Alfred Nobel.









Auteur: Marc Le Menn.

De Nobelprijs voor de natuurkunde werd op 10 december uitgereikt aan Syukuro Manabe en Klaus Hasselmann, twee experts in klimaatmodellering, en aan theoreticus Giorgio Parisi.

Volgens de jury wordt deze prijs toegekend aan de eerste twee “voor de fysieke modellering van het klimaat op aarde en voor het kwantificeren van de variabiliteit en het betrouwbaar voorspellen van de opwarming van de aarde”.

In dít jaar, waarin 24 koopvaardijschepen vastzaten in de Laptev- en de Oost-Siberische zeeën toen deze 15 dagen eerder dan verwacht dichtvroren [1], waardoor twijfel rees aan de commerciële levensvatbaarheid van de Noordzeeroutes die het Noordoosten van Azië met het Noordwesten verbinden van Europa. En in dít jaar waarin kouderecords sneuvelden op het andere halfrond, in Antarctica [2], een continent dat gedurende de laatste 7 decennia niet is opgewarmd, ondanks de constante toename van de van CO2-emissies, volgens een artikel dat is verschenen in Nature in oktober 2020 [3]. Dus rijzen er vragen over de relevantie van de argumenten van de Nobelprijs voor de natuurkunde.

De artikelen van Manabe uit 1964 en 1975 liggen aan de basis van de modellen die door de gespecialiseerde onderzoeksinstituten worden gebruikt om de alarmerende rapporten van het IPCC te voeden, en Manabe en Hasselmann hebben bijgedragen aan de rapporten van het IPCC in 1990, 1995 en 2001.

De theorie ontwikkeld door Manabé verdient waarschijnlijk een prijs voor het begrip dat het biedt van het effect van broeikasgassen, maar zijn artikelen negeren het effect van warmtetransport door oceaanstromingen en die van bewolking. Deze effecten zijn het onderwerp van eenvoudige parametriseringen, of empirische aanpassingen in de numerieke modellen die voor het IPCC zijn ontwikkeld.

De vorming van wolken is gekoppeld aan het magnetische veld van de zon. Het belang van het effect ervan op het energiebudget van de aarde is eens te meer benadrukt in een recente publicatie [4] die bijvoorbeeld uit satellietwaarnemingen het grote effect van zonnevlammen op dit budget laat zien. Evenzo zijn de waarden die worden gebruikt in de IPCC-modellen van variaties in zonnestraling momenteel onderhevig aan sterke controverse [5], zoals gesteld in een recent ACR-artikel.

Invloeden van de zon, wolken, het transport van warmte door oceaanstromingen, al deze verschijnselen dragen bij aan de chaotische werking van het klimaat, wat het voorspellen ervan erg moeilijk maakt.

Met zijn werk aan niet-lineaire systemen en in het bijzonder door de studie van oceaangolven, probeerde Klaus Hasselmann oplossingen voor dit probleem te vinden, maar hoe dicht zijn we bij het kunnen voorspellen van de evolutie van chaotische systemen en bij het kunnen voorspellen van de komst van klimaatrampen? Daar is twijfel op zijn plaats.

Giorgio Parisi is ook specialist in chaos en fluctuaties in fysieke systemen. Beiden hebben trouw gezworen aan het dogma van de antropogene oorzaken van opwarming. Giorgio Parisi verklaarde zelfs dat “de groei van het BBP onverenigbaar is met de strijd tegen de opwarming van de aarde”.

Kunnen we, ondanks de kwaliteit van hun werk, net als de jury van de Nobelprijs voor Natuurkunde zeggen dat we de opwarming van de aarde betrouwbaar kunnen voorspellen? Gezien de complexiteit van de interacties, zou men heel pretentieus moeten zijn om deze vraag met ja te beantwoorden, vooral omdat de IPCC-modellen altijd een buitensporige opwarming vertonen in vergelijking met de waargenomen realiteit, zoals werd aangetoond in een andere recente publicatie van Nicola Scafetta [6].

We wisten al dat de Nobelprijs voor de Vrede bij uitstek politiek was. Volgens Jean-Marc Sylvestre in een artikel van Atlantico, “is de Nobelprijs voor economie gekozen om geen haat op te wekken en politieke correctheid te belonen …” [7]. De Nobelprijs voor de Natuurkunde leek tot nu toe gespaard te zijn gebleven van dit soort overwegingen, maar deze laat ons zien dat zelfs de harde wetenschappen het onderwerp kunnen zijn van politieke keuzes bij het toekennen van prijzen.

Het is weer een mijlpaal die verdwijnt in een samenleving waar demagogie het wint van respect voor wetenschappelijke discipline en tradities.

***

Referenties


[1] – https://www.express.co.uk/news/science/1525724/climate-change-russia-ships-stuck-arctic-ice-northern-sea-route-global-warming
[2] – https://www.washingtonpost.com/weather/2021/10/01/south-pole-coldest-winter-record/
[3] – https://www.nature.com/articles/s41612-020-00143-w
[4] – https://phys.org/news/2021-10-large-effect-solar-earth-energy.html et
https://www.nature.com/articles/s41598-021-99033-1
[5] – https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1674-
4527/21/6/131?fbclid=IwAR0U5WARVnuGVjj2qeiiBYgGo0lIxXb9NNzUbeqqN-th2Zp1YU8rLOZkrMM
[6] – https://www.mdpi.com/2225-1154/9/11/161/htm
[7] – https://www.atlantico.fr/article/decryptage/en-pleine-crise-le-nobel-d-economie-est-choisi-pour-ne-pas-attiser-les-haines-et-recompenser-le-politiquement-correct—les-centristes-socio-democrates-vont-etre-contents-david-card-joshua-angrist-guido-imbens-jean-marc-sylvestre.

Uitspraak van Giorgio Parisi, ‘De groei van het BBP is onverenigbaar met de strijd tegen de kimaatopwarming.’

– https://www.atlantico.fr/article/decryptage/decroissance—les-tres-grossieres-erreurs-de-raisonnement-du-prix-nobel-de-physi que-2021-giorgio-parisi-economie-politique-mesures-impact-rafael-amselem-1

Bijdragen van Manabe en Hasselmann aan de rapporten van het IPCC:

– https://www.meteorologicaltechnologyinternational.com/news/world-meteorological-organization/nobel-prize-for-physics-awarded-to-climate-scientists.html

***

Bron hier.