Van een onzer correspondenten.

Er is onrust binnen de vereniging van Milieudefensie.

Het gaat om een onderstroom van nieuwkomers die het klimaat heel belangrijk vindt en steeds krachtiger wordt, ten nadele van de opvatting dat milieu voorop staat. In dit stadium zijn het alleen nog maar vraagtekens in het hoofdredactionele commentaar van ledenblad Milieu-Visie.

Met name de opmerking van directeur-bestuurder Donald Pols over het desnoods langer open blijven van kerncentrales is velen in het verkeerde keelgat geschoten. Pols zei onlangs in Trouw over kernenergie:

‘Ik ben verbaasd over de aandacht voor deze opvatting van Thunberg. Die ligt voor de hand. Zeker als stoken van kolen het alternatief is.’

Waar blijven de geluiden van andere wetenschappers dan van klimaatwetenschappers?

Dat Pols bezig is met een omslag binnen Milieudefensie is duidelijk, getuige zijn eerdere uitspraak, ook in Trouw:

‘Wij zijn een beweging van hoogopgeleiden geworden.’

Volgens Pols kan de rijkere helft van de Nederlanders bezorgd zijn over het milieu met interesse in heel dure maatregelen, want die heeft weinig of geen zorgen over benzine van 2 euro, hoge belastingen en bevroren pensioenen, en die elite permitteert zich ook nog eens minachting voor de slechte, armere helft die wél met die dagelijkse zorgen worstelt.

Nu zijn er zomaar heel veel vragen gerezen binnen de geledingen van Milieudefensie, vragen die aanhaken aan weer andere vragen.

Hoe kan iemand die een milieuvereniging leidt zomaar zijn kaarten uit handen geven? Wat is er toch aan de hand bij milieudefensie? Bestaat er geen milieu meer en is er verenigings-breed werkelijk nog maar oog voor het klimaat? Zijn we zo kortzichtig geworden? Waar blijven de geluiden van andere wetenschappers dan van klimaatwetenschappers? De verengingsnaam is immers milieudefensie en geen klimaatdefensie?

En waar blijft de betrokkenheid bij en de zorg voor het werk van actieve leden en van lokale afdelingen? En waarom worden die respectievelijk ‘weggezet’, ‘uitgefaseerd’ en omgezet in ‘klimaatgroepen’. Groepen waarvan de leden nog niet eens verenigingslid hoeven te zijn om toch door milieudefensie gefaciliteerd te worden? En ten laatste: hoe zit het eigenlijk met ons lidmaatschap en waartoe dient dat nog?


Dit zijn prangende vragen die op dit moment binnen Milieudefensie leven.

Pikant is dat op dit moment Milieudefensie een rechtszaak voert tegen fossiele producent Shell.

Lucas Bergkamp:

‘Waar blijven de geluiden van andere wetenschappers dan klimaatwetenschappers? De verenigingsnaam is immers Milieudefensie, niet Klimaatdefensie!’ — In de rechtszaal doet Milieudefensie alsof de hele vereniging met 1 stem spreekt. Zou de rechter dit niet ook moeten weten?’

***

Bron hier.

***