Panische reacties op NOS-kritiek Mona Keijzer

 BBB-vicepremier Mona Keijzer heeft het gewaagd milde kritiek op de NOS te leveren, en dat heeft ze geweten.

3-12-2025

Panische reacties op NOS-kritiek Mona Keijzer

Juist de overtrokken reacties van talloze media en politici op de tweets van Mona Keijzer tonen aan hoe nodig een onderzoek naar de NOS-verslaggeving is. Wie te goeder trouw is, verwelkomt toetsing. Zo iemand streeft naar verbetering en wil leren van fouten. Wie panisch van zich afslaat bij kritiek, heeft een slecht geweten. Alle hysterie over rechtsstatelijkheid en persvrijheid kan dat niet verhullen.

 

BBB-vicepremier Mona Keijzer heeft het gewaagd milde kritiek op de NOS te leveren, en dat heeft ze geweten. Het halve mediapark is over haar heen gevallen, van diep verontwaardigde commentaren (aanval op de democratie!) tot zogenaamd grappige satirische programma’s. Merk trouwens op wat Keijzer in onderstaand fragmentje allemaal in de mond werd gelegd. Haar werkelijke uitspraken waren blijkbaar niet sensationeel genoeg.

Ook de NOS zelf kon natuurlijk niet achterblijven. Nieuwsuur besteedde bijna 9 minuten aan schieten op de boodschapper. De uitzending laat zich samenvatten in: natuurlijk moet kritiek kunnen, máár… mag de vicepremier dit wel zeggen?! Waarna er geen letter meer aan de inhoud werd besteed, en Mona Keijzer en BBB vakkundig zwart werden gemaakt.

Uithalen naar de NPO

In deze uitzending werden de NOS en de NPO heilig verklaard. Niemand mag twijfelen aan hun onafhankelijkheid en integriteit. En wie toch twijfelt, is een vijand van de vrije pers, de democratie en de rechtsstaat. Een bizarre omkering was te zien vanaf 4:00, ingeleid met de onheilspellende woorden: “Het is niet de eerste keer dat BBB uithaalt naar de NPO…”

Wat kreeg de kijker vervolgens te zien? Een keurig voorstel van oud-BBB-Kamerlid Claudia van Zanten: “Ik neem aan dat de minister zelf ook ziet hoeveel onrust er in ieder geval rondom dat Gaza-Israël conflict is in de berichtgeving. Dan – om alle schijn van partijdigheid hierin weg te nemen – dan is dat toch juist ook voor de NPO, voor de NOS, goed om daar onafhankelijk onderzoek naar te laten doen?”

Lees dit nog eens over. Wat mankeert hieraan? Als de NOS en NPO werkelijk zo onafhankelijk en zo integer zijn, dan zullen ze toch blij elke kans aangrijpen om hun naam te laten zuiveren? Dan weten ze toch – vol zelfvertrouwen – hoe hard ze gewerkt hebben om objectief en betrouwbaar verslag te doen? Kom maar op met dat onderzoek! Hoe eerder hoe liever.

Maar NOS en NPO willen helemaal geen onderzoek. Onderzoek is een bedreiging. En ook debat is een bedreiging, bleek uit het volgende fragment dat Nieuwsuur toonde. BBB-leider Caroline van der Plas had naar aanleiding van het BBC-schandaal om een debat gevraagd over mogelijk activisme binnen de NPO. Nieuwsuur toonde niet die aanleiding, maar wel boze linkse Kamerleden bij de interruptiemicrofoon. “Dit is verdachtmaking van de onafhankelijke journalistiek.”

Twaalf (re)tweets

Bij het opblazen van de ‘misdaad’ van Mona Keijzer hoorde ook de heldenontvangst voor AD-journalist Elodie Verweij bij de talkshow Pauw & De Wit. Verweij beweerde dat Keijzer de afgelopen maand twaalf (re)tweets had gestuurd “waarin gesuggereerd wordt dat de NOS wellicht politiek links of in elk geval politiek gekleurd zou zijn, en niet goed genoeg haar werk zou doen.”

Vervolgens hield zij een warrig verhaal over rechtsstaat, macht en tegenmacht, waarbij ze de media tot tegenmacht benoemde die de politiek in toom moest houden. Een politicus die deze tegenmacht dan zou ‘wegzetten’ door hem bijvoorbeeld links of politiek gekleurd te noemen, deed volgens Elodie aan verdachtmakingen, en trok daarmee meer macht naar zich toe.

Even ter info: Mona Keijzer heeft de NOS niet links genoemd in haar tweets of retweets.

Maar bij Elodie kwam wel de ‘linkse’ aap uit de mouw. Want wie voerde zij op als dappere medestanders van de belaagde media? D66, CDA en GroenLinks/PvdA. Die waren volgens Elodie opgestaan om te zeggen: ‘Dit kan zo niet langer.’ Verweij werd gretig geciteerd door de NOS die zoals gewoonlijk geen factcheck deed. Dat heb ik dus maar even gedaan, zie mijn twitterdraad hieronder.

BBB zwartmaken

Ook Jeroen Wollaars van Nieuwsuur refereerde aan ‘een hele reeks van berichten’ die Mona Keijzer gestuurd zou hebben. Dat het veel minder berichten waren dan Elodie beweerde, en dat die berichten bovendien niet over de politieke kleur van de NOS gingen, maar over journalistiek falen, dat interesseerde Nieuwsuur blijkbaar minder. Die feiten kwamen even niet zo goed uit.

Vervolgens moest BBB nog even verder zwart worden gemaakt. Hun eigen keurige uitspraken boden daarvoor niet voldoende munitie, dus viel Jeroen Wollaars terug op de eigen berichtgeving van Nieuwsuur over BBB tijdens de verkiezingscampagne. Dat stelde hem in staat te concluderen dat BBB steeds verder opschuift naar populistisch rechts. Vrij vertaald: hun mening telt dus sowieso niet meer.

De echte machthebbers

Het is allemaal om heel cynisch van te worden. Het ‘macht en tegenmacht’-verhaaltje van Elodie Verweij was tenenkrommend. Iedereen die daar in de studio zat, wist donders goed wie hier de macht had: niet Mona Keijzer, maar de gevestigde orde. Deze gevestigde orde presenteert zich als waakhond van de democratie, maar handhaaft de macht door elke kritiek te smoren of te negeren.

En deze macht is wel degelijk politiek gekleurd. Het was niet voor niets dat Elodie begon over D66, CDA en GroenLinks/PvdA. Het was ook niet voor niets dat Nieuwsuur alleen reacties van linkse Kamerleden op Caroline liet zien, en genocideroeper Rob Jetten interviewde. Jetten zei dat hij als minister wel de verantwoordelijkheid voelde om te staan voor een vrije pers in dit land.

Daarmee suggereerde hij dat Mona Keijzer niet staat voor een vrije pers, en Nieuwsuur zond het tevreden uit. Maar zowel Nieuwsuur als Rob Jetten zakten hier door de ondergrens. Al deze media en al deze verontwaardigde politici staan helemaal niet voor een vrije pers en een open debat. Zij willen het monopoly op informatie, en demoniseren iedereen die zij als bedreiging zien.

Zij geven bovendien niet om journalistieke integriteit. De leugentjes van Elodie waren nog maar klein bier. De verslaggeving over de Gazaoorlog in dit land schendt zo ongeveer alle journalistieke normen die er zijn. Samen met opportunistische politici jagen deze media gevaarlijke sentimenten in onze samenleving aan terwijl ze zich voordoen als moreel superieur. Dàt is pas een bedreiging voor onze rechtsstaat.

Niet onschuldig

En ze weten het. Ze weten hoe verschrikkelijk fout ze zitten. Dat is de enige reden dat ze tegenspraak censureren en alles doen om debatten en onderzoeken te voorkomen. Daarom hebben al deze media en politici het nu zo graag over de ophef in plaats van over de inhoud. Want het bespreken van de inhoud waar Mona Keijzer het over zou willen hebben, zou blootleggen wat zij doen.

Er mag geen onderzoek komen naar de verslaggeving over de Gazaoorlog, niet naar de verslaggeving van de NOS, niet naar die van de NPO, en ook niet naar die van de meeste ‘kwaliteitsmedia’ in dit land. Daarom vormen al deze media nu samen een gesloten front. Daarom noemen zij de terechte vraag van BBB een bedreiging voor de persvrijheid, de rechtsstaat, etc.

Op X sturen nu steeds meer mensen ons rapport rond, over het videomateriaal voor de jeugd dat NOS en NTR produceren over het Israëlisch-Palestijns conflict. Diezelfde media die nu in hysterische paniek Mona Keijzer demoniseren, negeren hardnekkig dat er al een grondig onderzoek is. Zolang zij dat negeren, kunnen zij feitenvrij roepen dat de NOS betrouwbaar en objectief is.

Grondig onderzoek

Daarmee wil ik niet zeggen dat ons rapport onfeilbaar of alomvattend is. Het is mensenwerk, en dus nooit volmaakt. Maar een eerlijke bespreking van ons onderzoek zou er niet omheen kunnen dat de informatie in die vele tientallen video’s structureel anti-Israël is, en de Nederlandse jeugd een politiek gekleurd narratief opdringt dat slechts beperkt raakvlakken heeft met de realiteit.

De NOS bestaat van belastinggeld en heeft de verplichting om objectief en betrouwbaar nieuws te brengen. Journalistiek activisme is daarmee in strijd. Dat constateren of bevragen is geen bedreiging voor de persvrijheid of de rechtsstaat, het is juist een herinnering aan de wettelijke verplichtingen van de NOS.

Tot nu toe ketsen alle vragen en klachten af op het schild van toezichthouders die de bescherming van de NOS tegen klachten als hoofdtaak lijken te zien. Politici die proberen de problemen in de Kamer aan de orde te stellen, worden afgepoeierd met een beroep op de persvrijheid. Maar persvrijheid is geen vrijbrief voor schadelijk activisme op kosten van de belastingbetaler.

Ons onderzoek legt al veel bloot, maar er zou een nog veel grondiger onderzoek moeten komen naar de NOS-verslaggeving. In de eerste plaats naar de verslaggeving over de Gazaoorlog, maar ook naar dezelfde onderwerpen die bij de BBC problematisch bleken te zijn. Het vertrouwen in de NOS wordt momenteel in stand gehouden door de greep van al deze media op de informatie die Nederlandse burgers krijgen. Dat is geen gezonde basis.

Wie echt betrouwbaar is, verwelkomt toetsing.

Maaike van Charante