn. De oogst aan gefaalde voorspellingen is immers indrukwekkend, mede rede reden voor scepsis.

Jeroen Hetzler.

De nieuwe elite is er ondertussen wat blij mee met al dat gefabuleerde doemdenken, want angst geeft de macht die zij wensen. Hun probleem is wel dat er geen bewijs is voor hun CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming). Eens kijken tot welke graad van dictatuur dit manco leidt. Laten wij hopen dat de jongere generatie klimaatwetenschappers zich realiseert dat zij niet het middelpunt van het heelal zijn en dat andere bevindingen ook relevant zijn.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).