Middenlinkse en extreemlinkse partijen zijn op de stemmen van de immigranten aangewezen
Ayaan Hirsi Ali: Luister naar het gezond verstand!
(Door: Judi Tamara – Vertaling: E.J. Bron)
Er zijn veel Europese staatshoofden die gewoon niet overweg kunnen met de immigratie. We spreken hier niet alleen van linkse, maar ook van midden-rechtse leiders, zei Ayaan Hirsi Ali in een interview met “Magyar Nemzet”. Volgens de wereldberoemde, in Somalië geboren Nederlands-Amerikaanse schrijfster en vrouwenrechten-activiste zal Europa waarschijnlijk met steeds meer vluchtelingengolven geconfronteerd worden, zolang de migratie niet goed wordt aangestuurd, tenminste op het continent. Ayaan Hirsi Ali sprak over de Hongaarse immigratiepolitiek en zei: ik denk niet dat daar iets rechts-extreem aan is, de Hongaren volgen alleen maar hun gezonde mensenverstand.”
In de afgelopen weken zijn de migratiestromen in Europa sterker geworden. Bent u verbaasd over de toenemende immigratiecijfers?
Nee. In werkelijkheid spreek ik sinds de uitbraak van de “Arabische Lente” van het gevaar van steeds nieuwe vluchtelingengolven! We zien dat de pandemie de sowieso zwakke economie van de Noord-Afrikaanse landen heeft belast, zodat steeds meer mensen de regio in de richting van Europa verlaten. Ik zou echter niet alleen Noord-Afrika kunnen noemen, maar ook landen in de zuidelijke Sahelzone of zelfs in het Midden-Oosten.
Ook de Balkan-migratieroute zou in de nabije toekomst sterken onder druk kunnen komen te staan, zodat de les ook voor Hongarije geldt.
We maken nieuwe vluchtelingengolven mee, vooral van jonge mannen, die naar Europa komen. Behalve de uitholling van vrouwenrechten in Europa wil ik ook graag benadrukken dat ook homoseksuelen en joden sterker bedreigd worden door de massa-immigratie. Ook de Europese arbeidersklasse, de onderste sociale klassen, lijden: de nieuwkomers worden in armere wijken ondergebracht, en omdat de massa van de immigranten de taal van het land niet spreekt, zal de kwaliteit van het onderwijs en de gezondheidszorg weldra slechter worden. Dat is het drama van de sociale en maatschappelijke samenhang in Europa. Een tijd lang leverde de coronacrisis voor enkele leiders een gemakkelijke uitvlucht om zich niet bezig te hoeven houden met de immigratie. Ik vermoed dat het virus in hun geval voorgoed een politiek thema in de verkiezingsstrijd zou kunnen worden.
De “Arabische Lente” begon meer dan tien jaar geleden. Waarom hebt u dit jaar een boek over de negatieve gevolgen van de immigratie op de rechten van vrouwen in Europa gepubliceerd? In “Prey: Immigration, Islam and the erosion of women´s rights” (Prooi: Immigratie, Islam en de uitholling van de vrouwenrechten) schrijft u over de onterechte verwaarlozing van intimidaties die aan de immigranten worden toegeschreven.
Ik vond het heel belangrijk het boek nu te publiceren, omdat het aantal gevallen van geweld tegen vrouwen in Europa recordhoogtes bereikt. Ik beweer niet dat het fenomeen met de immigratiegolf van 2015 is begonnen, maar het grote aantal mannen dat destijds kwam, heeft de situatie nu spectaculair verergerd.
Een ander aspect was dat ik lange tijd dacht dat de #metoo-vrouwenrechtenbeweging, die afkomstig is uit de VS, vrouwen, die het slachtoffer zijn geworden van geweld, in de hele wereld zou helpen. Maar dat deed ze niet. Bijna niemand sprak zich tegen de acties van de mannen met een migratieachtergrond uit.
Het is geen geheim waaraan dat in Europa ligt: de houding tegenover de leden van een minderheid, hun verantwoordelijkheid, is bij lange na niet zo uitgesproken als die van de meerderheid. Ik heb zelf lange tijd in Europa gewoond en ken de situatie van de minderheden daar heel goed, en daarom vind ik de boodschap van dit boek heel belangrijk.
Hoe moeilijk was het om de data ter onderbouwing van deze bewering te verzamelen? West-Europese landen zeggen steeds opnieuw dat zij geweldplegers niet strafrechtelijk kunnen vervolgen op grond van hun etnische lidmaatschap of religie.
Bij het verzamelen van de data ben ik ook tegen een muur aan gelopen, net zoals journalisten en andere onderzoekers. Ik zou België, Duitsland, Zweden, Nederland of Frankrijk kunnen noemen. In werkelijkheid gaven de autoriteiten in bijna alle gevallen aan dat er geen data op basis van het land van herkomst of de religie beschikbaar waren. Dus moest ik creatief zijn. Behalve de verwerking van alle data die ik van de Europese autoriteiten heb gekregen, heb ik met een groot aantal correspondenten en journalisten gesproken en ook contact opgenomen met de slachtoffers zelf. Ik heb ook regeringsambtenaren en gevangenenbewaarders geïnterviewd die bekend waren met migrantenwijken. Als ik alleen maar werk met de data van de autoriteiten, dan krijg ik maar een klein, veeleer onbelangrijk stukje van de koek.
U bent ooit uit Somalië naar Europa gevlucht. Veel mensen zijn op de hoogte van uw moeilijke reis. Waren er interviewpartners, wier verhaal u nog steeds choqueert?
Deze vraag wordt vaak aan me gesteld, en ik heb het gevoel dat ik een bruut geval moet presenteren, bijvoorbeeld een verhaal over een groepsverkrachting. Dat is echter niet het geval.
Voor mij zijn de meest pakkende interviewpartners diegenen die mij vertellen hoe de massa-immigratie hun dagelijks leven veranderd heeft.
Daarbij denk ik het meest aan een jonge vrouw in Duitsland, die me vertelde dat ze het vuil niet meer buiten kan zetten of haar kind naar de crèche kan brengen, zonder door jonge, geïmmigreerde mannen uitgescholden te worden. Zij is een van deze Europese vrouwen die haar rechten lange tijd als vanzelfsprekend beschouwde, en daarna is de omgeving waarin ze woont radicaal veranderd. Ze loopt door haar eigen straat en ontvangt seksuele toenaderingspogingen van geïmmigreerde mannen, die obscene dingen naar haar roepen. Deze jonge vrouw staat ´s morgens op en vraagt zich af hoe ze andere manieren kan vinden om haar kind naar de crèche te brengen of ervoor te zorgen dat haar man elke morgen met hen meegaat. Zelfs dat laatste is geen oplossing: tijdens ons interview zei haar man dat zijn aanwezigheid de mannen die haar lastig vallen niet afschrikt. Haar verhaal kan dan wel niet kras klinken, maar stelt u zich eens voor dat honderdduizenden Europese vrouwen gelijksoortige ervaringen zouden kunnen opdoen. Overigens laten mijn interviews met vrouwelijke politieagenten een gelijksoortig fenomeen zien.
Veel vrouwelijke politieagenten in het Westen hebben me verteld over plaatsen delict, waarop ze door geïmmigreerde mannen praktisch geïgnoreerd werden.
En na dit alles kregen ze een schouderklopje van hun meerderen of zelfs van politici, die tegen hen zeiden dat ze het niet persoonlijk zouden moeten opvaten. Ongehoord!
Een belangrijke bewering van het boek is dat de Europese politici de ogen sluiten voor de problemen van de migratie en integratie. Is het alleen beroepsmatige reden het thema niet aan te spreken, of het feit dat West-Europa ondertussen een groot aantal kiezers met een migratieachtergrond heeft?
Al deze punten zijn juist. Ik ben het volledig eens met de beweringdat middenlinkse en extreemlinkse partijen van de stemmen van de immigranten afhankelijk zijn. Dat geldt zelfs in de Verenigde Staten, niet alleen in Europa. Deze partijen hebben het niet over de verdediging van de grenzen, over verdwijnende bronnen, maar wijzen met het grootste gemak naar critici en noemen hen racistisch, buitenlandervijandig, intolerant.
En toch is de afhankelijkheid van de linksen van de stemmen van de immigranten wellicht een van de belangrijkste en moreel meest verwerpelijke aspecten van alles. Denk alleen maar aan: de huidige situatie is niet ten gunste van de immigranten of de opnamelanden, maar alleen maar ten gunste van een zeer beperkte groep die aan de macht wil blijven.
Bovendien is de eerste helft van de vraag ook geldig. Er bestaan veel Europese leidende persoonlijkheden die er simpelweg niet mee overweg kunnen. Dit leidt tot een institutionele crisis. Ik heb het niet alleen maar over linkse leiders, maar ook over leiders van middenrechts. Zij zijn degenen die in de verkiezingsstrijd zeggen dat het multiculturalisme ook zijn schaduwkanten heeft, en daarna later de handen in de schoot leggen als het om wetgeving gaat. Ik kan zien, u kunt zien, praktisch iedereen kan zien dat het aantal mensen dat op deze manier naar Europa komt in de nabije toekomst alleen maar zal toenemen. En hier kom ik wee rop mijn oorspronkelijke idee terug. Wie zullen in scharen uit Noord-Afrika, uit het Midden-Oosten naar het continent komen? Jonge mannen, omdat zij de gevaarlijke reis kunnen ondernemen. Zij kunnen de data bekijken, ik praat niet om de hete brij heen. 80% van de nieuwkomers zijn mannen onder de 30 jaar.
U spreekt constant van Europa, hoewel West-Europa en Oost-Europa volledig tegengestelde opvattingen over immigratie hebben.
Natuurlijk ben ik me van de verschillen binnen Europa bewust. En ik beschouw Hongarije als een van de meest nuchtere landen als het om de immigratie gaat. Het is niet mogelijk om de deur voor iedereen open te doen, vooral niet voor een land dat de donkere kant van de onderdrukking kent. Als je het in historisch perspectief bekijkt, is de ommekeer nog helemaal niet zo lang geleden.
Hongarije is nu economisch, politiek en institutioneel op de goede weg. Ik heb de andere kant gezien, daarom heb ik reden om te zeggen dat men dit voorbeeld niet moet volgen.
Ik denk dat de Hongaarse regering de voordelen van het EU-lidmaatschap afweegt tegenover de veiligheid van de Hongaarse burgers. Ik denk niet dat hier iets rechts-extreem aan is, ze volgt alleen maar het gezonde mensenverstand.
Ziet u in West-Europa een goed voorbeeld van over hoe men met immigratie omgaat? De Franse president Emmanuel Macron bijvoorbeeld vertegenwoordigt al een hardere houding dan in het verleden over dit thema.
In Frankrijk staat president Macron vanwege de komende presidentsverkiezingen onder druk, en de waarschijnlijkheid is groot dat hij de verkiezing zal verliezen. Hij neemt zijnerzijds een harde houding tegenover de islam in. Volgens de nu bekende cijfers zou het Rassemblement National van Marine Le Pen gemakkelijk de eerste of tweede plaats kunnen behalen, wat een dramatische verandering in de Franse politiek zou betekenen.
Het lijdt geen twijfel dat de president, wanneer er geen sprake zou zijn van komende presidentsverkiezingen, het thema immigratie en islam lieve ronde rhet tapijt zou vegen.
Verder beschouw ik de migratiepolitiek van Denemarken en Oostenrijk als het meest toekomstgericht onder de westelijke landen: ook bij hen zie ik een duidelijk toewenden naar hetgeen de kiezers willen. Tegelijkertijd sluiten Kopenhagen en Wenen hun grenzen niet voor de volle 100%, maar denken over mechanismen en integratieprogramma´s na die toegesneden zijn op hun eigen behoeften. Mijn boek stond een tijd lang bovenaan de populariteitslijsten in Denemarken, en het wordt ook veel gelezen in het Duitstalige Europa. Ook in België en Nederland was de interesse van de pers groot. Ook dat geeft mij informatie. Ik krijg nu dezelfde vragen van westelijke verslaggevers als die ik bijvoorbeeld van u, een Hongaarse journalist, krijg.
Tien jaar geleden vroegen dezelfde westelijke journalisten me alleen maar waarom ik een bastaard voor extreemrechts zou zijn. Maar nu kan men zich nergens meer verbergen, de problemen zijn er.
Ik heb ook voortdurend contact met Franse denkers, die allemaal zeggen dat zij zich in principe voorbereiden op een burgeroorlog. Kunt u zich dat voorstellen?
(Bron: magyarnemzet.hu)
Bron:
unser-mitteleuropa.com
Door: Judi Tamara
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten