Weer een dag – weer een tegenslag voor de Mega Green Hydrogen Dream
De Australian Renewable Energy Hub (AREH) begon met 6 GW , groeide naar 11 GW en vervolgens naar 26 GW naarmate de manie zich verspreidde. Dat was de visie: het zou vijf keer zoveel energie produceren als het hele elektriciteitsnet van West-Australië. Het zou de ster worden van “geëxporteerde hernieuwbare energie”.
Ooit werd het gepresenteerd als het grootste hernieuwbare energieproject ter wereld , maar de fantasie is dat 1.753 windturbines en bijna 11.000 megawatt aan zonne-energie 6.500 vierkante kilometer van Pilbara in het noordwesten van West-Australië zullen beslaan.
Het kabelplan van 2018 naar Jakarta en Singapore
Oorspronkelijk was het plan om een gigantische onderzeese DC-kabel naar Jakarta of Singapore aan te leggen, maar toen dat niet lukte, besloten ze dat het jaarlijks 1,6 miljoen ton groene waterstof en 9 miljoen ton ammoniak zou produceren voor export naar Azië. Het project was zo ambitieus dat ze een compleet nieuw stadje aan de kust moesten bouwen, met een eigen ontziltingsinstallatie – omdat er zo weinig regen valt. “We hebben meren nodig”, zei hij. Tuurlijk .
Grappig hoe precies datgene wat een locatie zo geschikt maakt voor zonne-energie, precies de reden is dat het gebied grotendeels onbewoond is, weinig landbouw bedreven wordt en daardoor “beschikbaar” is voor hectares vol zonnepanelen. (Zulke dingen zijn gewoon weer een verborgen kostenpost voor het verkrijgen van “gratis” zonne-energie).
BP had maar liefst 63% van de AREH in handen en hoewel het nog steeds “helemaal in het project gelooft”, zal het het geld meenemen en er ver, ver vandoor gaan. Het “gelooft” duidelijk niet dat het winstgevend is.
Nog niet zo lang geleden had BP, bizar genoeg voor een oliemaatschappij, als doel om de eigen olieproductie met 40% te verlagen ten opzichte van 2019 in 2030. Het is niet verrassend dat dit leidde tot een existentiële crisis, waarbij het bedrijf in februari op de rand van overname stond . Nu is het van plan om in plaats daarvan de Libische olie- en gasvelden te heropenen .
Het AREH-project zou theoretisch nog steeds kunnen doorgaan. (De andere partijen hebben zich nog niet teruggetrokken.) Maar groene projecten worden wereldwijd geannuleerd. Afgelopen week nog liet Andrew ’twiggy’ Forrest zijn plannen varen om 900 miljoen dollar te investeren in waterstof in Arizona, en bevestigde hij dat het miljarden kostende Gladstone PEM50-waterstofproject definitief niet doorgaat.
De situatie is zo slecht dat de Labour-regering zelfs aan Twiggy vraagt om het geld terug te geven .
Maar als (wanneer) het megaproject Pilbara mislukt, zal het de Australiërs een plezier doen. Naast de subsidies had het project ook een 260 km lange hoogspanningsleiding nodig, de Pilbara Green Link , die de belastingbetaler zou moeten betalen, tegen een waarschijnlijke kostprijs van ongeveer een miljard dollar.
BP stapt af van de epische waterstofdroom van 55 miljard dollar in Pilbara
Door Colin Packham en Brad Thompson, The Australian
“…BP zei donderdag in een verklaring dat het project niet past bij de huidige focus, hoewel het bedrijf nog steeds volledig in de ontwikkeling gelooft.”
Ondanks de terugtrekking van BP bedroeg het belang 63 procent, en de resterende partners van het project lijken door te gaan.
De kosten van waterstof zijn belachelijk hoog:
In juni gaf InterContinental Energy toe dat de huidige kosten voor de levering van groene energie werden geschat op tussen de $ 8 en $ 11 per kilo , wat hoger is dan de prijs van concurrerende energiebronnen die het wilde verdringen. Het verwachtte dat de kosten van groene waterstof uiteindelijk zouden dalen tot ongeveer $ 4 per kilo, maar zelfs op dat niveau zeiden experts dat het niet haalbaar was.
Waterstof is ‘de vallei van de desillusie’, zegt de Portugese energiechef
Het AREH-project staat symbool voor het slechte nieuws over waterstof wereldwijd:
Terugtrekking van groene waterstof vormt bedreiging voor emissiedoelstellingen
Volgens Jun Sasamura, waterstofmanager bij onderzoeksbureau Westwood Global Energy, laat de kloof tussen ambitie en realiteit in Europa zien hoe groot de reset binnen de sector is.
Slechts ongeveer een vijfde van de geplande waterstofprojecten in de Europese Unie zal naar verwachting tegen het einde van het decennium operationeel zijn, zei hij. Dat komt neer op ongeveer 12 GW aan productiecapaciteit, tegenover een EU-doelstelling van 40 GW, blijkt uit gegevens van Westwood Global Energy.
“Wat ontbreekt, is de vraag. Er is 400 miljoen euro (464,2 miljoen dollar) aan subsidies voor waterstof in Spanje en Portugal, maar we hebben iemand nodig die de waterstof koopt.”
Zou een klant, waar dan ook, een dollar meer willen uitgeven om “groene waterstof” te kopen?
***
Bron hier.
***
0 reacties :
Een reactie posten