De wetenschap van klimaatverandering is zeer complex en er zijn veel verschillende gezichtspunten. Dit artikel vat de sterkste argumenten van klimaatrealisten samen, gebaseerd op een classificatie voorgesteld door ingenieur Pierre Gosselin, auteur van de voortreffelijke wetenschappelijke website NoTricksZone.

Per categorie lichten wij de bijbehorende SCE-artikelen uit.

Enorme hiaten in de data, rudimentaire klimaatmodellen, de complexiteit van de systemen en de vele onbekendheden zijn allemaal elementen die klimatologen frustreren, en die uiteraard moeilijk te weerleggen zijn.

1. Natuurlijke klimaatvariabiliteit

In het verleden zijn de klimaten op aarde altijd veranderd, vaak dramatisch, soms heel snel, en zonder enige menselijke invloed. De huidige lichte opwarming zou dus ook verklaard kunnen worden door natuurverschijnselen. Om hiervan overtuigd te worden, hoeft u alleen maar onze artikelen over het Romeinse Klimaat Optimum, het Middeleeuwse Klimaat Optimum, het Holoceen Klimaat Optimum of de artikelen over de hyperthermische gebeurtenissen in het Eoceen opnieuw te lezen.

Deze gebeurtenissen zijn niet veroorzaakt door menselijke activiteiten. Maar misschien wel de meest spectaculaire verschijnselen zijn de Dansgaard-Oeschger (DO)-gebeurtenissen aan het einde van het Pleistoceen, waar de temperatuur van de atmosfeer in vijftig jaar vele malen met 8-10°C steeg, uiteraard zonder enige menselijke industriële invloed, aangezien In die tijd werd de aarde bevolkt door prehistorische mensen, en ook zonder noemenswaardige variaties in het niveau van CO2 in de atmosfeer, dat bijna de helft bedroeg van het huidige niveau tijdens deze zeer hete perioden. Merk ook op dat mensen zich aan deze situatie konden aanpassen. Momenteel ervaren we een opwarming van ± 0,3°C over 50 jaar… wat een catastrofe! Zie ons artikel: Deze paar tienden van graden die ons bang maken … Zonder twijfel “klimaatontwrichting”!

2. Klimaatmodellen staan ​​nog in de kinderschoenen

Klimaatmodellen zijn complexe computerprogramma’s die wekenlang op supercomputers draaien en het klimaatsysteem proberen te simuleren. Er zijn veel soorten modellen en ze leveren allemaal verschillende resultaten op. Bovendien zijn ze niet in staat om klimaatveranderingen uit het verleden nauwkeurig te reproduceren. Dit is eenvoudig te begrijpen: ze zijn allemaal gebaseerd op aannames, aannames en vereenvoudigingen, en geen enkel model heeft voldoende resolutie.

Hier is een recent voorbeeld, gepubliceerd in december 2023 in Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), een tijdschrift waarvan de kwaliteit over het algemeen niet wordt betwijfeld. Deze studie (Simpson et al. 2023) toont aan dat de voorspellingen van klimaatmodellen niet overeenkomen met de realiteit. De titel van het artikel is meer dan genoeg om te laten zien waar het over gaat: “Vochtigheidstrends waargenomen in droge gebieden zijn in strijd met klimaatmodellen .” En dit is niet het eerste onderzoek in zijn soort…

Zouden we nog steeds een Nobelprijs voor de natuurkunde toekennen voor klimaatmodellen? Zeker niet!

Op SCE hebben we er herhaaldelijk aan herinnerd dat het klimaat een zeer complex chaotisch systeem is, waarvan een groot deel nog steeds slecht wordt begrepen. Daarom publiceerden we “De wetenschap stopt als de chaos begint”. Veel omgevingsparameters zijn slecht bekend, wat betekent dat het onmogelijk is om nauwkeurige modellering uit te voeren.

Bedenk dat met chaotische systemen zoals weer en klimaat zeer kleine onzekerheden in de initiële gegevens (die in de vergelijkingen worden geïntroduceerd) in de loop van de tijd kunnen worden vergroot, waardoor kwantitatieve voorspellingen op de lange termijn onmogelijk worden. Dit is een harde realiteit die meteorologen welbekend zijn en die klimatologen zouden moeten accepteren.

3. De invloed van de zon

Onze ster is verre van constant en de cyclische activiteit van de zon beïnvloedt het hele zonnestelsel, op een manier die nog steeds erg slecht begrepen wordt: als de belangrijkste energieleverancier van de aarde heeft de zon vooral invloed op het landklimaat. Er zijn honderden publicaties die dit suggereren, zoals het werk van Willie Soon. Het is bekend dat tijdens zonneactiviteit de minimumtemperaturen in Centraal-Europa dalen (Schander et al., 2017). Aanzienlijke koude periodes tijdens de Kleine IJstijd ) in Europa vielen samen met zonneminima, in combinatie met grote vulkaanuitbarstingen (zie hier). Op SCE hebben we “Zon, temperatuur en CO2” gepubliceerd waarin de invloed van de zon wordt verklaard. Het is niet omdat de gevolgen van de zon op het klimaat op aarde slecht worden begrepen, dat sommige klimatologen kunnen doen alsof deze niet bestaan.

4. De beperkte effecten van CO2

Koolstofdioxide (CO2) is een gas dat door menselijke activiteiten in de atmosfeer terechtkomt (± 9 Gt C per jaar). Talrijke wetenschappelijke publicaties tonen aan dat de impact van CO2 op de opwarming van de aarde, als die al bestaat, sterk wordt overschat. Dit alles wordt op SCE uitgebreid besproken met bijvoorbeeld de artikelen van de hoogleraren Geuskens en Masson, maar ook elders met het werk van de natuurkundige W. Happer .

Merk hierbij op dat de natuur veel meer CO2 in de atmosfeer uitstoot dan de menselijke uitstoot (± 215 Gt C per jaar). Klimatologen van het IPCC zijn van mening dat alle natuurlijke CO2 die wordt uitgestoten vervolgens weer door de natuur wordt geabsorbeerd en dat alleen antropogene activiteiten het systeem ontwrichten, omdat alleen antropogene CO2 het vermogen zou hebben om zich in de atmosfeer op te hopen … Dit is echter iets te snel geredeneerd – zeggen dat de natuur perfect in balans is: de natuurlijke koolstofcyclus is nog steeds erg slecht gekwantificeerd en we zullen nooit precies kunnen weten hoeveel koolstof elk jaar in de biosfeer wordt uitgestoten en geabsorbeerd.

Het IPCC maakt geen melding van onzekerheden over natuurlijke stromen in de koolstofcyclus. De meeste cijfers die in zijn rapporten worden gepresenteerd, hebben geen standaardafwijking. We krijgen dus de indruk dat er geen sprake is van onzekerheid, terwijl de onzekerheden waarschijnlijk enorm zijn, zoals blijkt uit de grote verschillen tussen de cijfers die in de AR5 en vervolgens in de AR6 zijn gepubliceerd. (kijk hier). In feite zijn meetfouten in de hoeveelheden koolstof die door de natuur worden uitgestoten in de orde van grootte van de totale menselijke uitstoot! De primaire productiviteit op aarde uit fotosynthese wordt bijvoorbeeld geschat op 123 Gt koolstof met een fout van ± 8 Gt. Acht gigaton koolstof in onzekerheid! Hoe kunnen we daaruit betrouwbare conclusies trekken? 

SCE heeft uitgebreid over dit onderwerp gepubliceerd (hier, hier en hier).

En als het broeikaseffect bestaat, waarom werkt het dan niet overal op de planeet ?

5. Oceaancycli hebben een enorme impact op de klimaatverandering.

Als er inderdaad degenen zijn die verantwoordelijk zijn voor de huidige lichte opwarming (dwz ± 0,3°C in 50 jaar), zijn het de oceanen en de zon.

De oceaan fungeert als een gigantische herverdeler van warmte op aarde, net als de centrale verwarming van een huis die alle kamers verwarmt met warm water. Bovendien bevorderen de verschijnselen van verdamping en condensatie in grote mate de overdracht van warmte tussen de oceanen en de atmosfeer. Veel oceaancycli hebben invloed op het klimaat. Oceaanstromingen verplaatsen warm water van de evenaar naar de polen en van het oppervlak naar de diepte, waardoor de energie wordt herverdeeld. Oceaancycli spelen een cruciale rol bij het reguleren van de temperatuur van de biosfeer en weerpatronen van de aarde. Veranderingen in deze cycli kunnen aanzienlijke gevolgen hebben voor het mondiale klimaat.

De warmtecapaciteit van de oceanen is meer dan 100 keer groter dan die van de atmosfeer, dus zelfs kleine veranderingen in de herverdeling van warmte kunnen een aanzienlijke impact hebben op de atmosfeer erboven.

Voorspellingen over oceaancycli zijn moeilijk omdat er weinig historische gegevens beschikbaar zijn over de temperaturen in de diepe oceanen en wetenschappers alleen maar kunnen speculeren over wat de oceanen vervolgens zullen doen. Hier keren we terug naar de problemen van klimaatmodellen.

Voor enkele SCE-artikelen over oceaancycli zie bijvoorbeeld hier en hier .

6. Economische en sociale gevolgen van klimaatverandering

Ten slotte is het onmogelijk om de gigantische economische impact te ontkennen van maatregelen die bedoeld zijn om de opwarming van de aarde te voorkomen, wat tot nog meer natuurrampen zou kunnen leiden.

Laten we beginnen met te benadrukken dat het aantal natuurrampen niet toeneemt. Het totale aantal natuurrampen is de afgelopen twintig jaar stabiel gebleven. Het is niet SCE die dit zegt, maar de zeer serieuze gegevens van CRED (Centre for Research on the Epidemiology of Disasters). Voor meer informatie over dit onderwerp kunt u de SCE-artikelen van L. Budyn raadplegen, waarvan u de laatste hier vindt . En als de CRED-gegevens u niet genoeg zijn, is er ook nog het rapport uit 2023 van verzekeraar AON over natuurrampen.

Om een ​​hele reeks repressieve maatregelen te rechtvaardigen, is het natuurlijk absoluut noodzakelijk dat de media het tegenovergestelde beweren. Zij negeren dus de gegevens van CRED en de verzekeraar AON!

Omdat het dogma van de toenemende rampen nu goed ingeburgerd is, kunnen regeringen het gebruiken om een ​​reeks maatregelen af ​​te dwingen. Maatregelen ter bestrijding van de klimaatverandering, met name het Net Zero-beleid in 2050, zullen dan extreem hoge kosten met zich meebrengen en bijzonder ondraaglijk zijn voor de armste en hele sectoren van economische activiteit. Uit onderzoek na onderzoek blijkt dat deze kosten de negatieve gevolgen van de klimaatverandering ruimschoots overtreffen. Voor België zouden de totale kosten voor het bereiken van een koolstofneutraal land volgens onderzoeksbureau McKinsey tegen 2050 415 miljard euro aan cumulatieve investeringen bedragen, of elk jaar het equivalent van tussen de 2 en 3% van het bbp van ons land.

Het IPCC heeft zelfs geschreven dat in de meest ‘optimistische’ scenario’s de economische impact van de opwarming vrijwel nihil zal zijn. Laten we bijvoorbeeld AR5, hoofdstuk 10 aanhalen:

Voor de meeste economische sectoren zal de impact van klimaatverandering klein zijn in verhouding tot de impact van andere factoren…. Veranderingen in bevolking, leeftijd, inkomen, technologie, relatieve prijzen… en vele andere aspecten van de sociaal-economische ontwikkeling zullen een impact hebben op het aanbod en de vraag van economische goederen en diensten die groter is dan de impact van de klimaatverandering.

Met andere woorden, en vanuit een strikt feitelijk gezichtspunt worden de economische groei en het welzijn van de Europeanen meer bedreigd door extremistisch en misleidend milieubeleid dan door de opwarming van de aarde. En het is het IPCC dat dat zegt!

We hebben niet alle sterke punten van het klimaatrealisme opgenomen die SCE in bijna vijf jaar heeft behandeld; de lijst met auteurs zal iedereen in staat stellen nog verder te gaan.

Concluderend kan worden gesteld dat de belangrijkste ambitie van SCE is om, op een volledig onafhankelijke manier van staatsinformatiebronnen en gesubsidieerde media, elementen van reflectie aan te bieden die de lezer in staat stellen zijn eigen mening te vormen.

***

Bron  SCE-info hier.

***