Nu heeft Duitsland dure elektriciteit – een netwerk dat dreigt in te storten en moet vertrouwen op geïmporteerd gas uit Rusland, kernenergie uit Frankrijk of waterkracht uit Scandinavië.

Auteur: Viv Forbes (Australië, Saltbushclub).

Geen enkel land op aarde is volledig afhankelijk van wind- en zonne-energie, maar Australische politici willen dit wonder werkelijkheid maken. Ze zijn koplopers in de ‘Stormloop van de groene lemmingen.’

Zonne-energie kent een groot probleem. Zelfs op zonnige dagen wordt er bijna niets gegenereerd om aan de vraagpieken rond ontbijt- en dinertijd te voldoen – zonne-energie werkt slechts zes uur per dag, staakt zonder waarschuwing en heeft nogal wat verdere nadelen.

Elektriciteit moet dus minimaal 18 uur per dag ergens anders vandaan komen. Rond het middaguur produceren miljoenen zonnepanelen veel meer elektriciteit dan nodig is, waardoor elektrische en financiële chaos in het elektriciteitsnet ontstaat.

Natuurlijk zien onze groene ‘ingenieurs’ windenergie als het opvullen van de gaten in de zonne-energie. Maar windenergie heeft ook zijn nadelen en ze veroorzaken veel ellende als er geen wind is over grote delen van het continent. En  zij laat verstek gaan bij harde wind, stormen of cyclonen om te voorkomen dat hun wervelende speelgoed beschadigd raakt.

Dus de groene planners beweren dat batterijen deze intermitterende problemen van de groene energie-tweeling kunnen oplossen. Maar het zullen gigantische batterijen moeten zijn.

Batterijen zijn slechts een kruk voor een kreupel generatiesysteem. En gegeven de regelmatig gemelde felle branden in lithiumbatterijen, wie wil er nu een gigantische brandgevoelige batterij in de tuin of in de kelder?

Een batterij is geen generator van elektriciteit – elke batterij is een nettoverbruiker van elektriciteit. Batterijen zijn erg duur, de meeste verliezen capaciteit naarmate ze ouder worden, en elke conversie veroorzaakt energieverliezen. Voor het inzamelen, back-uppen en herdistribueren van groene stroom is een continentaal spinnenweb van transmissielijnen nodig met alle kosten en energieverliezen die dat netwerk met zich meebrengt.

Stille nachten en kalme bewolkte dagen zijn wat de problemen van wind-zon-plus-batterijen echt blootlegt.

Stel dat elektriciteitsverbruikers dagelijks 100 eenheden elektriciteit nodig hebben. Een goed ontworpen kolen-, kern- of gascentrale kan dat 24/7, dag in dag uit, aan ongeacht het weer.

Maar om wind- of zonne-energie te verzekeren tegen bijvoorbeeld 7 dagen kalm of bewolkt weer, zou een batterij nodig zijn die 700 eenheden elektriciteit kan opslaan. Om deze enorme batterij weer op te laden en toch de verbruikers te bevoorraden, is een veel groter vermogen van wind- of zonne-energie nodig. Als er echter enkele weken wind of zonnig weer optreedt, zal deze grote batterij inactief blijven, verbonden met een opgeblazen duur generatiesysteem dat veel meer vermogen kan leveren dan nodig is.

Zonnig of winderig weer brengt een stortvloed aan groene energie met zich mee, waardoor de stroomprijzen met onregelmatige tussenpozen dalen en betrouwbare generatoren gedwongen worden te stoppen met produceren en geld verliezen. Uiteindelijk gaan ze sluiten. Zodra alle kolen-gasgeneratoren allemaal verdwenen zijn, zal elke (onvermijdelijke) droogte op het gebied van groene energie het spook van uitgebreide black-outs doen ontwaken.

Bovenop al deze praktische problemen van groene energie, hebben we de enorme koolstofkredietzwendel, waarbij speculanten groene sprookjes verkopen aan hebzuchtige bankiers, en echte producenten worden gedwongen deze fictieve ‘producten’ te kopen, waarbij de kosten worden doorberekend aan de echte industrie en consumenten .


Australïë volgt de energielemmigen van Europa

Duitsland produceerde ooit overvloedige betrouwbare elektriciteit uit steenkool en kernenergie – de ruggengraat van de Duitse industrie. Toen begonnen groene mieren aan deze ruggengraat te knabbelen en deze te vervangen door speelgoed op zonne-energie. Nu heeft Duitsland dure elektriciteit – een netwerk dat dreigt in te storten en moet afhankelijk zijn van geïmporteerd gas uit Rusland, kernenergie uit Frankrijk of waterkracht uit Scandinavië.

Het VK volgt ook een soortgelijk dwaas energiebeleid en verbiedt zelfs de exploratie van hun eigen olie- en gasbronnen.

Australië is bijna alleen in de zuidelijke oceanen, zonder naaste buren om elektriciteit te kopen, te bedelen of te lenen. We kunnen het ons niet veroorloven om de groene energie lemmingen of hun rattenvanger-imljardairs te volgen.

***

Bron hier.

Naschrift redactie

Het IPCC meldde onlangs in zijn recente rapport dat de gevolgen van de klimaatverandering nog erger waren dan zij dachten. Maar de gemiddelde wereldtemperatuur is nu al 0,7 graden C lager dan de piek van 2016. … Bizar !