Hoe is dit dualisme mogelijk?
Waarom mag Oekraïne zich wel verdedigen, maar Israël niet?
De linkse fusiepartij steunt wapens voor Oekraïne, maar keert zich tegen Israëls verdedigingssysteem Iron Dome. Die combinatie roept vragen op over morele consistentie, schrijft Zihni Özdil.
Afgelopen zondag publiceerde de Oekraïense president Volodymyr Zelensky een videoboodschap.
Daarin zet hij een reeks kritieke punten uiteen over de internationale steun voor Oekraïne. Zijn argumenten weerspiegelen de barre situatie waarin zijn land verkeert.
Zelensky begon met de tragische Russische aanval op de stad Kramatorsk. Daar zijn reddingsoperaties nog steeds aan de gang. Vier mensen, onder wie een kind, kwamen om het leven.
Zelensky koppelt Russische agressie aan Iraanse wapenleveringen
Daarna wijst hij op het belang van financiering, zodat zijn land proactieve defensieve maatregelen kan nemen op Russisch grondgebied. De Amerikaanse aanvallen op faciliteiten die verbonden zijn met het nucleaire programma van het Iraanse regime, noemt hij als lichtend voorbeeld.
Zelensky merkt op dat er nieuwe golven van Iraanse Shahed-drones boven Oekraïne vliegen. En hij benadrukt het aandeel van Iran in de levering van wapens aan Rusland die enorme vernietiging en menselijke verliezen hebben veroorzaakt.
De banden tussen Iran en Rusland zijn een terugkerend thema in zijn videoboodschap.
Linkse partij steunt Oekraïne, maar niet Israëls verdediging
Dit brengt mij bij een prangende vraag voor de Nederlandse politiek, in het licht van de nieuwe linkse fusiepartij in Nederland. Deze partij heeft sterke steun uitgesproken voor militaire hulp aan Oekraïne. Een standpunt dat in lijn is met Zelensky’s pleidooi voor internationale bijstand. Tegelijk pleit de nieuwe linkse partij voor het stopzetten van steun aan het Iron Dome-verdedigingssysteem van Israël. Hoe is dit dualisme mogelijk?
Afwijzing van Iron Dome legt spanningen bloot
De Iron Dome is een cruciaal onderdeel van Israëls defensiestrategie. Het is bewezen effectief in het onderscheppen van raketten en beschermen van burgerlevens.
De weerstand van de linkse fusiepartij tegen voortzetting van de steun voor de Iron Dome, ondanks zijn levensreddende capaciteiten, roept vragen op over consistentie in het buitenlandbeleid van de partij.
Je zou kunnen denken dat het standpunt van de partij is geworteld in een verlangen om militaire uitgaven te verminderen of humanitaire hulp te laten prevaleren boven defensiesystemen.
Hypocrisie in het recht op zelfverdediging
Maar dit argument valt in duigen wanneer het in de bredere context wordt geplaatst. De Iron Dome is een defensief instrument dat escalatie voorkomt en onschuldige levens beschermt. Precies als de militaire steun die Oekraïne ontvangt, en waar de linkse fusiepartij wél voor is, om zich met tegenaanvallen te verdedigen tegen Russische agressie.
Met andere woorden: we zien hypocrisie wanneer we beseffen dat dezelfde partij die het recht van Oekraïne om zich te verdedigen steunt, bereid is Israël een vergelijkbaar recht te ontzeggen.
Een ander potentieel argument zou kunnen zijn dat de situatie in Israël anders is vanwege het lopende conflict met Palestina. Maar dit kan niet het stopzetten van steun rechtvaardigen voor een defensief systeem dat geen agressie initieert, maar erop reageert.
Vergelijking met Oekraïne, waar militaire hulp wordt gezien als essentieel voor overleving, maakt dit onderscheid arbitrair en onrechtvaardig.
Historische beladenheid kleurt het huidige debat
Bovendien kan de historische context van de relatie van Nederland met Joodse gemeenschappen tijdens de Tweede Wereldoorlog niet worden genegeerd. De weigering van de Nederlandse regering om haar falen tijdens die periode te erkennen en excuses aan te bieden, is lang een punt van discussie geweest.
Deze historische achtergrond voegt een complexe laag toe aan het huidige politieke standpunt. Het steunen van de soevereiniteit van Oekraïne door de nieuwe linkse fusiepartij en tegelijk het verzet van die partij tegen de defensieve capaciteiten van Israël, kan worden gezien als een voortzetting van een dieper, onuitgesproken vooroordeel tegen het bestaan van een Joodse staat.
Een wereldbeeld met twee maten
Wanneer alle mogelijke argumenten worden overwogen, blijft er een intense, platte en pijnlijke hypocrisie over. Een hypocrisie die niet slechts samenhangt met inconsistentie in beleid, maar de kern raakt van een fundamentele ongelijkheid: acceptatie van een staat voor Oekraïners, maar niet voor Joden. Het suggereert een wereldbeeld waarin het recht op zelfverdediging en soevereiniteit selectief wordt toegepast.
Een oproep tot morele consistentie
Kortom, Zelensky’s toespraak dient ter herinnering aan het belang van internationale solidariteit en de noodzaak van consistente steun in het aangezicht van agressie.
Het standpunt van de Nederlandse linkse fusiepartij toont een verontrustende contradictie. Door Oekraïne te steunen maar zich te verzetten tegen Israëls Iron Dome, faalt zij in het handhaven van de principes van gelijkheid en rechtvaardigheid waarvoor ze claimt te staan.
Vorige week verbaasde ik me in het proactief zwaaien van de vlag van de Iraanse ayatollahs op linkse demonstraties tegen Israël. Maar als ik eerlijk ben, is die verbazing alweer weg. Want nu zie ik dat de nieuwe linkse fusiepartij consistent meebeweegt de eigen activistische ‘linkse’ vleugel: in de richting van nauwelijks verborgen Jodenhaat en openlijke steun voor de fascistische dictatuur in Iran.
Elsevier
0 reacties :
Een reactie posten