Foto: Shutterstock.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Welke wrok Poetin tegen het Vrije Westen ook koestert, een soevereine democratie, hoe corrupt en onvolmaakt die ook is, gewapenderhand binnenvallen kan alleen maar worden veroordeeld. Hoe dan ook, het Vrije Westen zit nu lelijk in de nesten. Immers, zo schrijft Furfari terecht:

Vijftien jaar lang hebben deze elementaire voorzorgsmaatregelen geprevaleerd. Maar onder druk van de ideeën van de Duitse ecologen die in Brussel/Straatsburg heersen, zijn deze uitgangspunten terzijde geschoven. Duitsland – met bondskanselier Angela Merkel, bekeerd tot anti-nucleair milieuactivisme – heeft de EU opgelegd te streven naar de eliminatie van alle fossiele brandstoffen en kernenergie om alleen de hernieuwbare energiebronnen over te laten. Hun Energiewende-strategie bestond erin de klimaatverandering tegen te gaan – vertaald: “niets anders dan hernieuwbare energie” – en niet langer de essentiële voorzieningszekerheid te waarborgen. Je zou kunnen zeggen dat als we 100% hernieuwbare energie zouden hebben, we ons geen zorgen meer zouden hoeven maken over Rusland. […] Het is jammer voor ons die geloofden in de opbouw van Europa. We hadden zo’n goede start, maar een ecologische ideologie, net zo destructief als het communisme, maakte alles kapot. Bron

Ware woorden. Het is bij uitstek de mythe van de CAGW-hypothese (weerlegd dominant menselijke invloed op catastrofale opwarming) die door de milieuorganisaties wordt aangegrepen om hun ecologische doctrine op te leggen. Dit is ze bijna gelukt. Maar Poetin heeft er, naar het zich laat aanzien, drastisch verandering in gebracht. Alvorens hierop dieper in te gaan, er spelen 3 dingen. Die catastrofale opwarming is een verzinsel uit de kring van een ecoloog Maurice Strong – vader van het IPCC -, en aangedikt door Al Gore voor diens eigen gewin. Dit verzinsel is inmiddels weerlegd. Bron en Bron. CO2 doet nauwelijks ter zake, minder dan 1%, is de conclusie.

Ten tweede, het verhaal van de 97%-consensus. Totaal uit de lucht gegrepen en gebaseerd op misleiding. Bron.

Ten derde, waterdamp is veruit het belangrijkste broeikasgas met bijna 100%, maar dat wordt nooit genoemd. Opvallend dus dat de pijlen van de ecologische doctrine zich uitsluitend richten op CO2 uit fossiele brandstoffen als de ene en kernenergie als de andere energiedrager. Toeval? Onwaarschijnlijk, wanneer je het ideaal van eerder genoemde Maurice Strong oproept.

De hedendaagse heksenvervolging van CO2 door het linkse establishment lijkt mij geen toeval, concluderend uit Furfari. Jetten, Klaver en Kaag bijvoorbeeld spelen door hun maatschappelijk onverantwoord handelen de westerse zelfdestructie in de kaart. Immers, Europa heeft zich verzwakt door de misvatting dat de aarde naar de knoppen gaat door CO2.

Europa bevecht een niet bestaande vijand, terwijl de echte vijand in het Kremlin huist. De verspillingen aan het niet het bestaande klimaatprobleem zijn dan ook een schande en een aanslag op bestaanszekerheid. Jetten is minister van een niet bestaand probleem.

Hoe past hij dit in de huidige situatie? Wil hij nog steeds zo graag terug naar het welvaartsniveau van de 18e eeuw? Hopelijk snapt eindelijk wat vermogensdichtheid betekent. Dan beseft hij ook zijn nutteloze positie. Hij zou zich nuttig kunnen maken door zijn klimaatfonds van € 35 miljard beschikbaar te stellen voor noodhulp aan gevluchte Oekraïners, compensatieregelingen voor de gestegen energieprijzen, exploratie van schaliegas en het aardbevingsbestendig laten (her)bouwen van woningen in het Groningse risicogebied, om maar een paar zaken te noemen. Dan is dat tenminste niet verspild. Dan doet Jetten pas nuttig werk. Laten we wel wezen, na 50 jaar komen windmolens en zonnepanelen niet verder dan 2,7% van onze primaire energie. Veel beter kan het ook nooit worden.

Idem geldt voor dat andere fonds van minister Van der Wal voor eveneens een gefabuleerd probleem, het stikstoffonds van € 25 miljard. Ook dit fonds tegen bramen, brandnetels en natuurlijke bosaanwas kan dan wél nuttig besteed worden. € 60 miljard samen is wel heel veel verspilling aan eco-ideologische stokpaardjes.

Wie meent te moeten verkondigen dat een land voor zijn energievoorziening uitsluitend kan vertrouwen op windmolens, biomassa en zonnepanelen, is losgezongen van de werkelijkheid en onverantwoord bezig. Urgenda is hier een goed voorbeeld van. Lees en huiver:

Uit transities uit het verleden blijkt dat als de juiste combinatie van urgentie, wilskracht en leiderschap aanwezig is, een doorbraak kan worden gecreëerd die tot een versnelde transitie leidt. In de Tweede Wereldoorlog was het Roosevelt die vier dagen na Pearl Harbor tegen de auto-industrie zei dat ze moesten stoppen met auto’s produceren en moesten produceren voor de oorlogsindustrie. Ford bouwde op het hoogtepunt van de oorlog 600 vliegtuigen per maand. Dus als de noodzaak gevoeld wordt en er echte leiders zijn, kan er enorm veel veranderen en veel sneller dan iedereen vermoedt. Bron.

Nou mevrouw Minnesma, u wordt nu bediend door Poetin. Alleen, niet zoals u het zich had voorgesteld. Wie met deze kennis het rapport van Minnesma leest, kan alleen maar concluderen dat zij is losgezongen van de realiteit en in een parallelle wereld leeft. ‘De dagdromer, zo schreef ooit Lawrence of Arabia in zijn boek de Seven pillars of Wisdom, ‘is de gevaarlijkste, want hij droomt met open ogen.’

Timmermans, Klaver, Kaag, Jetten en thans Milieudefensie misstaan ook niet in dit rijtje. Natuurlijk wordt geen land energie-onafhankelijk met deze inferieure middelen. Het is verwerpelijke kiezersbedrog om nog maar te zwijgen van het conveniërende andere bakerpraatje over gevaarlijke opwarming door fossiele brandstof. Gevoegd bij het anti-kernpropaganda is dit alles geen toeval. Kennelijk wordt geen middel geschuwd bij die inherent totalitaire eco-ideologische aanval op onze natiestaat om het doel te bereiken. Oh ironie, de afhankelijk voor zeldzame aardmetalen en andere grondstoffen voor die inferieure middelen zal minstens zo groot worden. Schijnheiligheid ten top. Het WEF, uit op macht, voegt zich bij dit koor.

Het gebrek aan weerwoord en de angst voor de demonisering door b.v. Milieudefensie, Urgenda en Greenpeace in de voorbije decennia plus de lobby van wind- en zonnepaneeloligarchen heeft veel politici en bedrijven machteloos doen toekijken en het zich allemaal laten aanleunen. Bang geen deugmens te zijn, bang voor de morele chantage door de milieubeweging, thans weer volop bedreven door Milieudefensie, en andere NGO’s. Parallel hieraan lopen de decennialange verwaarlozing van defensie en de geopolitieke weerbaarheid vanwege verspillingen aan eco-ideologische liefhebberijen.