Nieuw klimaatbeoordelingsrapport van het Amerikaanse ministerie van Energie

 Klimaatwetenschap is terug

16-8-2025

Nieuw klimaatbeoordelingsrapport van het Amerikaanse ministerie van Energie

Door Judith Curry.

Minister van Energie Chris Wright heeft opdracht gegeven voor een nieuw klimaatbeoordelingsrapport:

Een kritische analyse van de impact van broeikasgasemissies op het Amerikaanse klimaat 

Uit het voorwoord van de secretaris:

Wat ik heb ontdekt, is dat media-aandacht de wetenschap vaak vertekent. Veel mensen – zelfs goedbedoelende – lopen weg met een overdreven of onvolledig beeld van klimaatverandering. Om duidelijkheid te scheppen, heb ik een divers team van onafhankelijke experts gevraagd om de huidige stand van zaken in de klimaatwetenschap samen te vatten, met een focus op de relatie ervan met de Verenigde Staten.

Om de koers te corrigeren, hebben we een open, respectvol en geïnformeerd debat nodig. Daarom nodig ik het publiek uit om commentaar te leveren op dit rapport. Eerlijke toetsing en wetenschappelijke transparantie moeten centraal staan in onze beleidsvorming.

Klimaatwerkgroep (CWG)

Deze rapporten zijn opgesteld door de Climate Working Group (CWG) van het Amerikaanse ministerie van Energie. Leden van de Climate Working Group zijn: [link naar bioschetsen ]

• John Christy 
• Judith Curry
• Steve Koonin
• Ross McKitrick
• Roy Spencer

De oorsprong van de Groep en de reden voor de selectie van ons worden beschreven in het voorwoord van Secretaris Wright:

Om duidelijkheid te scheppen, heb ik een divers team van onafhankelijke experts gevraagd om de huidige stand van zaken in de klimaatwetenschap samen te vatten, met een focus op hoe deze zich verhoudt tot de Verenigde Staten. Ik heb deze auteurs niet geselecteerd omdat we het altijd met elkaar eens zijn – verre van dat. Sterker nog, ze zijn het misschien niet altijd met elkaar eens. Maar ik heb ze gekozen vanwege hun nauwkeurigheid, eerlijkheid en bereidheid om het debat naar een hoger niveau te tillen. Ik heb geen enkele controle uitgeoefend op hun conclusies. Wat u zult lezen, zijn hun woorden, gebaseerd op de beste beschikbare gegevens en wetenschappelijke beoordelingen.

Disclaimer: de rest van de tekst in dit blogbericht weerspiegelt de persoonlijke indrukken/analyses van JC en niet die van de CWG.

Deze groep werd in april samengesteld. Ik besloot de uitnodiging van secretaris Wright te aanvaarden om de volgende redenen:

• Ik was onder de indruk van wat Secy Wright wilde bereiken
• Ik kende de andere groepsleden en dacht dat ik met hen kon samenwerken
• Het allerbelangrijkste is dat ik een kans zag om de feiten op een rij te zetten over wat we wel en niet weten over klimaatwetenschap, wat een belangrijk publiek zou bereiken.

Ik hielp hier graag aan mee, maar ik moet bekennen dat ik in het begin helemaal niet zeker wist of ik mijn naam wel op een rapport zou zetten dat hieruit voortkwam. Ik werk meestal solo en had om verschillende redenen al tientallen jaren niet meer meegewerkt aan een beoordelingsrapport met meerdere auteurs. Hoewel ik elk van mijn coauteurs al meerdere keren had ontmoet en bekend was met hun werk, wist ik niet zeker hoe dit zou aflopen. Bovendien maakte ik me zorgen over de korte deadline voor het afronden van het rapport.

Korte samenvatting: alles overtrof al mijn verwachtingen en hoop. 

Klimaatbeoordelingsrapport

Het rapport is een opmerkelijk document, vooral omdat het zo snel en door een klein team is geschreven. Ik raad u aan het hele rapport te lezen; het is relatief beknopt voor de normen van klimaatrapporten (het komt qua inhoud en lengte het dichtst in de buurt van het eerste IPCC-rapport).   

Gezien de beperkte tijd moesten we selectief zijn in de onderwerpen die we behandelden. We selecteerden onderwerpen die we van bijzonder belang en relevant achtten in de context van de Amerikaanse klimaat- en energiebeleidsberaadslagingen. De expertise van de CWG-leden speelde ook een rol bij de onderwerpselectie.

Hoewel elke CWG-auteur dit document regel voor regel heeft goedgekeurd, is dit geen document dat op zoek is naar consensus. Onzekerheden en meningsverschillen worden duidelijk beschreven. 

De CWG heeft de algehele klimaatveranderingsproblematiek enigszins anders geformuleerd dan het IPCC en de Amerikaanse National Climate Assessments (NCA). Onze beoordeling is sterk datagedreven en houdt rekening met zowel natuurlijke klimaatvariabiliteit als menselijke oorzaken. We beschouwen een aantal kwesties die we belangrijk vinden, maar die in de rapporten van het IPCC en de NCA niet serieus zijn genomen (of volledig genegeerd). Enkele voorbeelden:

• Hoofdstuk 1 bespreekt de wetenschappelijke onderbouwing voor het beschouwen van CO ₂ als een vervuilende stof (of niet)
• Paragraaf 2.1 onderzoekt ‘mondiale vergroening’, inclusief de voordelen voor de landbouw.
• Paragraaf 2.2 biedt een beknopte beoordeling van de alkaliteit van de oceaan en het zogenaamde probleem van de verzuring van de oceaan, met inbegrip van de recente opleving van koraalriffen.
• Paragraaf 3.2 biedt een duidelijke rechtvaardiging tegen het gebruik van extreme emissiescenario’s in beleidsrelevante analyses.
• Paragraaf 3.3 biedt een uitgebreide beoordeling van het stedelijke hitte-eilandeffect
• Hoofdstuk 4 behandelt de onzekerheden die samenhangen met klimaatgevoeligheid, met een prominente bespreking van het meest recente werk van Nic Lewis.
• Hoofdstuk 5 daagt klimaatmodellen uit met observaties; het is moeilijk te beweren dat mondiale klimaatmodellen geschikt zijn voor enig beleidsrelevant doel.
• Hoofdstuk 6 biedt een uitgebreide analyse van extreem weer in de VS, waarbij gebruik wordt gemaakt van alle beschikbare gegevens tot 1900 (waar mogelijk eerder), met een context van natuurlijke klimaatvariabiliteit.
• Hoofdstuk 7 daagt de extreme voorspellingen van zeespiegelstijging uit en benadrukt het belang van verticale landbewegingen bij lokale zeespiegelveranderingen.
• Paragraaf 8.2 daagt conventionele opvattingen over de toeschrijving van de opwarming van de aarde uit in termen van problemen met de statistische analysemethoden en ontoereikende beoordeling van de natuurlijke klimaatvariabiliteit
• Paragraaf 8.4 belicht de afnemende planetaire albedo en de afnemende bewolking sinds 2015, inclusief een analyse van de bijdragen van natuurlijke variabiliteit
• Paragraaf 8.6 beoordeelt de uitdagingen en problemen met attributieanalyses van individuele extreme gebeurtenissen
• Hoofdstuk 9 over landbouw laat zien dat de toename van CO2 en de opwarming naar verwachting een netto voordeel voor de Amerikaanse landbouw zullen opleveren.
• Paragraaf 10.3 gaat in op de sterfte door extreme temperaturen (zowel hitte als kou), met inbegrip van een paragraaf over sterfterisico’s en energiekosten.
• Paragraaf 11.1 verduidelijkt de irrelevantie van de opwarming van de aarde voor de economische groei
• Paragraaf 11.2 beoordeelt de grote onzekerheden die samenhangen met schattingen van de maatschappelijke kosten van CO2.
• Hoofdstuk 12 concludeert dat het Amerikaanse beleid naar verwachting een nauwelijks waarneembaar direct effect op het wereldwijde klimaat zal hebben en dat eventuele effecten pas na lange tijd zichtbaar zullen worden.

Als je maar tijd hebt om een paar hoofdstukken te lezen, zijn mijn favorieten hoofdstuk 6, 8 en 11. Maar elk hoofdstuk is behoorlijk interessant – je zult verrast zijn over wat je hiervan leert! Hoewel één persoon de leiding nam over elk hoofdstuk, leverde elk hoofdstuk minstens 2-3 teamleden een substantiële bijdrage. Ik beschouw deze inspanning als een voorbeeld waarbij het geheel aanzienlijk meer is dan de som der delen.

Informatiekwaliteit en peer review

Dit rapport is geëvalueerd volgens de richtlijnen van het DOE om te voldoen aan de federale normen. Dit omvat een interne review door acht wetenschappers/administrateurs in dienst van het DOE. De reviews waren zeer interessant en gevarieerd, en verschillende waren zeer nuttig. De CWG heeft een aantal vrij kleine wijzigingen in het rapport aangebracht naar aanleiding van de reviews en een aantal referenties toegevoegd. We reageren uitgebreid op hun opmerkingen. Zoals ik het begrijp, zal het DOE een meer formele externe peer review regelen.

Het DOE verwelkomt publieke reacties op dit rapport en is bezig met het opzetten van een website voor reacties. De CWG verwacht veel tijd te besteden aan het reageren op de reacties. We hebben al een behoorlijk breed scala aan reacties van de DOE-wetenschappers gezien; het zal interessant zijn om te zien hoe de publieke reacties eruit zullen zien.

Vanuit het perspectief van degenen die commentaar hebben geleverd op de rapporten van het IPCC en de NCA, maar die vervolgens genegeerd werden, zijn we van plan een andere aanpak te kiezen. In plaats van ons rapport primair te verdedigen, beschouwen we de open reacties als een kans voor dialoog, leren en verheldering van meningsverschillen. We verwachten veel tijd en moeite te besteden aan het beantwoorden van de reacties.

Ik neem aan dat de CWG op een gegeven moment de opdracht krijgt om een herzien, uitgebreider rapport te schrijven als reactie op de externe commentaren (we zullen zien).

JC-reflecties

De volledige betekenis van het DOE CWG-rapport valt nog te bezien. Dit is waar ik op hoop:

• Het verleggen van de focus van de klimaatwetenschap (in ieder geval in de VS) van alarmisme en pleidooien naar een beter begrip van de basisprincipes van de klimaatdynamiek.
• Motivatie voor toekomstige klimaatbeoordelingsrapporten om belangrijke kwesties aan te pakken die door de CWG zijn aangekaart (die het IPCC en de NCA eerder hebben genegeerd of onvoldoende hebben beoordeeld)
• Een allesomvattende aanpak voor het beoordelen van de risico’s voor de VS als gevolg van extreme weers- en klimaatgebeurtenissen (volgens de richtlijnen beschreven in mijn boek Climate Uncertainty and Risk)
• Het verbreken van de link tussen energiebeleid en door de mens veroorzaakte klimaatverandering, waarbij de door de mens veroorzaakte klimaatverandering momenteel emissiedoelstellingen, voorkeursmethoden voor energieproductie, etc. “oplegt”.

Hopelijk kan het CWG-rapport hier een impuls aan geven.

De dreigende Amerikaanse beleidskwestie is de Endangerment Finding van de EPA (2009). Naar mijn beperkte kennis is dit meer een juridische kwestie dan een wetenschappelijke (JC-notitie aan journalisten: ik heb geen commentaar op de Endangerment Finding). Maar het grotere probleem is dit. In de VS denkt één grote politieke partij (~de helft van de bevolking) dat klimaatverandering door fossiele brandstoffen een existentiële bedreiging vormt, terwijl de andere grote politieke partij (de andere helft van de bevolking) dit probleem wil negeren en zich wil richten op energieovervloed. Het netto resultaat van deze tweedeling is een politiek/beleidsmatig ruitenwissereffect, zoals we hebben gezien: in het Akkoord van Parijs (Obama), terugtrekking uit het Akkoord van Parijs (Trump I), terugtrekking uit het Akkoord van Parijs (Biden), terugtrekking uit het Akkoord van Parijs (Trump II). Dit is niet goed voor het energiebeleid, klimaatbeleid of klimaatwetenschap.

Wat nodig is, is een gezonde middenweg die klimaatrisico’s realistisch inschat. Een eerlijke beoordeling van de klimaatveranderingswetenschap is een startpunt (het CWG Assessment Report), dat onzekerheden en meningsverschillen erkent. Het lijkt erop dat Secy Wright de juiste benadering van energiebeleid heeft (uit zijn voorwoord):

Klimaatverandering is reëel en verdient aandacht. Maar het is niet de grootste bedreiging voor de mensheid. Die eer komt toe aan wereldwijde energiearmoede. Als iemand die waarde hecht aan data, weet ik dat het verbeteren van de menselijke conditie afhangt van het vergroten van de toegang tot betrouwbare, betaalbare energie. Klimaatverandering is een uitdaging – geen catastrofe. Maar misplaatst beleid gebaseerd op angst in plaats van feiten kan het menselijk welzijn echt in gevaar brengen.

We staan aan de vooravond van een nieuw tijdperk van energieleiderschap. Als we innovatie stimuleren in plaats van beperken, kan Amerika de wereld leiden in het leveren van schonere, overvloedigere energie – miljarden mensen uit de armoede halen, onze economie versterken en tegelijkertijd ons milieu verbeteren.

Een enorm belangrijk onderwerp valt tussen wal en schip in het energie- en klimaatbeleid, namelijk extreme weersomstandigheden en klimaatgebeurtenissen.

Het toeschrijven van extreme weersomstandigheden aan opwarming door fossiele brandstoffen is een belangrijk propagandamiddel geweest om “klimaatactie” aan te moedigen, met de suggestie dat slecht weer zou verdwijnen als we zouden stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen. Deze manier van denken heeft ertoe geleid dat we de werkelijke oorzaken van onze kwetsbaarheid voor extreem weer negeren, waardoor we de handdoek in de ring gooien en niets doen vanwege “klimaatverandering”.

Hoewel er weinig tot geen verband is tussen extreme weersomstandigheden en opwarming door fossiele brandstoffen (zie het CWG-rapport), kampen de VS momenteel met aanzienlijke kwetsbaarheden (en elektriciteitsnetwerken zijn enorm kwetsbaar voor extreme weersomstandigheden). Het beoordelen en beheersen van dergelijke risico’s vereist goede weers- en klimaatgegevens, verbeterde weers- en seizoensvoorspellingen en betere waarschuwingssystemen – er is veel zorg nodig om te voorkomen dat cruciale informatie en diensten worden uitgehold in de huidige bezuinigingsdrift.

En tot slot kan ik met zekerheid één voorspelling doen. De Michael Mann-vleugel van het klimaatdebat zal dit rapport haten omdat: de auteurs van de CWG gerenommeerde wetenschappers zijn die buiten hun eigen ‘stam’ vallen, het rapport aantoont dat Mann et al. de controle over het klimaatnarratief in de VS verliezen, en vanwege het Trump Derangement Syndrome. Er is een voorproefje van een artikel in de NYT van 8 juli dat een hint gaf over de activiteiten van het DOE.

Hun gebruikelijke strategie van ad hominem-aanvallen zal niet effectief zijn tegen het CWG-rapport, dat gebaseerd is op bewijs, grondig gedocumenteerd en logisch beargumenteerd is.

Aanbevelingen van JC voor klimaatwetenschappers   

Omarm de complexiteit van klimaatwetenschap en erken onzekerheid en onenigheid. Stop met het afdwingen van schijnconsensus en stop met machtspolitiek met klimaatwetenschap.

Neem constructief deel aan de dialoog die het DOE en het CWG-rapport proberen te stimuleren, in het belang van een terugkeer naar objectieve natuurkunde in de klimaatproblematiek. De Amerikaanse federale financiering voor klimaatonderzoek wordt gedecimeerd door de regering-Trump – weg ermee, maar als we dit gebied van wetenschappelijk onderzoek willen redden, zijn andere aandachtspunten en gedragspatronen nodig.

Media   

Andrea Woods van het Bureau Publieke Zaken van het DOE behandelt de zaken. Neem contact met haar op als u vragen heeft.  andrea.woods@hq.doe.gov. De beltoon van mijn telefoon staat uit. En ter herinnering: ik heb geen commentaar op de bevinding over het gevaar.  

Voor mijn beoordeling/analyse van gerelateerde onderwerpen, zie mijn boek Climate Uncertainty and Risk :

• Hoofdstuk 4 Wetenschap en politiek vermengen
• Hoofdstuk 10 Klimaatrisico en de beoordeling ervan
• Hoofdstuk 14 Mitigatie en de energietransitie
• Hoofdstuk 15 Klimaatrisico en het beleidsdiscours

***

***

Bron hier.