BBC zet misleidende klimaatpropaganda nog een tandje hoger klimaatverandering klimaatveranderingen in het verleden herzien om de klimaatvariabiliteit









Een gastbijdrage van Willie Soon (VS).
De BBC heeft de bekende Amerikaanse klimaatwetenschapper, Willie Soon, een aantal vragen voorgelegd omtrent de vermeende klimaat’samenzwering’.
Hieronder zijn reactie.


Aan Phoebe Keane
BBC Radio Current Affairs
Beste mevrouw Keane,
Ik aarzel om op uw onjuiste beschuldigingen te reageren. Het is teleurstellend te moeten constateren dat ze een weerspiegeling vormen van de oneerlijke en misleidende beweringen van de voormalige onderzoeksdirecteur van Greenpeace USA, Kert Davies (die nu het zogenoemde ‘Climate Investigations Center’ leidt). In sectie 2 van ons bijgevoegde verslag over Greenpeace (bijlage 1) van 2018 hebben we aangetoond dat diens onderzoek niet deugt.
BBC zet misleidende klimaatpropaganda nog een tandje hoger klimaatverandering klimaatveranderingen in het verleden herzien om de klimaatvariabiliteit
Willie Soon.
Helaas lijkt u als uitgangspunt van uw serie te hebben gekozen voor de samenzweringstheorieën die gepromoot worden door Naomi Oreskes en Erik Conway in hun boek Merchants of Doubt uit 2010: hoe een handvol wetenschappers de waarheid verdoezelden over kwesties van roken tot klimaatverandering, en hun film uit 2014 onder dezelfde titel. Ik heb een korte .pdf van 3 pagina’s bijgevoegd (bijlage 2) met slechts een paar voorbeelden van de pseudo-wetenschap en bizarre hypocrisie die kenmerkend zijn voor de complottheorieën van Oreskes & Conway.
De BBC heeft een traditie van onderdrukking van echt wetenschappelijk onderzoek en een genuanceerd debat over klimaatverandering sinds het beruchte seminar van 2006: Climate Change – the Challenge to Broadcasting? Zulks is in detail beschreven in het boekje van Andrew Montford, The Propaganda Bureau, samengevat in verschillende blogs in 2012, bijv. hierhierhier en hier.
Het is ook spijtig dat u geprobeerd hebt om via een omweg contact met mij op te nemen, d.w.z. via het Heartland Institute, in plaats van mij rechtstreeks hier in het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics te e-mailen. Ik ben er niet niet blij mee dat u het nodig vond om uw brief, met zijn talrijke smadelijke opmerkingen, aan een derde partij te verspreiden. De BBC lijkt de onethische pseudo-journalistieke praktijk aan te moedigen om geïnterviewden die het niet eens zijn met het narratief van het programma, selectief te citeren en uit te kiezen, om de geïnterviewden dwaas of ongeïnformeerd over te laten komen. Richard North vatte deze onethische praktijk goed samen in zijn essay uit 2011. Zie hier. Hierover maakte ik mij zorgen toen ik overwoog of ik zou reageren op uw beschuldigingen.
Ik hoop dat u meer journalistieke integriteit hebt dan uw BBC-collega’s die in het verleden karaktermoord op klimaatsceptische wetenschappers hebben gepleegd. Ik heb het vermoeden dat u misschien niet van plan bent om ‘alle opmerkingen eerlijk en accuraat weer te geven’, zoals u mij had beloofd. Desalniettemin voel ik mij genoodzaakt te reageren, gezien het aantal onjuiste beschuldigingen dat u dreigt uit te zenden.
Ik heb deze brief gekopieerd aan een aantal vrienden en collega’s die mogelijk geïnteresseerd zijn in de vragen die u mij hebt gesteld en mijn antwoorden daarop. Ik heb uw brief hieronder gekopieerd en geplakt. De inhoud van uw brief is vetgedrukt en mijn antwoorden zijn in normaal schrift weergegeven.
Zult u van koers veranderen in uw ernstige misvattingen over dit actuele onderwerp en bereid zijn tot een eerlijk debat en discussie over klimaatwetenschap?
Met vriendelijke groet,
Willie Soon
***
BBC zet misleidende klimaatpropaganda nog een tandje hoger klimaatverandering klimaatveranderingen in het verleden herzien om de klimaatvariabiliteit
Phoebe Keane, BBC. Foto: Muck Rack.
Beste Wei Hok ‘Willie’ Soon,
Mijn Chinese naam die mijn vader mij heeft gegeven is Wei-Hock. Het is niet nodig om Willie tussen aanhalingstekens te zetten, want dat is mijn naam.
Ik maak een BBC Radio-serie over de manier waarop oliemaatschappijen twijfel rond klimaatverandering hebben gezaaid. De serie zal worden uitgezonden op BBC Radio 4 in het VK en we zijn van plan om deze serie internationaal als podcast uit te brengen en daarover ook een online artikel te publiceren. Het is een serie van 10 delen, elke aflevering duurt 15 minuten. De serie heeft momenteel de titel, ‘Hoe ze ons aan alles hebben laten twijfelen’, en zal aandacht schenken aan de wijze waarop de olie-industrie campagne heeft gevoerd om ons aan klimaatverandering te laten twijfelen. Het is gebaseerd op de methode die is ontwikkeld door de tabaksindustrie en het PR-bedrijf Hill & Knowlton om twijfel te zaaien aan het verband tussen roken en longkanker. We zullen uitleggen dat deze tactiek zowel de tabaks- als de olie-industrie in staat heeft gesteld de wetenschap te ondermijnen, maar ook heeft geleid tot een breder wantrouwen in feiten en deskundigen die zich tot ver buiten de klimaatverandering heeft verspreid.
Ik zou u dringend willen aanraden om het huidige uitgangspunt van uw voorgestelde serie te heroverwegen, die lijkt te zijn gebaseerd op de gebrekkige complottheorieën die gepromoot worden door Naomi Oreskes & Erik Conway in hun boek uit 2010 (en film uit 2014), ‘Merchants of Doubt’. Ik zou u aanraden de bijgevoegde kritiek van 3 pagina’s (bijlage 2) van deze pseudo-wetenschappelijke complottheorie van Oreskes & Conway te lezen. Als u in plaats daarvan echt de gevestigde belangen wilt aanpakken die het wetenschappelijk onderzoek naar klimaatverandering het meest belemmeren en ondermijnen, zou ik u willen aansporen om onze analyse uit 2018 te lezen van de anti-wetenschappelijke, anti-educatieve en uiteindelijk anti-milieuopstelling van Greenpeace. Ik heb u in het bijzonder verwezen naar sectie 2, waarin we specifiek de oneerlijke en misleidende desinformatiecampagnes bespreken die Kert Davies leidde toen hij de onderzoeksdirecteur van Greenpeace USA was. Ik heb een .pdf-kopie bijgevoegd (bijlage 1), maar u kunt ook een kopie downloaden van de website van het Heartland Institute hier.
We willen u graag de mogelijkheid bieden om te reageren op de punten die we willen uitzenden. Daarom vestigen wij uw aandacht op het volgende:
1) U heeft tot 2000 tot 2015 miljoenen dollars ontvangen voor uw onderzoek van belangen in fossiele brandstoffen, waaronder Southern Company, American Petroleum Institute, Exxon Mobil Foundation. Is dat zo? Wilt u daarop reageren?
Dit is zeker niet het geval. Ik heb zeker niet ‘miljoenen dollars ontvangen voor uw onderzoek tot 2000 tot 2015’. Mijn werkgever, het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, is gewoon niet zo genereus. Eerlijk gezegd, als geld verdienen mijn belangrijkste prioriteit was, zou ik niet in de wetenschap zijn gegaan. Als ik me niet druk zou maken over wetenschap of het milieu, had ik het misschien lucratiever gevonden om voor een belangenorganisatie als Greenpeace te werken, die, zoals we in het bijgevoegde rapport bespreken, een jaarlijkse omzet heeft van ongeveer $ 400 miljoen.
Ik krijg mijn salaris van het Centrum sinds ik in 1997 begon als medewerker. Tot ongeveer 2008 was ik niet betrokken bij de financiering van het Centrum. Nadat mijn directe leidinggevende in 2009 met pensioen was gegaan, was een van mijn aanvullende taken het schrijven van subsidievoorstellen namens het Centrum, dat financiering ontving van vele bronnen, waaronder de overheid, de industrie, liefdadigheidsinstellingen, stichtingen enz. Dit omvat onder andere de drie groepen die u noemde. De meeste werknemers (waaronder ikzelf) ontvangen hun salaris echter via het Centrum. Dit heeft als voordeel dat ons onderzoek niet wordt beïnvloed door de financieringsbronnen van het Centrum.
Ik ben voor alles een wetenschapper. Ik denk dat het belangrijk is om de wetenschap te volgen, waar die ons ook zou mogen leiden. Het komt ook wel voor dat ‘wetenschappers’ hun onderzoeksresultaten aanpassen aan gevestigde belangen. Maar zo’n benadering werp ik verre van mij.
BBC zet misleidende klimaatpropaganda nog een tandje hoger klimaatverandering klimaatveranderingen in het verleden herzien om de klimaatvariabiliteit2) Kert Davies van het Climate Investigations Center zegt dat uw onderzoek is gebruikt om de voortgang op het gebied van klimaatverandering te belemmeren. Wilt u reageren?
Integendeel! Naar mijn mening is de oneerlijke en onethische verkeerde informatie onder leiding van Kert Davies van het Climate Investigations Center (en voorheen Greenpeace USA) gebruikt om de voortgang van echt onderzoek naar klimaatverandering te belemmeren. Zie bijvoorbeeld Sectie 2 van ons bijgevoegde rapport van Greenpeace, waarin we beschrijven wat hij deed via zijn ‘ExxonSecrets’-campagnes.
3) Onze gasten schetsen dat dit heeft bijgedragen aan een bredere campagne om de gegevens over klimaatverandering verkeerd voor te stellen, waardoor veel mensen twijfelden aan legitieme wetenschap over klimaatverandering. Wilt u hierop reageren?
Nogmaals, integendeel! Naar mijn mening is het de verkeerde informatie die door Kert Davies en anderen zoals hij wordt gepromoot, die ‘ertoe leidt dat veel mensen twijfelen aan legitieme wetenschap over klimaatverandering’. Vaak lijken de oorspronkelijke bronnen van deze verkeerde informatie afkomstig te zijn van mensen die zijn geassocieerd met campagnegroepen en die er belang bij hebben het uitgebreide lopende wetenschappelijke debat binnen de wetenschappelijke gemeenschap over veel aspecten van klimaatverandering te bagatelliseren: bijvoorbeeld GreenpeaceFriends of the Earth, de David Suzuki Foundation (zie met name de DeSmogBlog-website, mede opgericht door de voorzitter van deze stichting, James Hoggan), de Union of Concerned Scientists, enz.
Als je de websites van een van deze groepen bezoekt, zul je snel merken dat veel van hun campagnes expliciet vertrouwen in de veronderstelling dat ‘97% van de wetenschappers het ermee eens is’ en ‘the science is settled‘.
In feite, heeft Legates et al. (2015), waarvan ik coauteur was, aangetoond dat de veel geciteerde Cook et al. (2013) studie, die beweerde dat 97,1% van 11.944 peer-reviewed klimaatstudies gepubliceerd in de periode 1991-2011 het er over eens waren dat klimaatverandering voornamelijk door de mens wordt veroorzaakt, gebaseerd was op gebrekkige analyse en slechte wetenschap.
Bij een nauwkeurige inspectie van hun gegevens hadden ze slechts 64 papers gevonden, ofwel 0,5% van hun steekproef, die expliciet stelden dat klimaatverandering grotendeels door mensen werd veroorzaakt. Bij een volgend onderzoek bleek dat slechts 41 hiervan, ofwel 0,3% van de oorspronkelijke steekproef, dat hadden beweerd. Aan de andere kant concludeerden 27 artikelen precies het tegenovergestelde, d.w.z. dat klimaatverandering vooral natuurlijk is. De overgrote meerderheid van de onderzochte artikelen was hier niet expliciet over. Lees hier voor meer informatie over de 97% consensusmythe hier.
Zoals we in ons Greenpeace-rapport hebben beschreven, kunnen deze campagnes zeer lucratief zijn voor de initiatiefnemers. Een eerlijke rapportage van de rommelige en controversiële wetenschappelijke debatten die tot op de dag van vandaag binnen de wetenschappelijke gemeenschap voortduren, hebben een negatief effect op hun beweringen van ‘wetenschappelijke consensus’ en ‘gevestigde wetenschap’. Uit onze case study van Greenpeace bleek dat deze een jaarlijkse omzet heeft van ongeveer $ 0,4 miljard, en dat ze van 1994-2017 $ 521 miljoen (d.w.z. meer dan $ 0,5 miljard) hebben uitgegeven aan hun campagnes voor ‘Klimaat / Klimaat en energie’. Ter vergelijking: de “ExxonSecrets” -campagne van Greenpeace (onder leiding van Kert Davies) beweerde dat ExxonMobil in de periode 1998-2014 naar verluidt $ 1,8 miljoen / jaar had uitgegeven aan ‘financiering van klimaatontkenning’ en dat dit naar verluidt het publieke discours over klimaatverandering substantieel zou hebben veranderd.
Ik raad u aan om onze volledige analyse in het rapport te lezen. Bedenk ondertussen dat als Kert Davies gelijk had dat de vermeende $ 1,8 miljoen / jaar van ExxonMobil voor ‘financiering van klimaatontkenning’ het publieke discours over klimaatverandering substantieel heeft veranderd, wat dan de impact was van de uitgaven van Greenpeace van $ 31 miljoen / jaar voor de campagne ‘Klimaat / Klimaat’ & energie ” – 17 keer zo veel als de vermeende uitgaven van Exxon.
4) U wordt verweten de invloed van menselijke activiteiten op klimaatverandering te bagatelliseren. Is dat een correcte weergave van uw werk?
Nee, zeker niet. Mijn onderzoek naar klimaatverandering behandelt alle plausibele mechanismen voor klimaatverandering die in de wetenschappelijke literatuur worden besproken. Ik weet niet precies welke definitie u in gedachten hebt, maar voor mij betekent ‘bagatelliseren’ dat iets minder belangrijk lijkt dan het in werkelijkheid is. Als dat dezelfde definitie is die u gebruikt, dan is dat precies het tegenovergestelde van mijn onderzoek. Mijn onderzoek houdt in dat ik probeer te achterhalen hoe belangrijk elk van de vele voorgestelde mechanismen voor klimaatverandering is, in het verleden, heden en toekomst. Het is waar dat veel wetenschappers (in het bijzonder verscheidene van de belangrijkste computermodellengroepen) de rol van zonnevariabiliteit en andere vormen in recente en historische klimaatverandering hebben ‘gebagatelliseerd’ (om uw woord te gebruiken). Dus door deze belangrijke factoren niet te bagatelliseren, leidt mijn werk vaak tot meer genuanceerde en naar mijn mening nauwkeuriger en betrouwbaarder conclusies.
In een aantal van mijn recente publicaties heb ik zelfs gesteld dat de huidige wereldwijde en regionale temperatuurdatasets de rol van een specifieke lokale vorm van door de mens veroorzaakte klimaatverandering, dat wil zeggen het stedelijke hitte-eiland-effect, aanzienlijk hebben onderschat. Het Urban Heat Island is een algemeen erkende vorm van lokale klimaatverandering, die niets te maken heeft met de uitstoot van broeikasgassen, maar zeker het resultaat is van menselijke activiteiten. Dit is een ondergewaardeerd probleem, want hoewel stedelijke gebieden slechts 1 à 2% van de planeet uitmaken, zijn veel van de weerstations die worden gebruikt voor de huidige wereldwijde temperatuurdatasets en de meeste met de langste records verstedelijkt. Dit lijkt te hebben geleid tot een steekproefbias: de trends van de steekproefgegevens zijn niet representatief voor de wereldwijde trends.
Uw schriftelijke reactie wordt vóór 7 juli 2020 op prijs gesteld, zodat we eventuele opmerkingen die u wilt maken, correct en nauwkeurig kunnen weergeven. Reageer op ….
Ter informatie zijn we ook van plan te rapporteren: 1) Dat een concept-primer uit 1995 van de Global Climate Coalition de variabiliteit van de zon verwerpt, die we beschrijven als uw hoofdthese. De primer zegt dat het ‘verantwoordelijk was voor een temperatuurstijging van 0,1 graden Celsius in de afgelopen 120 jaar. Het is een interessante bevinding, maar het neemt de bezorgdheid over toekomstige opwarming die zou kunnen voortvloeien uit broeikasgasemissies niet weg’. [BRON: Primer gestuurd door LS Bernstein , Exxon Mobil, afdeling milieu, gezondheid en veiligheid, voor leden van GCC, 21 december 1995. Openbaar gemaakt in het kader van de rechtszaak ‘Green Mountain Chrysler Plymouth Dodge Jeep v. Crombie‘ 2005.]
Bedoelt u dat de Global Climate Coalition in hun document uit 1995 al ‘de definitieve antwoorden’ had gegeven op het complexe en uitdagende probleem van de toerekening van recente en toekomstige klimaatverandering, een jaar vóór het tweede evaluatierapport van IPCC en bijna twintig jaar vóór het de vijfde rapport? Suggereert u dat al het wetenschappelijk onderzoek naar klimaatverandering sinds 1995 overbodig is?
Ik weet niet hoe u denkt dat wetenschap werkt, maar dat is volslagen onzin. Klimaatverandering is een complex multi-causaal fenomeen en wetenschappers debatteren sinds de 19e eeuw over het relatieve belang van verschillende factoren, vooral na de ontdekking van de ijstijden. De rol van atmosferische kooldioxide (CO2) is in veel opzichten het gemakkelijkst te beoordelen, omdat volgens de Antarctische ijskernschattingen de atmosferische CO2 bijna exponentieel is gestegen van pre-industriële concentraties van bijna 0,03% tot iets meer dan 0,04% vandaag de dag .
De rol van de zon is daarentegen een veel uitdagender onderwerp: er is veel discussie gaande over welke schattingen van eerdere ‘Total Solar Irradiance‘ (TSI), d.w.z. de activiteit van de zon, het meest betrouwbaar zijn. Er zijn ook voortdurende discussies over de verschillende mechanismen waarmee zonnevariabiliteit het klimaat op aarde beïnvloedt.
Wanneer u meer wilt weten over de huidige discussies in de wetenschappelijke literatuur over dit thema, kan ik u lezing aanbevelen van ons uitgebreide 2015 review paper van 2015. Zie hier.
U kunt een kopie daarvan van mijn CfA-website hier downloaden. Wanneer u geen tijd heeft om het gehele – hier en daar nogal technische – artikel van 44 bladzijden te lezen, kan ik u verwijzen naar een eenvoudiger overzicht hier.
Een van de problemen die inherent is aan het onderzoek van de groepen die de rol van variabiliteit van de zon in recente en historische klimaatverandering ‘bagatelliseren’ (om uw woord opnieuw te gebruiken) en zich in plaats daarvan richten op CO2 als de ‘primaire klimaataanjager’ (zoals de huidige computermodellen doen), is dat ze het erg moeilijk vinden om klimaatveranderingen vóór 1950 te verklaren, aangezien de CO2 toen nog maar 0,031% scheen te zijn. Om te proberen in te spelen op de historische wereldwijde temperatuurtrends in termen van CO2 als de belangrijkste klimaatfactor, moesten de onderzoekers:
a. De gemodelleerde ‘klimaatgevoeligheid’ van wereldwijde temperaturen van CO2-concentraties verhogen; en
b. De schattingen van klimaatveranderingen in het verleden herzien om de klimaatvariabiliteit van vóór ongeveer 1950 te bagatelliseren.
Een bizar resultaat van deze pogingen om CO2 geforceerd aan te wijzen als de belangrijkste klimaataanjager is dat zelfs het laatste (vijfde) beoordelingsrapport van het IPCC nog steeds suggereert dat de ‘evenwichtsgevoeligheid’ (ECS) voor CO2 alles kan zijn tussen 1,5 °C tot 4,5 °C. Dit jaar (Meehl et al, 2020, Zelinka et al. 2020) wordt gemeld dat de modellen van de zesde generatie van het Coupled Model Intercomparison Project een bandbreedte van 1,8-5,6 °C vinden. ECS is de verwachte opwarming van de aarde die zou optreden bij een verdubbeling van CO2. In een recent wetenschappelijk artikel dat we in maart hebben gepubliceerd, hebben we laten zien dat de waarde van deze ECS grote implicaties heeft voor het internationale beleid inzake klimaatverandering. Als de ECS zich aan de hogere kant van het ‘waarschijnlijke’ bereik van IPCC bevindt, zouden de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs van 2015 binnen enkele decennia onhaalbaar blijken als we doorgaan met ‘business-as-usual‘. Als de ECS echter lager is dan 2 °C, dan zouden we, als we de rest van de eeuw op dezelfde voet doorgaan, de 2 graden-doelstelling van de Overeenkomst van Parijs pas in de 22e eeuw overschrijden. Dat lijkt mij een vrij belangrijk punt waaraan de BBC aandacht zou moeten schenken.
Voor het geval u geïnteresseerd mocht zijn, u kunt ons ‘Business-as-usual’ paper van 2020 hier downloaden. Nogmaals, het is een vrij lang artikel. Ik hoop echter dat u inmiddels begrijpt dat dit complexe problemen zijn en dat er binnen de wetenschappelijke gemeenschap veel discussie over deze kwesties plaatsvindt.
2) Dat u in 2006 een paper over ijsberen publiceerde waarin werd geconcludeerd dat er geen reden tot ongerustheid was voor hun veiligheid. Laat het me weten als dat niet klopt.
Onjuist. Ik weet niet zeker naar welk document uit 2006 u verwijst. Ik was coauteur van drie wetenschappelijke artikelen, die rond die tijd naar ijsberenpopulaties keken, maar geen in 2006. Het is mogelijk dat u verwijst naar Dyck et al. (2007), aangezien dat werd aanvaard voor publicatie onder voorbehoud van kleine herzieningen in oktober 2006 (na een langdurig peer review-proces), maar het werd pas officieel gepubliceerd in april 2007. Dat was in ieder geval niet de conclusie van het artikel. Ik was ook coauteur van een vervolgartikel, Dyck et al. (2008), naar aanleiding van enkele opmerkingen over het artikel uit 2007, en ik was coauteur van een apart paper, Armstrong et al. (2008), waarin ook werd gekeken naar prognoses van populaties ijsberen. De drie artikelen zijn hier te vinden:
Dit was een reactie op commentaar in Stirling et al. (2008), Ecological Complexity, Vol. 5, p 193-201. Pdf beschikbaar hier.
Ik zou u aanraden om de artikelen te lezen om de exacte details te achterhalen van wat we in die artikelen hebben gevonden, in het bijzonder het artikel van de Dyck et al. (2007), waarvan ik vermoed dat het waarschijnlijk het document uit 2006 was waarnaar u verwees. Kortom, twee onderzoekers (Ian Stirling en Andrew Derocher) en collega’s hadden een reeks artikelen gepubliceerd, waarin ze concludeerden dat de opwarming van de aarde door de toenemende CO2 de belangrijkste factor was voor de omvang van de lokale ijsberenpopulaties in de westelijke Hudson Bay-regio.
Ze stelden met name dat de opwarming van de lente op lange termijn sinds de jaren zeventig in de regio het volgende was: (a) als gevolg van de toenemende CO2, (b) de lokale zee-ijsbedekking verminderde en (c) leidde tot een vermindering van de lokale ijsberenpopulatie.
We keken naar waarop zij hun claims baseerden en realiseerden ons dat hun analyse om meerdere redenen wetenschappelijk onjuist was. Ze hadden zich bijvoorbeeld blijkbaar niet gerealiseerd dat het noordpoolgebied sinds de jaren zeventig is opgewarmd, maar dat deze opwarming volgde op een periode van afkoeling van het poolgebied in de jaren veertig tot zeventig, en dat er in het begin van de twintigste eeuw een vergelijkbare warme periode was.
Als hun theorie juist zou zijn geweest, dan hadden de populaties van ijsberen in die perioden vóór de jaren zeventig dienovereenkomstig moeten reageren. Dat deden ze niet. In plaats daarvan ontdekten we dat de lokale populaties van ijsberen meer beïnvloed lijken te worden door andere factoren, zoals het aantal beren waarop gejaagd mag worden.
Meer recentelijk heb ik meegeschreven aan een studie waarin we de Arctische zee-ijsbedekking reconstrueerden tot 1900, en ontdekte dat de variabiliteit in de Arctische zee-ijsbedekking veel groter is dan het IPCC in hun laatste rapporten had aangenomen. Zie hier.
Ik was ook co-auteur van een onderzoek in 2019, waarin we de waargenomen trends in sneeuwbedekking voor het hele noordelijk halfrond sinds 1967 vergeleken met de trends die volgens de IPCC-computermodellen zouden moeten zijn opgetreden – volgens hun veronderstelling dat CO2 de belangrijkste klimaataanjager is. De resultaten waren verbluffend. De huidige computermodellen kunnen de waargenomen trends in sneeuwbedekking voor winter, lente, zomer of herfst niet verklaren. Geen van de 196 computermodelsimulaties die het IPCC voor hun meest recente rapport gebruikte, slaagde erin de waargenomen trends van 1967-2018 voor elk van de seizoenen te repliceren. Zie hier.
Kortom, deze twee recente artikelen maken duidelijk dat de computermodellen waarop Stirling en Derocher en het IPCC hadden vertrouwd voor hun analyse van het noordpoolgebied, de natuurlijke variabiliteit in het arctische zee-ijs ernstig ‘bagatelliseerden’ en in recente trends een grotere rol toeschreven aan CO2. 
Met vriendelijke groet,
Phoebe Keane
BBC Radio Actualiteiten …
Een laatste opmerking. Ik denk dat het belangrijk is dat u begrijpt dat wetenschap niet louter politiek is. Het is een serieuze, permanente en rigoureuze zoektocht naar de objectieve waarheid. In dit antwoord heb ik u een indicatie gegeven van het feit dat uw onderliggende premisse – dat er maar één wetenschappelijk standpunt is over de klimaatkwestie en dat alle andere wetenschappelijke meningen worden gekocht en betaald door gevestigde belangen die indruisen tegen het gevestigde belang van de BBC – in alle opzichten volkomen onjuist is.
Kiest u partij voor de campagnevoerders wier doelstellingen niet geworteld zijn in de wetenschap? Of kiest u voor onafhankelijke journalistiek en bent u bereid èchte vragen te stellen? Op het moment dat u naar het klimaatthema gaat kijken, niet vanuit blind geloof, niet beïnvloed door politieke vooroordelen, maar door het onthullende prisma van logica en de wetenschappelijke methode, zult u beseffen dat er op basis van de thans beschikbare gegevens twee kanten aan de klimaatthema zijn.
***
Bron hier.