Ondanks de regering

Het is een natuurcatastrofe, maar zijn dodelijke gevolgen waren niet onvermijdelijk.

 

Ondanks de regering

Geplaatst op 22 juli 2021 door E.J. Bron

(Door: Martina Meckelein – Vertaling: E.J. Bron)

We willen niet om de hete brij heen draaien: Nee, het hoogwater van juli 2021 is geen “gebeurtenis van zware regenval”, en nee, het is ook geen “tragedie”. Het is een natuurcatastrofe, maar zijn dodelijke gevolgen waren niet onvermijdelijk. Ze zijn het resultaat van een incompetentie van de staat die haar gelijke zoekt. Politiek en bestuur hebben volledig gefaald. Alleen de opofferingsvolle inzet van de hulpverleners geeft in deze weken hoop.

Het water kwam ´s nachts. Het steeg binnen enkele uren, zwol aan tot metershoge golven, sleurde alles mee wat het in de weg stond. Al dagenlang waarschuwden echter de Duitse Weerdienst en het Europese Hoogwater Waarschuwingssysteem. De Duitse regering was gealarmeerd. Wat heeft zij met deze informatie gedaan? Dat weet ze niet, aldus het resultaat van een vragenuurtje tijdens de landelijke persconferentie.

Eigengereid bestuur doorlichten

Ze weet ook niet hoeveel mechanische sirenes er in Duitsland zijn. In de jaren-70 stond er nog eentje op het dak van elke dorpsschool. Brandoefeningen waren verplicht. We moesten op onze klassenkameraadjes letten. Techniek uit de Steentijd.

Armin Schuster, de president van de Federale dienst voor burgerbescherming, zei in een interview met het ZDF: “We hebben 150 waarschuwingsmeldingen via onze Apps, via de media uitgezonden.” En? Wat stort als eerste in elkaar bij natuurcatastrofes? Precies, het internet.

Maar het gaat niet alleen maar om de politiek, die door te zwetsen over “klimaatbescherming” en “CO²-waarden” van haar eigen incompetentie om een catastrofe te managen wil afleiden. We moeten eindelijk ook het eigengereide en ons koeionerende bestuur doorlichten.

Decennia lange negatieve keuzes

Door decennia lange negatieve keuzes brengt ze medewerkers voort die de oplossing van een probleem niet op een A4´tje kunnen neerzetten, maar op tien kantjes redenen vinden waarom het niet onder hun verantwoordelijkheid valt. Met het ideaal van een Pruisische ambtenaar heeft dat dus helemaal niets meer te maken.  

Als het aan de politieke beleidsbepalers zou liggen, dan zouden de gedupeerden nu vastzitten in de opgedroogde modder. Maar wie ter plaatse is en ziet met welke wilskracht tot wederopbouw de overstromingsslachtoffers zich tegen hun lot verzetten, kan alleen maar een diepe buiging maken voor hun moed. En wie dan op de autosnelwegen de colonnes hulpverleners ziet, of dit nu de brandweer, de technische hulpdienst, transportondernemers of boeren op tractoren zijn, die is trots op dit volk. Het komt over als een processie: ter nagedachtenis aan de doden – ondanks de regering.

Bron:
jungefreiheit.de
Door: Martina Meckelein

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)