Als VVD-‘voorman’ Rutte straks wéér op onwillige coalitiegenoten stuit om iets te doen aan de asielmigratie, moet het maar eens einde verhaal zijn met dit kabinet, schrijft Gertjan van Schoonhoven.
10-11-2022
Het vierde kabinet-Rutte is weer even gered, mede door een interventie van de premier zelf, zij het dan in zijn rol van ‘voorman’ van de VVD. Alleen hij kon de opstandige Tweede Kamerfractie van de VVD dinsdag nog in het gareel krijgen. Uiteindelijk ging de fractie – niet geheel onverwacht – toch door de pomp en slikte de spreekwoordelijke ‘meloen’ door: de ‘spreidingswet’; beter bekend als de ‘dwangwet’, waarmee de rijksoverheid gemeenten kan dwingen om asielzoekers op te vangen. De asielcrisis was de VVD blijkbaar geen kabinetscrisis waard.
Ruttes belofte stuit onherroepelijk op politieke onwil coalitiegenoten
Het is de moeite waard om even bij dat laatste stil te staan. Is de asielcrisis een kabinetscrisis waard? Een kabinetscrisis is niet iets waarmee je lichtzinnig omgaat. Toch is het antwoord op de vraag: nou en of. Is het niet deze keer, dan toch de volgende keer. Als blijkt dat de belofte van VVD-‘voorman’ Rutte om met de coalitie te kijken naar manieren om de asielinstroom te beperken – ‘die aantallen zijn ook te hoog’, zei Rutte – op politieke onwil van de andere partijen in de coalitie stuit.
Lees ook dit stuk over bevolkingsgroei: Nederlandse groeicurve nog steiler dan die van wereldbevolking
Want daar gaat het in feite om: politieke wil dan wel onwil. Er zijn – wat radicaal rechts ook roept – geen tovermiddelen om de asielinstroom te beperken. Maar allerlei ‘gewone’ maatregelen zijn wel degelijk denkbaar. En als het kabinet bereid zou zijn om de asielcrisis daadwerkelijk tot een crisissituatie uit te roepen – wat het met onnavolgbare logica maar niet wil – dan zijn de mogelijkheden om er meer greep op te krijgen nog weer wat groter.
Asiel is voor D66 en ChristenUnie een morele opdracht tegen elke prijs. Maar de prijs is inmiddels veel te hoog
Maar in feite is dat niet eens de kwestie. De kwestie is dat bij coalitiepartners D66 en ChristenUnie domweg de politieke wil ontbreekt om iets aan de hoge asielmigratie te doen. De positie van het CDA is wat de positie van het CDA altijd is, als het gaat om immigratie: stoere praatjes, maar er niet naar handelen. De partij is intern domweg te verdeeld op dit punt.
Meer van Gertjan van Schoonhoven: Waarom de ‘opvangcrisis’ wel degelijk ook een ‘asielcrisis’ is
Voor D66 en ChristenUnie is de opvang van asielzoekers een morele, humanitaire opdracht die tegen elke prijs moet worden vervuld. Dat is op zich lovenswaardig. Maar de maatschappelijke prijs voor deze getuigenispolitiek – want dat is het in essentie – is inmiddels veel te hoog.
Laden…
0 reacties :
Een reactie posten