De waanzin regeert...
20-11-2022
Honderden doden bij demonstraties voor vrouwenrechten in Iran, een dreigende kernoorlog en oprukkende armoede, maar Nederland is druk met belangrijker zaken. Zo ruimde een dagblad liefst tien pagina’s in voor de ‘burn-outfabriek’ bij De Wereld Draait Door en moest in Leiden een schilderij van de muur wegens een teveel aan ‘witte mannen’. De waanzin regeert, schrijft Philip van Tijn.
Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks een blog over de actualiteit.
In Iran zijn naar schatting minstens driehonderd doden gevallen bij de demonstraties in de afgelopen twee maanden, 21 doodvonnissen uitgesproken bij georkestreerde rechtszaken tegen betogers en intussen heeft het parlement in grote meerderheid opgeroepen tot de executie van alle gearresteerden wegens ‘vijandschap jegens God’. Ik wil niet beweren dat voor dit alles bij ons geen belangstelling is, maar erg diep gaat deze niet, als je in aanmerking neemt wat zich allemaal afspeelt in een van de oudste cultuurcentra van de wereld, en vóór de ayatollahs het meest gemoderniseerde land in de islam-wereld, in handen gevallen van een groepje fanatieke religieuze Middeleeuwers. Een land met niet minder dan 85 miljoen inwoners, ruwweg net zoveel als Frankrijk plus de Benelux.
De opstand en demonstraties worden, met gevaar voor ieders leven, overwegend gedragen door vrouwen, dappere vrouwen, die uit onze westerse wereld bijna uitsluitend steun krijgen van Iraniërs in de diaspora. Onze eigen feministen zijn muisstil en zijn bovendien bezig met iets belangrijkers: de strijd tegen het verbod op hoofddoekjes door vrouwelijke politiefunctionarissen. Want dat het hoofddoekje een symbool van onderdrukking zou zijn, is weer zo’n verzinsel van Geert Wilders of een lookalike. En dat de Iraanse vrouwen de hoofddoekjes massaal afwerpen, komt doordat ze het warm hebben én zijn opgestookt.
‘De burn-outfabriek’ produceert geen burn-outjes
Terwijl de wereld op een aantal plaatsen bijna letterlijk in brand staat, menigeen doodsbang is voor de mogelijkheid van een kernoorlog en armoede in opmars is, hebben wij wel andere, belangrijker, zaken aan ons hoofd. U denkt toch niet dat de Volkskrant in één editie 10 (tien) pagina’s zou spenderen aan één item, als dat niet heel belangrijk zou zijn? Die belangrijkheid wordt al meteen duidelijk gemaakt op de voorpagina, met de aankondiging ‘De burn-outfabriek’.
Lees ook deze blog van Roelof Bouwman terug over Matthijs van Nieuwkerk en anderen
Ik, onschuldig als een pasgeboren lam, dacht meteen dat de Volkskrant een fabriek op het spoor was gekomen, waar burn-outs worden geproduceerd waardoor de hele Nederlandse bevolking op den duur zou worden lamgelegd. Dit natuurlijk onder supervisie van de Russische geheime dienst. Maar de fabriek bleek overdrachtelijk bedoeld: die tien pagina’s behelzen het verschrikkelijke verhaal over het populairste tv-programma gedurende vijftien jaar. Hoe de baas van dat programma, bekroond met alle prijzen en mega-kijkcijfers, vaak boos werd op zijn medewerkers en menigmaal zijn stem verhief of op luide toon zei dat iets wat ze hadden gemaakt, niet deugde.
Die medewerkers waren geen ongeletterde, laagbetaalde, Nepalese arbeiders in Qatar, maar goed van de tongriem gesneden, academisch gevormde, ambitieuze en behoorlijk betaalde jonge mensen. Op verjaarsfeestjes destijds het middelpunt van aandacht en jaloezie maar nu bij de psychiater of psycholoog of zelfs kampend met een PTSS. Erger dus nog dan die ambtenaren die onder voorzitter Khadija Arib hebben geleden.
Zo’n interessant fenomeen rechtvaardigt een analyse van anderhalve pagina hoe het mogelijk is dat één mens (man, natuurlijk) dat kan bewerkstelligen en welke behandelmethoden er zijn om zoiets weer goed te maken. Of een rondgang door de samenleving om te kijken of zulke mensen als die tv-presentator met zijn verwerpelijke leiderschap ook elders voorkomen: in grote bedrijven, op ministeries, op de bouwplaats, in de lerarenkamer. En of zulk leiderschap tot meer of minder succes van de organisatie leidt. Maar tien pagina’s is wel veel, zeker als aan dergelijke analyses geen letter wordt gespendeerd.
Een geleerde criminologe haat rook, dus: weg met de kunst
Ooit sprak de toenmalige koningin Beatrix de gedenkwaardige woorden ‘De leugen regeert’, een uitspraak die niet ongemerkt voorbijging. Vandaag de dag zou de versie moeten zijn ‘De waanzin regeert’. Want in één en dezelfde week was er elke dag wel iets van dien aard. Onbetwist hoogtepunt: bij de Leidse universiteit, de oudste en eerbiedwaardigste van Nederland, werd een schilderij van de muur gehaald, waarop het toenmalige college van bestuur – ook allen eerbiedwaardig – was afgebeeld.
Terecht, want alle vijf zijn man, blank, ik bedoel natuurlijk ‘wit’, en ze roken allen een sigaar. Hadden wij Iraanse wetten, ze zouden terstond ter dood worden veroordeeld, maar ze zijn allang dood, want het schilderij is uit 1974 en toen was dat zo. Bovendien is het door de schilder, Rein Dool, van een vette knipoog voorzien, maar die is niet aan eenieder besteed. Zeker niet aan de decaan van de juridische faculteit, de criminologe prof. Joanne van der Leun, die de opdracht tot het weghalen gaf met het ultieme wetenschappelijke argument: ‘Ik haat de rook, ook al is die maar geschilderd.’
Ja, tegen zo’n briljant motief is geen verweer mogelijk. Prof. Van der Leun is daarmee representatief voor al die idioten die zij vertegenwoordigt, die denken dat de wereld en zijn gewoonten in 2022 zijn geschapen, dat ze de voorhoede zijn van een Nieuwe Wereld, waar niets van de oude met zijn verwerpelijke gebruiken zichtbaar mag zijn.
In dit geval kregen de gekken het lid op de neus. De weerstand tegen deze domheid en cultuurbarbarij was zó groot dat het schilderij is teruggehangen. Met een lulsmoes van de woordvoerder van de universiteit: ‘We hangen het schilderij tijdelijk terug om het te beschermen.’ Die kan meteen woordvoerder van Poetin worden. (Voor de ongeletterden: Poetin is een befaamde Russische criminoloog.)
0 reacties :
Een reactie posten