We weten al dat Oekraïne begin april 2022 weigerde vrede te sluiten met Rusland.
25-11-2023
We weten dit uit gesprekken van de voormalige premier van Israël Naftali Bennet, van de voormalige Turkse minister van Buitenlandse Zaken, van voormalig bondskanselier van Duitsland Gerhard Schröder en van berichtgeving uit Oekraïne, schrijft Bernard.
De video in de tweet hierboven heeft Engelse ondertiteling. Het is een deel van een Oekraïens TV interview met de leider van de Dienaar van het Volk parlementsfractie David Arakhamia door de journaliste Natalia Moseychuk. In maart en april 2022 leidde Arkhamia de Oekraïense delegatie bij vredesbesprekingen met de Russen in Wit-Rusland en Turkije.
Er is een video op Youtube met een aankondiging van het interview, maar niet van het interview zelf.
Arnault Bertrand geeft hier weer wat er is gezegd:
– Hij bevestigt dat het belangrijkste doel van Rusland voor de oorlog niet was om heel Oekraïne binnen te vallen, maar om Oekraïne te dwingen om een neutraal land te worden dat geen deel zou uitmaken van de NAVO: “[Rusland] hoopte echt bijna tot het laatste moment dat ze ons zouden dwingen om zo’n overeenkomst te ondertekenen, zodat we neutraliteit zouden aannemen. Dat was het belangrijkste voor hen. Ze waren bereid om de oorlog te beëindigen als wij instemden met neutraliteit – zoals Finland ooit deed – en beloofden dat we geen lid zouden worden van de NAVO. In feite was dit het belangrijkste punt. Al het andere was gewoon retoriek en politieke ‘smaakmakerij’ over denazificatie, de Russischtalige bevolking en blablabla.”
– Op de vraag waarom Oekraïne hier niet mee instemde, zegt hij het volgende: “Ten eerste, om hiermee in te stemmen is het nodig om de grondwet te veranderen. Onze weg naar de NAVO staat in de grondwet. Ten tweede was er geen vertrouwen in de Russen dat ze het zouden doen. Dit kon alleen als er veiligheidsgaranties waren. We konden niet iets ondertekenen, weggaan, iedereen zou daar ontspannen, en dan zouden ze [binnenvallen] nog beter voorbereid zijn – omdat ze in feite onvoorbereid op zo’n verzet waren binnengevallen. Daarom zouden we deze route alleen kunnen verkennen als er absolute zekerheid is dat dit niet nog een keer zal gebeuren. Die zekerheid is er niet. Bovendien, toen we terugkwamen uit Istanbul, kwam Boris Johnson naar Kiev en zei dat we helemaal niets met hen zouden ondertekenen en dat we gewoon zouden vechten.”
Strana doet in het Russisch ook verslag van het interview en de commentaren:
Waarom weigerden de Oekraïense autoriteiten zo’n lucratief contract in het voorjaar van 2022?
Arahamia voert twee argumenten aan: Ten eerste was het nodig om de grondwet te veranderen, en ten tweede was er geen vertrouwen in de Russen dat ze de afspraken zouden nakomen.
Beide argumenten zijn op zijn zachtst gezegd dubbelzinnig. Ja, het is verboden om de grondwet te veranderen tijdens de staat van beleg, maar als je dat zou willen, zou je hier een uitweg kunnen vinden – dit is immers een technisch probleem als er politieke wil is (en aangezien de Oekraïense autoriteiten hier überhaupt over onderhandelden, zagen ze wel wat mogelijkheden). En wat vertrouwen betreft, dit is een nog vreemdere stelling, aangezien het volgens de overeenkomst niet Oekraïne was dat geacht werd troepen terug te trekken, maar Rusland. Bovendien alleen in ruil voor een beslissing over de neutrale status, die dan op elk moment opnieuw zou kunnen worden gespeeld. Daarom was in dit geval de kwestie van vertrouwen en “throw-not throw” in de eerste plaats voor Moskou, en niet voor Kiev.
Later noemden de Oekraïense autoriteiten een andere reden voor de weigering – de tragedie in Bucha. Als we echter terugdenken aan de uitspraken van Zelensky destijds, zei hij onmiddellijk na de tragedie dat er nog steeds onderhandeld moest worden met de Russische Federatie.
“Elke dergelijke tragedie, elke dergelijke Butch zal je op de handen slaan in bepaalde onderhandelingen. Maar we moeten mogelijkheden vinden voor dergelijke stappen,” zei Zelensky op 5 april 2022. En pas later werden zijn uitspraken categorischer.
De argumenten zijn nep en de echte reden waarom Zelensky het akkoord afwees is een andere:
Gewoonlijk wordt als een van de belangrijkste motieven van de president om te weigeren in 2022 overeenkomsten met Poetin te sluiten, genoemd dat hij (misschien beïnvloed door de argumenten en beloften van westerse bondgenoten) tot de conclusie was gekomen dat Rusland niet klaar is voor een grote oorlog en dat Oekraïne daarom, met de hulp van het Westen, het Russische leger volledig kan verslaan en Moskou zijn eigen vredesvoorwaarden kan opleggen, die zouden voorzien in de terugtrekking van Russische troepen tot de grenzen van 1991, de betaling van herstelbetalingen, enzovoort.
Dat wil zeggen, figuurlijk gesproken, Zelensky koos in plaats van een mees in zijn handen, een kraanvogel in de lucht.
Tegelijkertijd is het voor iedereen die zich de situatie van begin april 2022 herinnert moeilijk te geloven dat de Oekraïense autoriteiten toen zo optimistisch konden zijn.
…
In dergelijke omstandigheden lijkt het bijna onwaarschijnlijk dat Zelensky de uiterst aantrekkelijke “tit-for-tat” in de vorm van de terugtrekking van de Russische troepen uit bijna alle bezette gebieden van Oekraïne zonder slag of stoot kon weigeren, omdat hij geloofde in de mogelijkheid om een “kraan” te ontvangen in de vorm van de overgave van Moskou (wat, zoals bekend, nog niet is gebeurd).
Er moeten omstandigheden van overmacht zijn geweest die Kiev ertoe hebben aangezet om dergelijke gunstige voorwaarden voor het beëindigen van de oorlog in de lente van 2022 af te wijzen.
Wat deze omstandigheden zijn wordt duidelijk uit hetzelfde interview met Arahamia.
Hij zei dat de toenmalige Britse premier Boris Johnson naar Kiev kwam en zei dat “we helemaal niets met hen zullen ondertekenen, laten we gewoon vechten.”
De vraag rijst – wat bedoelde Johnson precies met “we zullen niets met hen ondertekenen”? Het antwoord kan hier één op zijn – Westerse landen weigerden om samen met Rusland garanties te geven voor de veiligheid van Oekraïne, die aan het vredesverdrag en de overeenkomst over de neutrale status verbonden zouden zijn.
Arakhamia zei dit ook rechtstreeks in een interview: “De westerse bondgenoten adviseerden ons om niet in te stemmen met kortstondige veiligheidsgaranties, die op dat moment helemaal niet gegeven konden worden.”
Bedenk dat veiligheidsgaranties onder het toenmalige plan zouden worden gegeven door Rusland, leidende Westerse landen en een aantal andere grote wereldmachten. Maar als de NAVO-landen weigerden garanties te geven en alleen de Russische Federatie en eventueel China en Turkije ze zouden geven, dan zou dit in feite een complete breuk betekenen in de relaties van Oekraïne met de Westerse wereld. Wat Zelensky natuurlijk niet kon doen.
Met andere woorden, het was het standpunt van de westerse bondgenoten “laten we gewoon vechten” dat een beslissende invloed had op de beslissing van de Oekraïense autoriteiten om in het voorjaar van 2022 de overeenkomsten met de Russische Federatie op te zeggen.
Enkele honderdduizenden Oekraïense mannen en tienduizenden Russische zijn nu dood. En dat allemaal omdat Amerikaanse en Britse politici, in de eerste plaats Biden en Johnson, Rusland wilden “verzwakken”.
Rusland is nu sterker dan het begin 2022 was. Zijn economie groeit terwijl die van Europa op zijn best stagneert. Nu vrede sluiten met Rusland kost Oekraïne zo’n 20+% van het land. In april 2022 had het de controle over alles kunnen terugkrijgen, behalve over de Krim.
Nu is het te laat:
Wat betreft de positie van Kiev, Arakhamia verklaarde het nogmaals in hetzelfde interview, door te zeggen dat de onderhandelingen op dit moment niet winstgevend zijn, omdat “onze onderhandelingspositie erg slecht is.” Maar voor wie werkt de tijd? Als het in 2022 mogelijk was om de oorlog te beëindigen door bijna het hele grondgebied van het land zonder gevecht te bevrijden in ruil voor een neutrale status, zijn er nu geen opties meer. En het alternatief is heel anders – een lange oorlog met al zijn slachtoffers en risico’s, of vrede/overeenkomst langs de frontlinie met de feitelijke consolidatie van de Russische controle over de bezette gebieden (en, het is mogelijk, dit zal ook extra eisen inhouden in de vorm van bijvoorbeeld dezelfde neutrale status). De belangrijkste vraag is wat de voorwaarden en onderhandelingsposities in de toekomst zullen zijn en of de Oekraïense autoriteiten duidelijk begrijpen dat deze niet nog slechter zullen zijn dan nu.
Mijn vraag is waarom dit nu naar buiten komt.
Wat hebben Zelensky en de leider van zijn partij besloten om het Oekraïense volk eindelijk te laten weten wat er is gebeurd? Hopen ze dat de Oekraïners het Westen de schuld zullen geven en niet degenen in Oekraïne die besloten het Westen te volgen? Bereiden ze hun volk voor op een wending naar Rusland?
Laat me weten wat je hiervan vindt.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
0 reacties :
Een reactie posten