Pokerwaanzin van de EU
(Door: Max von Kreyfelt)
De Europese Unie lijkt tegenwoordig op een pokerclub die allang blut is, maar nog steeds met bravoure de inzet verhoogt. Professor Emmanuel Todd, nooit te beroerd om een intellectuele handgranaat in een salonsalon te gooien, noemt onze leiders feitelijk gekken. Hij heeft een punt, al zouden ze het in Brussel natuurlijk liever “visionair” noemen.
Want kijk wat er is gebeurd sinds februari 2022. De oorlog in Oekraïne werd door Europese leiders aanvankelijk gepresenteerd als een strijd die Moskou economisch zou breken. De sancties zouden “de Russische oorlogskas leegtrekken”. Het omgekeerde gebeurde: Rusland vond razendsnel nieuwe afzetmarkten voor olie en gas, vooral in Azië, terwijl Europa zichzelf uit de markt prijst met peperdure energie. Duitse industrieën snoeien in productie, chemische giganten als BASF verhuizen investeringen naar de VS, en gewone gezinnen hebben de gasrekening zien verdubbelen.
En toch blijft men in Brussel praten alsof men de kaarten in handen heeft. In de Europese Raad wordt met strakke blik verkondigd: “Wij zullen de voorwaarden dicteren!” Intussen weten alle insiders dat de EU niet meer is dan een economische dwerg in een machtsstrijd tussen grootmachten. Strategische autonomie blijft een slogan op papier; feitelijk zijn we afhankelijk van Amerikaanse wapens, Amerikaanse LNG-schepen en Amerikaanse veiligheidsgaranties. Zelfs de sancties werden vooral in Washington bedacht, waarna Europa braaf tekende en de rekening betaalde.
Ironisch, want ditzelfde Europa wist zich na twee wereldoorlogen juist opnieuw uit te vinden. Maar vandaag zien we een continent dat krampachtig doet alsof het nog de touwtjes in handen heeft, terwijl het terrein verliest op energie, defensie en industrie. Wie verliest, maar toch de spelregels wil bepalen, oogt niet wijs, maar tragikomisch. Todd prikt die ballon genadeloos door: Europa gedraagt zich als een speler, maar zit feitelijk aan de zijlijn met een lege portemonnee en een oververhitte morele preek.
Ondertussen gaat de Brusselse machine door: nieuwe sanctiepakketten, nieuwe “steunpakketten” voor Kiev, nieuwe speeches over Europese macht. En nationale regeringen, inclusief Haagse partijen die straks graag uw stem willen, blijven dit beleid bejubelen alsof het onvermijdelijk en succesvol is. Terwijl de rekening bij u ligt: hogere prijzen, economische krimp en een verzwakte geopolitieke positie.
Misschien is het tijd voor minder borstklopperij en meer realisme. Minder “strategische autonomie” als modewoord en meer harde analyse over waar onze belangen werkelijk liggen. Want blijven bluffen zonder chips op tafel, dat is niet stoer. Dat is dom. En als u op 29 oktober gaat stemmen, vraag dan eens: wie wil dit pokerspel blijven spelen met úw geld?
Geplaatst door:
E.J. Bron (via “X”; Max von Kreyfelt)
(www.ejbron.wordpress.com)
2 reacties :
Laten we hopen dat zowel de oorlogszuchtige NAVO als de EU als een kaartenhuis in elkaar storten. Daarna de criminele leiders arresteren en berechten wegens landverraad en schuldig aan de dood van talloze onschuldige mensen.
Die `visionairs` denken dat wij gek zijn. Het ene moment beweren dat Rusland op instorten staat en in dezelfde alinea word ik bang gemaakt dat we Russisch moeten leren als ik mijn pensioen niet overmaak naar de wapenindustrie.
Een reactie posten