Anno 2025 kunnen Joden niet ongestoord Chanoeka vieren.
Maaike van Charante | 15 december 2025
Jodenhaat explodeert op Chanoeka
Anno 2025 kunnen Joden niet ongestoord Chanoeka vieren. In Sydney vond een gruwelijke aanslag plaats, en in Amsterdam kregen Joodse Nederlanders protesten, vandalisme en doodsbedreigingen over zich heen, ondanks alle concessies die gedaan waren. Onder het mom van Israëlkritiek en antizionisme trekken Jodenhaters ten strijde.
En weer is een gruwelijke aanslag gepleegd op Joden die het waagden om Joods te zijn. Dit keer in Sydney tijdens een Chanoeka viering. Voor iedereen die het nieuws over Australië een beetje gevolgd heeft de afgelopen jaren, kan het nauwelijks een verrassing zijn dat dit uitgerekend daar gebeurde. Al direct na de pogrom van Hamas was er in Sydney een groot anti-Israëlprotest waar Jodenhaat tot uitbarsting kwam.
Overigens werd later gezegd dat er ‘geen bewijs’ was dat in Sydney ‘Gas the Jews’ was geroepen. Na forensische analyse concludeerde de Australische politie dat waarschijnlijk de grammaticaal onjuiste zin ‘Where’s the Jews’ was gebruikt. Alsof dat minder erg zou zijn… Die zin staat misschien niet in het officiële lijstje van Jodenhaat, maar zou een oproep zijn geweest tot een Jodenjacht.
Incidenten
En ook na die tijd waren Joodse Australiërs getuige van het ene ‘incident’ na het andere. Ze zochten steun bij elkaar in WhatsApp-groepen. Een journaliste van de ‘keurige’ New York Times werd onder schuilnaam lid van zo’n appgroep. Ze schreef er een naar stuk over en deelde privéinformatie van de groepsleden met Palestina activisten, wat ertoe leidde dat de groepsleden bedreigd werden en soms zelfs onder moesten duiken.
Er waren aanvallen op Joodse winkels, een Joodse DJ werd ontslagen omdat ze niet achter de pogrom van 7 oktober stond, een Joodse kleuterschool in Sydney werd in brand gestoken, en een caravan vol explosieven die vermoedelijk bestemd waren voor Joodse doelen werd op tijd gevonden. Intussen reikte Amnesty Australia prijzen uit aan Hamaspropagandisten.
Veel ophef ontstond over twee Australische zorgverleners die hun Jodenhaat de vrije loop lieten in een videogesprek met een Israëli, en pochten dat zij talloze Israëlische patiënten vermoord hadden. Tot afgrijzen van Joodse Australiërs werden deze twee haters bijgevallen door tientallen islamitische leiders en groepen in Australië.
Volgens deze moslims waren de twee – inmiddels ontslagen – zorgverleners slachtoffer van een campagne van ‘gefabriceerde’ verontwaardiging die slechts bedoeld was om Palestijnse stemmen het zwijgen op te leggen. Overigens, wie dacht dat deze twee de enige antisemitische zorgverleners in Australië waren, kan beter even onderstaande video kijken. Jodenhaters in overvloed.
Blinde vlek voor Jodenhaat
Intussen was het natuurlijk niet de bedoeling dat Australische Joden zich gingen beklagen over antisemitisme. De dader-slachtoffer verhouding is in beton gegoten. De Palestijnen zijn slachtoffers, alle Joden die Israël niet afzweren zijn daders. Op de universiteit van Sydney keerden studenten massaal hun rug naar het podium toen Joodse studenten probeerden te vertellen wat zij meemaakten.
De opsomming hierboven bevat slechts een deel van de antisemitische ‘incidenten’ in Australië sinds oktober 2023. Maar ondanks alle antisemitische leuzen, brandstichtingen, bedreigingen en vandalisme bleef de empathie met Joodse Australiërs gering.
En al sprak de Australische regering regelmatig zorgen uit over alle aanvallen op Joden in Australië, dat weerhield de regering er niet van om in september dit jaar ‘de Palestijnse staat’ te erkennen. Deze knieval voor de activisten werd verkocht als Israëlkritiek.
Concertgebouw
Sommigen vinden dat wij ons niet druk moeten maken over Sydney. Tenslotte ligt dit aan de andere kant van de wereld. Wat hebben wij als Nederlanders daarmee te maken? Die mensen negeren dat in Nederland precies dezelfde sentimenten spelen. Onder het mom van Israëlkritiek en antizionisme bloeit de Jodenhaat op en verhindert ook hier een onbezorgde Chanoekaviering.
Wat een ophef is er geweest rondom het optreden van Cantor Abramson bij de jaarlijkse Chanoekaviering in het Amsterdamse Concertgebouw… Deze man – wiens functie in de IDF vergelijkbaar is met die van aalmoezenier – is afgeschilderd als een oorlogsmisdadiger. Lees in de verklaringen van de Stichting Chanukah Concert terug hoe een ‘compromis’ bereikt werd dat vooral betekende dat de Joodse gemeenschap concessies deed aan de lange tenen van de activisten.
En geen concessie zal ooit de onverdraagzamen tevreden stellen. Op zaterdag 13 december moest het Concertgebouw ontruimd worden vanwege ondraaglijke stank: activisten hadden boterzuur gebruikt. Er verschenen projecties op het gebouw over ‘genocide’ en het regende doodsbedreigingen aan het adres van Cantor Abramson.
De rechter vond het nodig om een demonstratie van deze haters toe te staan bij een concert voor kinderen(!) waarbij de cantor niet eens aanwezig zou zijn(!). Stel u even voor hoe Joodse families zondagmiddag naar dat concert toe gingen, na het nieuws uit Sydney. Leg het je kinderen maar uit: ‘Deze mensen haten ons niet, welnee. Ze hebben alleen kritiek op Israël.’ Serieus?
Israëlkritiek
Al die media en politici die zogenaamd slechts kritiek op Israël hebben, zijn nooit te betrappen op vergelijkbare kritiek op andere landen. Mensenrechtenschendingen wereldwijd blijven onder de radar omdat ze blijkbaar niet interessant zijn. Maar zodra er zelfs maar de mogelijkheid – of smerige laster – is dat Israël zich ergens schuldig aan zou hebben gemaakt, staan deze lieden vooraan.
Zo doen veel media verslag van elk rapport dat Israël van wangedrag beschuldigt, maar als dat later niet blijkt te kloppen, blijft rectificatie uit. En dus zwaaiden Frans Timmermans en Rob Jetten in de verkiezingscampagne met een uitermate dubieus rapport van de VN-Mensenrechtenraad alsof die club van antisemieten nog enige geloofwaardigheid zou hebben.
Net zo zijn de premiers van Australië en Nederland echt geen antisemieten. Ze hadden alleen een beetje moeite om de woorden ‘Joods’ en ‘Chanoeka’ te vinden toen ze hun bezorgde verklaringen over de aanslag in Sydney op X postten. We moeten tenslotte niet polariseren, nietwaar? En stel je voor dat we islamofobie aan zouden wakkeren.
Niet alle moslims
Wat dat betreft hebben deze politici een enorme meevaller. Al snel deed een video de ronde van een heldhaftige burger die erin slaagde een van de terroristen in Sydney onschadelijk te maken. En wat blijkt? De naam van deze burger is – volgens de eerste berichten – Ahmed al Ahmed! Blijkbaar heeft een moslim geholpen om Joden te redden!
Als deze Ahmed inderdaad de man van het filmpje is, verdient hij zonder meer een medaille. Net als de talloze moslims die op 7 oktober 2023 hun eigen leven in de waagschaal stelden voor hun Joodse landgenoten door hen te beschermen tegen de terroristen van Hamas. Het is waar dat ‘niet alle moslims’ terroristen zijn, maar te veel mensen misbruiken dit gegeven om het gevaar van de radicale islam te bagatelliseren.
Want de daders van de aanslag in Sydney waren ook moslims. En bij die demonstratie direct na de aanval door Hamas in oktober 2023 schreeuwden de demonstranten niet alleen ‘Where’s the Jews’ en ‘Fuck the Jews’. Ze schreeuwden ook ‘Takbir! Allahu Akbar!’ Veel linksextremisten gebruiken ‘Globalise the intifada!’ als modieuze slogan. Voor moslimextremisten is dat bloedige ernst.
Religie
De religieuze dimensie van dit conflict laat zich niet negeren. Aan de ene kant is er de islamitische nijd over de Israëlische Joden die ontsnapten aan de dhimmistatus die zij volgens de islam dienden te hebben. Niet langer waren deze Joden tweederangsburgers die de goedgunstigheid van hun islamitische meesters moesten zien te verdienen, zij regeerden zelf over islamitische onderdanen.
Aan de andere kant is er de religieuze band van Joden met het land Israël, waardoor emigratie naar Israël alle eeuwen door een optie was, vooral als de Joden weer eens verdreven werden zoals in 1492 uit Spanje. Een overzicht van al die verdrijvingen zou linkse anti-Israël activisten – vaak voorstanders van een ruimhartig vluchtelingenbeleid – enige bescheidenheid bij mogen brengen.
Ook het Chanoekafeest zelf laat de verwevenheid van religie en geschiedenis zien. In EW Magazine verscheen een lezenswaardig stuk van Jessica Roitman over het verzet van het Joodse volk tegen de onderdrukking door de Grieken in de tweede eeuw voor Christus. De Grieken wilden de Joden losweken van hun religieuze tradities, en het verhaal van Chanoeka vertelt hoe de Joden in opstand kwamen.
Het centrale thema dat Roitman hierin zag, was: hoe behoud je je eigenheid in een dominante cultuur die conformiteit beloont? Want ja, Joden die zich anno 2025 fel van Israël afkeren krijgen absolutie van de Israëlhaters, en zelfs prominente posities in de strijd tegen de Joodse staat. Maar daarvoor moeten zij in wezen hun eigen identiteit opgeven.
Joodse identiteit
Voor veel Joden is Israël een belangrijk deel van die identiteit. De eeuwenlange vervolgingen hebben hun sporen nagelaten, en diep in het Joodse bewustzijn ingeprent dat zij uiteindelijk altijd vreemdelingen zijn, buitenstaanders. Niet omdat zij dat zo graag willen, maar omdat anderen hen dat steeds weer opleggen.
Wie Joden vraagt naar hun familiegeschiedenis – in Nederland of Israël of waar dan ook – hoeft meestal hooguit twee generaties terug te gaan om een vluchtverhaal te vinden. Er is een project – Ask a Jew – waarin gewone Israëli’s in straatinterviews vragen krijgen. Een indrukwekkende aflevering uit 2017 stelde Israëlische Joden de vraag waarom hun voorouders naar Israël kwamen.
Destijds was ik verrast dat de meeste geïnterviewden uit de islamitische wereld afkomstig waren, maar inmiddels weet ik dat dit representatief is voor de samenstelling van de Joodse bevolking van Israël. De meeste Israëlische Joden zijn (afstammelingen van) vluchtelingen uit dit gebied, al doen activisten hier alsof Israël een koloniaal project van het westen is.
Wie beweert dat Jodenhaat ontstond door misdaden van Israël, draait oorzaak en gevolg om. Israël is ontstaan vanwege Jodenhaat. Het eeuwige verlangen naar Jeruzalem zou vermoedelijk een ritueel onderdeel van de Joodse traditie zijn gebleven als de moordzucht van de Jodenhaters het zionisme niet tot overlevingsstrategie zou hebben gemaakt. Joden zionisme verwijten is net zoiets als mensen ademen verwijten.
Antizionisme is slecht vermomde Jodenhaat, en eraan toegeven maakt de haat alleen maar groter.
U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen en podcasts? Volg Maaike op Twitter.
0 reacties :
Een reactie posten