‘Champagne-citroen tiramisu’ eten voor vluchtelingen uit Kiev

Datum:
  • dinsdag 8 maart 2022
  • in
  • Categorie:
  • Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar de Russen zijn de nieuwe ongevaccineerden. 

     


    3 maart 2022

    Men zegt dat het nu Derde Wereldoorlog is, en dat alle Russen de vijand zijn (de orders worden goed opgevolgd, zie hierhier en hier), dus ook op mijn keukenradio 4 wordt er om het half uur verslag uitgebracht. Maar dat niet alleen! 

    Ik hoorde gisteren tijdens het koken dat ik kan meevechten en steun betuigen door zondag naar het Concertgebouw in Amsterdam te gaan. Waar de Oekraïnse pianiste Anna Fedorova en de Russische celliste Maya Fridman een benefietconcert “voor de vrede” en de slachtoffers van de oorlog in Oekraïne geven. Ik hoop maar voor Fridman dat ze op tijd en vaak genoeg Afstand Heeft Gedaan. Anders wordt het een hele andere avond.

    De gehele opbrengst van het concert komt ten goede aan de samenwerkende hulporganisaties onder Giro 555. Ik lees later op de site dat er “voorafgaande aan het benefietconcert een culinair viergangendiner wordt geserveerd door restaurant LIER voor vijftig euro (exclusief drankjes)”. Ook die gehele opbrengst wordt gedoneerd aan Giro 555. 

    Dikke kans dat het Concertgebouw ook verlicht zal zijn in IKEA kleuren. 

    Er is natuurlijk niets wat meer aan vrede op aarde doet denken als in de eerste weken van een hoogoplopend wereldconflict een cultureel avondje uitgaan combineren met geld ‘doneren’— wat je toch al zou uitgeven. GIRO 555 klinkt bovendien heel erg onbetwistbaar watersnoodramp/humanitaire crisis/genocide. Een degelijk ‘merk’ zou je zeggen. Maar binnen alle elf onderliggende, samenwerkende hulporganisaties, ik noem een UNICEF, Oxfam Novib, World Vision en Save the Children, worden naast het verdelen van miljoenen aan overheadkosten, snoepreisjes en het managen van schandalen (zoals bij Oxfam) vooral de Sustainable Development Goals (SDG’s) van de Verenigde Naties nagejaagd.

    Kort gezegd: de Agenda 2030. Save the Children op hun site: “We are a big fan of the Goals, especially the Pledge to Leave No One Behind” (hoofdletters niet van mij). Niemand achterlaten op weg naar een meer bestendige ellende, zeg maar. 


    Die doelen zijn geen ‘complot’. Het hele recept voor een mondiaal socialistisch slavensysteem, geregeerd door een kleine elite staat gewoon op alle NGO- en overheidspagina’s uitgeschreven, net als in speeches en boeken (waaronder die van Klaus Schwab) over ‘Ze Great Reset’ die eraan vooraf gaat. Of die doelen gehaald zullen worden is nu niet aan de orde, maar het lijkt me vooral zaak niet actief financieel bij te dragen aan deze in mooie regenboogkleuren opgediende duisternis en onze eigen ondergang als vrije samenleving te faciliteren. 

    Alle miljoenen euro’s (nu al ruim vier geloof ik) die de komende weken vanuit de Nederlandse huishoudportemonnee worden weggesluisd naar een corrupte Zelenski en de Agenda onder het mom van “kinderen helpen” zie ik als verkapte lidmaatschappen aan een criminele organisatie. Die (wederom) leed van kinderen gebruikt om het eigen bloed van hun handen te wassen. Om volken uit elkaar te spelen, tegen elkaar op te zetten, menselijke relaties te verstoren en meer waanzinnigheid door te drukken. En het volk vreet het. Met pianomuziek en een goed glas wijn erbij voelt het wél goed. 

    ‘He bah, wat flauw dat je de “goede zaak” uit het oog verliest Sietske!’ Of: Je Kunt Ook Niets Doen! 

    Ik snap dat best, want ik zie het. Die urge, die totaal gratuite overgave aan de niet-complexe versie van de werkelijkheid, van problemen ver weg, zodat de evidente misstanden en misdaden dichterbij als vanzelf ‘onbelangrijk’ worden. Twee vliegen in een klap!  “Opa en oma vochten in 2022 vanuit de Grote Zaal in het Concertgebouw voor de Oekraïne lieverd, en deze vredige armoede nu was het gevolg van ons offer!”   

    Heus, ik wil ook alles behalve de smaak van de ‘huisgemaakte pastrami van longhaas (vooraf)’ en de ‘gekonfijte parelhoen met crumble van paddenstoelen’ bederven die de grijze plaag zondag in LIER zich mag laten welgevallen, maar ja, dit alles moet me toch even van het hart:

    Hoeveel krankzinnigen kan dit land eigenlijk nog aan? Want ik weet niet wat jullie zien maar ik sta gewoon naar het rechter binnenluik van de ‘Tuin der lusten’ van Jheronimus Bosch te kijken. Vreten, klassieke muziek, uitgevoerd door dirigenten en muzikanten die Afstand Hebben Genomen van Putin, of moet ik zeggen ‘Poetler’, want het is erg in de mode om Putin te vergelijken met Hitler. Zoals dat altijd in de mode is aan die kant van deugend Nederland. 

    Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar de Russen zijn de nieuwe ongevaccineerden. 

    Tien tegen één bedenk ik me nu dat de Concertgebouw gasten zondagavond hun gevoel voor maatschappelijke urgentie op smaakvolle wijze zullen laten terugkomen in hun kledingkeuze. Een geel zijden sjaaltje combineert alleen al volgens de stijlregels van de kleurenkaart (of: kleurenwaaier) perfect met blauw. Misschien dat meneer nog wel een gele das heeft bij zijn jasje. Een soort koninginnedag, maar dan niet met onze eigen vlag! Die lijkt sowieso teveel op de Russische.

    Aankomende zondag lijkt mij dus wel het moment dat de hemel definitief gaat splijten. Ik stel me zo voor rond het serveren van de ‘Champagne-citroen tiramisu’. Ook die wordt afgerekend voor de gezinnen die zich verdringen rond treinwagons om naar Polen te komen vanuit Kiev. 

    In het uitzonderlijke geval dat de zon maandag toch weer opkomt vanuit het oosten moeten we nog even doorbijten voor een week lang familie en kennissen verliezen aan ‘Samen in Actie voor Oekraïne’ op tv. Kijkers kunnen daar inbellen om geld te doneren aan GIRO 666. The New World Order was brought to you by Chantal Janzen, Rob Kemps, Jeroen Pauw, Eva Jinek, Dionne Stax, Britt Dekker en Wendy van Dijk.

    Die laatste zou aan het front verslag gaan doen maar ik begrijp nu dat dit niet doorgaat. Zij zou er “niets van afweten,” zegt Van Dijk. Ja dat zal wel. Er is gewoon door de vele reacties even iets van normaliteit doorgeschenen in hun theater van pandemie, oorlog en andere zaken van andermans belang, namelijk dat velen er schoon genoeg van hebben. Er zijn grenzen aan wat in oorlogstijd nog dragelijk is. 




    Sietske Bergsma






    0 reacties :

    Een reactie posten