Shutterstock.











Van een onzer correspondenten.

 

In Forbes is een artikel verschenen over de relatie tussen de crisis in Oekraïne en de gevolgen voor energiebeleid in de westerse wereld. Het is geschreven door Nives Dolsak en Aseem Prakash. Hier een aantal passages:

‘Democraten in het Amerikaanse congres falen als het gaat om klimaatbeleid’

Het Amerikaanse energiebeleid wordt beïnvloed door de Russische invasie. De olieprijs nadert de 100 dollar per vat. Voor de VS betekent dit inflatie in eigen land, wat enorm problematisch is gezien de aanstaande tussentijdse verkiezingen in november. Van Virginia tot San Francisco lijkt het electoraat van de Democraten te verzuren. Geen wonder dat de Democraten van de Senaat de federale gasbelasting van 18,4 cent willen opschorten, die snelwegprogramma’s financiert. Maar dit is ook een erkenning dat de Democraten gezakt zijn voor de stresstest voor het klimaatbeleid. Dat wil zeggen, ze tonen een lage vastberadenheid om klimaatbeleid na te streven wanneer er ongunstige veranderingen in de beleidsomgeving zijn.

‘Schaliegas is terug’

De klimaatbeweging wil fossiele brandstoffen uitfaseren. Maar gefrackt schaliegas maakt een comeback omdat het overvloedig aanwezig is in de VS. Ongeveer twee dozijn Amerikaanse gastankers zijn op weg naar Europa en nog eens 33 zouden kunnen volgen. Met de hernieuwde waardering van gefrackt schaliegas, zal het afstoten van fossiele brandstoffen in staten zoals Pennsylvania (die worden beschouwd als ‘swingstaten’ in de Amerikaanse presidentiële politiek) politiek moeilijk worden. Bovendien zullen banken waarschijnlijk hun toezeggingen om geen fossiele brandstofprojecten te financieren heroverwegen; er valt immers nog veel geld te verdienen in de fossiele industrie.

In termen van de beleidsafweging zal schaliegas worden gezien als een noodzaak voor nationale veiligheid, een garantie voor de Amerikaanse (en zelfs Europese) energiezekerheid. Dit zal een serieus probleem vormen voor de klimaatbeweging, omdat Huis- en Senaat-democraten uit swingdistricten het moeilijker zullen hebben om het afstoten van fossiele brandstoffen te rechtvaardigen boven de nationale veiligheid.

De klimaatbeweging zal moeilijke keuzes moeten maken. Moet het kernenergie steunen of op zijn minst zijn verzet ertegen temmen? Zal Duitsland, met de anti-nucleaire Grünen in de regerende coalitie, blijven aandringen op het sluiten van kerncentrales, of zal het erkennen dat kernenergie een betere optie is dan afhankelijk te zijn van Russisch gas? Wellicht moeten kolenmijnen nieuw leven in worden geblazen om elektriciteit op te wekken.

‘Hernieuwbare energie en de China factor’

Op de recente veiligheidsconferentie in München suggereerde John Kerry dat de crisis in Oekraïne een kans biedt om de energietransitie in Europa te versnellen. Kerry’s logica is dat hernieuwbare energie zelfvoorziening op energiegebied betekent. Maar hij leek een duidelijk punt te hebben gemist. Terwijl zonne- en wind een vernisje van zelfvoorziening kunnen bieden (ervan uitgaande dat batterijopslag ze 24×7 kan laten werken, wanneer de zon niet schijnt en de wind niet waait), is de hernieuwbare economie afhankelijk van ‘kritieke mineralen’, waarvan de toevoer wordt gecontroleerd door China. Hier zijn Sivaks berekeningen van de Amerikaanse afhankelijkheid van geïmporteerde ‘kritieke mineralen’: 100% voor natuurlijk grafiet en mangaan, 76% voor kobalt, 50% voor lithium en nikkel en 37% voor koper. China is de belangrijkste leverancier van veel van deze mineralen.

De VS en de Europese Unie moeten de wurggreep van China op de toeleveringsketen van hernieuwbare energie aanpakken.

***

Voor het gehele artikel: zie hier