Ted Nordhaus: ‘Waarom ik afscheid heb genomen van het klimaatcatastrofisme.’

  “Ik geloof niet langer in deze overdrijving”

27-10-2025

Ted Nordhaus: ‘Waarom ik afscheid heb genomen van het klimaatcatastrofisme.’

Door Eric Worrall.

Nordhaus is een van de prominenten van de klimaatalarmistische beweging – maar in zijn eigen woorden: “Ik geloof niet langer in deze overdrijving”.

Waarom heb ik afscheid genomen van  het  klimaatcatastrofisme?

En waarom zoveel klimaatpragmatici niet kunnen stoppen met catastrofisme

11 AUG 2025
TED NORDHAUS

Onlangs merkte mijn voormalige collega Tyler Norris in een discussie op X op dat mijn opvattingen over klimaatrisico’s in de loop der jaren aanzienlijk zijn veranderd. Norris  plaatste  een screenshot van een pagina uit het boek  Break Through , waarin Michael Shellenberger en ik betoogden dat als de wereld fossiele brandstoffen in het huidige tempo zou blijven verbranden, een catastrofe vrijwel zeker was:

Als we de komende 50 jaar zoveel steenkool en olie blijven verbranden, zal de opwarming van de aarde ervoor zorgen dat de zeespiegel stijgt en het Amazonegebied instort. Bovendien zullen er volgens door het Pentagon opgestelde scenario’s een reeks oorlogen uitbreken over basisbehoeften als voedsel en water.

Norris heeft gelijk. Ik geloof niet meer in deze overdrijving. Ja, de wereld zal blijven opwarmen zolang we fossiele brandstoffen blijven verbranden. En de zeespiegel zal stijgen. Zo’n 23 centimeter in de afgelopen eeuw, misschien nog eens 60 tot 90 centimeter in de rest van deze eeuw. Maar de rest? Niet zo veel.

…

Lange tijd, zelfs nadat ik me had verzoend met de fundamentele discrepantie tussen wat klimaatactivisten zeiden over extreme gebeurtenissen en de rol die klimaatverandering mogelijk zou kunnen spelen,  hield ik vast aan de mogelijkheid van catastrofale klimaattoekomsten gebaseerd op onzekerheid.  De angel zit, zoals ze zeggen, in de staart, wat betekent dat er zogenaamde dikke staarten in de klimaatrisicoverdeling zitten. Dit zijn omslagpunten of vergelijkbare scenario’s met een lage waarschijnlijkheid en grote gevolgen die niet in centrale schattingen zijn meegenomen. De ijskappen zouden veel sneller kunnen instorten dan we ons realiseren, of de Golfstroom zou kunnen stilvallen, wat ijskoude temperaturen naar West-Europa zou kunnen brengen, of de permafrost en methaanhydraten die in de zeebodem bevroren zijn, zouden snel kunnen smelten, wat de opwarming zou versnellen.

…

Maar net als de veronderstelde ineenstorting van de Amazone, leiden deze risico’s, als je ze beter bekijkt, niet tot catastrofale gevolgen voor de mensheid. Hoewel sensationele nieuwsberichten vaak verwijzen naar de ineenstorting van de Golfstroom, doelen ze in werkelijkheid op de vertraging van de Atlantische Meridiaan Overstromingscirculatie (AMOC). AMOC helpt warm water naar de Noord-Atlantische Oceaan te transporteren en matigt de wintertemperaturen in West-Europa. Maar de ineenstorting, laat staan ​​de vertraging ervan, zou niet leiden tot een harde bevriezing in heel Europa. Sterker nog, onder plausibele omstandigheden waarin de opwarming aanzienlijk zou kunnen vertragen, zou het als een negatieve feedback werken en de opwarming tegengaan, die op het Europese continent sneller plaatsvindt dan op bijna elke andere plek ter wereld.

…

Lees meer hier. ​​

Nordhaus schreef het artikel in augustus. Normaal gesproken beperkt WUWT zich tot actueel nieuws, maar Nordhaus is een belangrijke figuur in de klimaatbeweging.

Zou de zeespiegel tegen het einde van deze eeuw met 60 tot 90 centimeter kunnen stijgen? Het is niet onmogelijk – hoewel ik dit als de bovengrens van mogelijke veranderingen zou beschouwen – op basis van de huidige trends zou de zeespiegelstijging tegen het einde van deze eeuw waarschijnlijker rond de 30 tot 45 centimeter liggen.

En weet je wat? Als het gebeurt, merkt niemand het.

Ik woonde vroeger in een huis dat bij ongewoon hoog water gevaar liep op overstromingen. We hebben één overstroming voorkomen door de deuren af ​​te dichten met niet-uithardende loodgieterskit. De volgende eigenaar heeft het probleem opgelost door de vloer met een meter te verhogen.

Als het huis er over een eeuw nog staat, zal de vloer ongetwijfeld nog eens 90 centimeter verhoogd zijn.

Zonder deze “dikke staart” van angstaanjagende omslagpunten hebben klimaatalarmisten niets. En zoals Nordhaus in zijn artikel toegeeft, zijn merkbare klimaateffecten zo onwaarschijnlijk dat ze niet serieus genomen moeten worden.

Ik waardeer de moed van Ted Nordhaus om naar voren te komen en toe te geven dat hij niet langer gelooft dat klimaatverandering een dreigende catastrofe is. Hopelijk inspireert zijn voorbeeld anderen.

***

Bron hier.

***