“Donororganen zijn te zeldzaam. We hebben een nieuwe definitie van de dood nodig”.

8-8-2025

“Nieuwe definitie van de dood” om meer organen te kunnen oogsten

In een opiniestuk in de New York Times wordt een “nieuwe definitie van de dood” geëist om het aantal beschikbare donororganen te verhogen.

Ik overdrijf niet, het staat letterlijk in de kop:

“Donororganen zijn te zeldzaam. We hebben een nieuwe definitie van de dood nodig”.

Soms kun je alleen maar naar een krantenkop kijken en je verbazen, schrijft Kit Knightly.

Natuurlijk is het herdefiniëren van woorden en begrippen niets nieuws in de wereld van de Great Reset. “Geval”, “doodsoorzaak”, “vaccin”, ‘terrorist’, “democratie”… allemaal hebben ze de afgelopen jaren een nieuwe definitie gekregen. Het verruimen van de betekenis van woorden, zodat ze kneedbaar worden, met vage of zelfs volledig omgekeerde betekenissen, is een vanzelfsprekendheid, precies zoals Orwell het heeft voorspeld.

Neem in dit geval het woord “dood” en “verruim” de definitie ervan tot… mensen die nog in leven zijn.

Nogmaals, ik overdrijf niet:

“De oplossing ligt volgens ons in het uitbreiden van de definitie van hersendood tot onomkeerbaar comateuze patiënten met levensondersteunende maatregelen. Volgens deze definitie zouden deze patiënten, ongeacht of een machine hun hartslag herstelt, juridisch dood zijn”.

De reden is simpel: we hebben meer donororganen nodig en er zijn niet genoeg mensen die hersendood of circulatoire dood lijden. Daarom moeten we onze definitie van de dood uitbreiden tot mensen die lange tijd in coma liggen.

Mensen die in coma liggen, leven immers niet echt. Het zijn de hogere functies die het leven echt definiëren.

Ja, serieus:

“De hersenfuncties die het belangrijkst zijn voor het leven zijn bewustzijn, geheugen, wil en verlangen. Als deze hogere hersenfuncties onherroepelijk verdwenen zijn, is het dan niet eerlijk om te zeggen dat een persoon (in tegenstelling tot een lichaam) opgehouden is te bestaan?”

Ik ben er zeker van dat niemand die dit leest echt uitleg nodig heeft over wat voor een verschrikkelijk precedent dit zal scheppen… maar ik zal het toch doen.

  Narratieve manipulators hebben onze samenleving onnatuurlijk gemaakt

Laten we eerst het voor de hand liggende benadrukken: op het moment dat “onherstelbaar comateus” de nieuwe norm voor “dood” wordt, wordt er – impliciet of expliciet – druk uitgeoefend op medici om mensen dood te verklaren. Vooral als het gaat om het verwijderen van organen.

Instellingen ontbinden hun verantwoordelijkheid in “protocollen” en “richtlijnen”, dat hebben we gezien bij Covid. Niemand hoeft willens en wetens iemand te doden, het volstaat om een vakje op een formulier aan te kruisen en de machine in gang te zetten.

Er zal worden bericht over de verbeterde resultaten voor patiënten die op een donor wachten (ongeacht of die er werkelijk zijn of niet). De ouders die ziekenhuizen aanklagen omdat ze “te snel” of “zonder uitdrukkelijke toestemming” organen hebben verwijderd, zullen dat niet doen.

Meer in het algemeen: zodra men de grens tussen leven en dood begint te vervagen door te spreken van een “zinvol leven” of een “leven dat de moeite waard is”, komt men op zijn tenen de eugenetica tegemoet. Eerst zijn het de “onherstelbaar comateuze” mensen (die, zoals u weet, weer wakker kunnen worden en gezond kunnen zijn). Dan zijn er de lichamelijk gehandicapten, de verstandelijk gehandicapten, de ouderen en de kwetsbaren.

Kan iemand die aan Alzheimer of dementie lijdt, echt als “levend” worden beschouwd als hij zich niet meer kan herinneren wie hij is of waar hij is? Kan iemand met Parkinson echt als levend worden beschouwd als hij zich niet meer kan bewegen?

Dit is geen gladde helling, maar een steile rotswand die is ingesmeerd met babyolie.

  Niet blij: Paus Franciscus hekelt 'golf van populisme' in Europa

We zien al een toename van andere politieke maatregelen over de hele wereld die het menselijk leven devalueren, van MAID in Canada tot de dreigende wet op euthanasie in het Verenigd Koninkrijk. Ze pakken het ook van de andere kant aan, met het gepraat over late abortus – of zelfs na de geboorte.

Dit soort herdefiniëring van de dood kan niets anders tot gevolg hebben dan de verspreiding van een nihilistische houding die de waarde van het menselijk leven verlaagt.

Simpel gezegd: als ze de definitie van “dood” uitbreiden, beperken ze de definitie van “levend”.

En ik ben echt niet blij met waar dat naartoe zou kunnen leiden.

---

---

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.