Cartoon: Josh.

Door Rob de Vos.

Het klimaat is een gevoelig onderwerp. Sinds het IPCC zich het onderwerp ‘klimaatverandering’ heeft toegeëigend lijkt wat ooit een hypothese was nu een onwrikbaar ‘feit’: het klimaat verandert, de boosdoener is CO2 en de mens is de schuldige. Dat het allemaal wat ingewikkelder in elkaar zit en consensus(als die al bestaat) in de wetenschap geen betekenis heeft begint langzaam terrein te winnen. Dat gaat moeizaam, want de tegenkrachten (eenzijdig wetenschappelijk onderzoek, politieke druk, voortdurende eenzijdige berichtgeving et cetera) zijn groot.

Een van de ‘kroonjuwelen’ van wat ik het IPCC-narratief noem is de stijgende zeespiegel. Nu is een stijgende zeespiegel niets bijzonders. Sinds het einde van de laatste ijstijd (ongeveer 15.000 jaar geleden) steeg de zeespiegel zo’n 120m . Het is nog niet zo héél lang geleden dat ‘we’ lopend Engeland konden bereiken (over wat nu de bodem van de Noordzee is). Een dikke jas was gewenst, want we hadden aan het einde van de jongste ijstijd, het Weichselglaciaal, in onze contreien een toendraklimaat.

***

Zie voor het gehele artikel over dit baanbrekende onderzoek hier.

***