Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

De Nederlandse weermannen en vrouwen dragen een opmerkelijke eendracht uit wat betreft het de hypothese van de – tot op heden niet aannemelijk gebleken – klimaatcatastrofe door menselijk toedoen. Als het allemaal zo onweerlegbaar is – the science is settled – , hoe kunnen de klimaatmodellen dan de plank zo ver misslaan, ook bij hindcasting? Wat is de waarde dan nog van die klimaatmodellen?

Na 40 jaar noodsituatie is de aarde nog steeds niet naar de knoppen. Maar weer een decennium opschuiven dan wegens gebrek aan medewerking van moeder natuur? Ter relativering is dit geestige historisch overzicht van onzinnig doemdenken zeer verhelderend. Gaat het Europese Hof ook de ontkennende moeder natuur voor minachting van het Hof aanklagen, of zoiets creatiefs?

Inmiddels is dan ook binnen eigen gelederen twijfel gerezen aan die modellen, en hiermee impliciet aan de aannemelijkheid van die hypothese die alom van de daken wordt geroepen. IPCC-wetenschappers beginnen zelf te twijfelen of hun modellen betrouwbaar zijn als beleidsinstrument. “Het is het afgelopen jaar duidelijk geworden dat we deze bekentenis niet kunnen vermijden”, vertelde Gavin Schmidt, directeur van het Goddard Institute for Space Studies van NASA, aan het gerenommeerde tijdschrift Science. Schmidt zei ook: “Je krijgt zelfs op korte termijn cijfers die waanzinnig eng zijn – en fout.” Bron.

De nieuwe scenario’s [in het jongste IPCC-rapport, AR6] spreken van een temperatuurstijging tot 5°C vanaf 1850 tot 2100 komen niet overeen met de waargenomen huidige opwarming van ongeveer 0,15°C per decennium, wat een verdere stijging van slechts 1,2°C in 2100 impliceert. Alleen, zover kunnen wij niet kijken, trends doortrekken over zo’n lange termijn is zinloos gokken, koekenbakkers dus.

In dit IPCC-rapport duikt bovendien de als frauduleus weerlegde hockeystickgrafiek na jaren weer op. Opeens zijn weer de toch echt goed gedocumenteerde Middeleeuwse Opwarming (ca. 800-1200) en Kleine IJstijd (ca. 1300-1850) verdwenen, waardoor het net lijkt of pas na 1850 – begin Industriële Revolutie – een ongeëvenaarde opwarming optrad. Ik zie dit als een zwaktebod van het IPCC nu de feiten de stelligheid van the science is settled onderuit hebben gehaald. Het alarmisme dat vele media en weermannen- en vrouwen uitdragen stoelt op aanvechtbare aannames. Zie voor verdere details hier: bron.


Waarom doen zij dit toch? Hebben zij zich (noodgewongen) laten inkapselen door het heersende machtsmechanisme en zichzelf deel gemaakt van de bijbehorende machinaties? Veelzeggend bijvoorbeeld is het lot (ontslag) van een Franse weerman, Philippe Verdier, die zich niet liet inkapselen, maar zijn academische vrijheid verdedigde door kritiek te uiten in zijn boek. Bron.

De Australiër Peter Ridd was hetzelfde lot beschoren, zij het op een ander wetenschappelijk vakgebied: het Great Barrier Reef. En laten we de gestrande poging tot uitschakeling van Lomborg na de publicatie van zijn boek The sceptical environmentalist niet vergeten.


Machinaties van de heersende elite die onafhankelijke wetenschapsbeoefening verhindert. Ik denk dat dergelijke praktijken vooral in zwang zijn in totalitarisme. Zie de kritiek van Navalny op Poetin en hoe het hem verging. Gaan wij onder Timmermans c.s. ook die kant op? Ik begin het te vrezen. En anders heeft hij wel de activistische ‘rechters’ van het Europese Hof die dat klusje voor hem willen klaren. Typerend het morele verval dat inherent is aan groepsdenken.

Dan weerman Kuipers Munneke. Hij is een bekend gezicht van het NOS-journaal en de berichtgeving over het Noordpoolgebied, zijn specialiteit. Welnu, ik begrijp zijn alarmistische toon niet, want wat zou daar aan de hand moeten zijn? IJsvrij? Iets wat steeds weer wordt beweerd. Integendeel. Zo gaat het maar door met die angstaanjagende loze beweringen. Zie hieronder de arctische ijsbedekking na 2007.

De bovenste donkerrode lijn is de ijsbedekking nu. Er is niets alarmerends aan te bekennen, integendeel. Bron.

De ijsberen gedijen daar ook prima. Niets aan de hand. Wat opvalt is dat alarmisten de doelpalen voortdurend verplaatsen wanneer weer een veronderstelling door feiten is weerlegd. Nu is Groenland aan de beurt. De huidige afsmelt van de ijskap zal zeker 20.000 jaar in beslag nemen. Dat West Nederland zonder klimaatbeleid tussen 2100 en 2200 moet worden prijsgegeven aan de zee, is loze speculatie. Kuipers Munneke deed in zijn column in de NRC bovendien enkele opmerkelijke uitspraken. Zo schreef hij:

Het is natuurlijk logisch dat de atmosfeer op hol slaat als je er zo veel energie aan toevoegt. Een pannetje water gaat ook harder borrelen als je het gas hoger draait.


Eigenaardige vergelijking. Dat water wordt immers niet warmer dan 100 Graden C op zeeniveau. Geen extra opwarming dus. De discussie gaat over CO2 als broeikasgas, niet over energie toevoegen. Er is bovendien geen sprake van een op hol geslagen atmosfeer, anders dan een beetje weldadige opwarming. De rest is alarmisme. Munneke schrijf verder in zijn column:

De werking van broeikasgassen is daarmee na meer dan 150 jaar definitief toegetreden tot het podium van onwrikbare zekerheden waar ook de zwaartekracht, de wetten van Maxwell, de relativiteitsleer en de kwantummechanica al stonden. Bron.

Er is geen sprake van the science is settled. Munneke is te gretig; lijkt blind voor feiten en observaties die een ander verhaal vertellen dan het politiek  correcte narratief. Daarbij ontstaat het gevaar de feiten aan te passen aan het gewenste resultaat. Het verbinden van bijvoorbeeld de overstromingen in juli aan klimaatopwarming is onterecht. Zij waren het gevolg van slecht waterbeheer. Neem kennis van deze veelzeggende foto: Bron.

Let op de vuile muur onder de lijn waar het water toen was gekomen. Zo’n vuile muur ontbrak op de hagelwitte muur waarop het getal 2021 in rood was gekliederd dicht onder het dak. Misschien is het anderen ook opgevallen. Het was een beeld dat in een of ander programma even werd getoond. Hmm.

Het Nederlandse adaptieve waterbeheer daarentegen bewees zijn superioriteit, al moet er nog wel het e.e.a. gebeuren. Toenemende weersextremen? Daar is geen sprake van, zoals ook het IPCC erkent.

Het vigerende klimaatverhaal heeft door dit alles meer weg van creationisme dan van wetenschap. Men leze dit commentaar van Simon Rozendaal:

Kuipers Munneke is gepromoveerd op het weer in de poolgebieden, was op expeditie op Groenland, Spitsbergen en de Zuidpool en werkt bij het Instituut voor Marien en Atmosferisch onderzoek Utrecht (IMAU) […] Wanneer Peter Kuipers Munneke daarover iets beweert, moeten niet-wetenschappers sterke argumenten hebben om daaraan te twijfelen. Anders wordt het wanneer Kuipers Munneke buiten de grenzen van zijn deskundigheid treedt. Toen stelde hij dat West-Nederland zonder klimaatbeleid ergens tussen 2100 en 2200 moet worden opgegeven, omdat de zeespiegel dan vele meters zal stijgen. Hiermee doet hij uitspraken over de effectiviteit van klimaatbeleid. Dat ligt ver buiten zijn eigen deskundigheid over hoe koud het hoort te zijn op de pool en hoe snel gletsjers smelten. Dan heeft zijn mening weliswaar net iets meer waarde dan die van een willekeurige koekenbakker, maar het valt niet eens mee om die meerwaarde te preciseren. Bron.


Mij lijkt een dergelijke bewering voor over maar liefst 180 jaar onrealistisch en meer gedreven door het verplichte alarmisme dat het machtsmechanisme verlangt dan door wetenschappelijk inzicht. Ík zou mij doodschamen voor zo’n uitspraak.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).