EU-elites op confrontatiekoers: Brussel zoekt de eeuwige oorlog

 De EU-elites lijken het conflict in de Oekraïne niet te willen beëindigen, maar te willen verlengen.

EU-elites op confrontatiekoers: Brussel zoekt de eeuwige oorlog

Geplaatst op 18 december 2025 door E.J. Bron

(Door: Chris Veber – Vertaling: E.J. Bron)

Terwijl de Amerikaanse president Trump hardnekkig aanspoort tot vredesgesprekken, duiden de nieuwste uitspraken uit Washington en Brussel op een perfide dubbelspel van de politiek. De EU-elites lijken het conflict in de Oekraïne niet te willen beëindigen, maar te willen verlengen. Een voormalige topfunctionaris van de Biden-regering geeft toe dat de oorlog te vermijden geweest zou zijn, maar nu slaan de EU-leiders exact die weg in die destijds aan het begin van het conflict stond.

Amanda Sloat, voormalig Special Assistent to the President en Senior Director for Europe in de National Security Council onder Joe Biden, heeft in een interview en passant onthuld wat lange tijd taboe was. De Russische inval in januari 2022 had verhinderd kunnen worden wanneer de Oekraïne op neutraliteit had ingezet en de NAVO-toetreding had opgegeven. Sloat gaf toe dat zo´n beslissing voor het begin van de oorlog of in de onderhandelingen van Istanboel in april 2022 de verwoestingen en het verlies van ontelbare levens zou hebben afgewend. Maar de Biden-regering zou zich onwel gevoeld hebben om Rusland een invloedssfeer toe te staan. Onwel. Dus werd oorlog gevoerd en werden alle critici als Poetin-apologeten belasterd.

De destijds door Biden aangevoerde NAVO saboteerde de kans op vrede en nu herhaalt de EU (ondertussen zonder de VS) dezelfde fout. Want na de laatste “vredesgesprekken” in Berlijn presenteerde de EU-top een plan, dat alles anders dan vreedzaam overkomt. In een verklaring van de staats- en regeringschefs van 15 december 2025 stelt ze een door Europa geleide “multinationale strijdmacht Oekraïne” voor, bestaande uit bijdragen van “willige naties” in het kader van een “Coalition of the Willing”, ondersteund door de VS. Er staat letterlijk: “Een door Europa aangevoerde ´multinationale strijdmacht Oekraïne´, die uit bijdragen van willige naties in het kader van de Coalition of the Willing samengesteld is en door de VS wordt ondersteund. Ze zal bij de regeneratie van de strijdkrachten van de Oekraïne helpen, het Oekraïense luchtruim beveiligen en de beveiliging van de zeeën ondersteunen, inclusief door operaties binnen de Oekraïne.”

Dit voorstel, dat de facto een stationering van westelijke troepen op Oekraïens grondgebied betekent, stelt de oorlogsreden (NAVO-troepen in de Oekraïne) in het middelpunt van een zogenaamd “vredesplan”. Dat dit niet goed kan gaan, zou zelfs voor de intellectueel uitgedaagde EU-leiders duidelijk moeten zijn. De Russische viceminister van Buitenlandse Zaken Sergej Rjabkov wees het plan fel af: Nee, nee, nee. Een coalitie van de willigen is net zo gevaarlijk (als NAVO-troepen). Misschien zelfs nog erger, omdat ze zonder de gebruikelijke, min of meer stabiele NAVO-procedures tot stand zou kunnen komen. Tegenwoordig is niets meer stabiel in de westelijke wereld. Daarom heerst er geen vertrouwen, maar een diep wantrouwen tegenover alles wat uit de grote NAVO-hoofdsteden komt.” Het vredesplan houdt duidelijk het gevaar van een verdere escalatie in. Wie een ´vredesplan´ voorlegt dat de tegenstander provoceert, zoekt geen uitweg uit het conflict, maar diens eindeloze voortgang.”

Daarbij past de sombere waarschuwing van de secretaris-generaal van de NAVO Mark Rutte, die van een oorlog sprak “zoals onze grootouders deze hebben meegemaakt”, een conflict dat “ieder huis in Europa” zou bereiken. Rutte bedoelt niets minder dan de Derde Wereldoorlog, veroorzaakt door een confrontatie met Rusland. Met het oog op de bekentenis van Sloat dat de oorlog wellicht te vermijden geweest zou zijn, moet men zich afvragen: waarom riskeren de EU-lites deze catastrofe? Het antwoord zou kunnen liggen in de enorme bedragen geld die in de schaduw van de oorlog zonder enige controle worden verschoven.

Het conflict garandeert ook het machtsbehoud van de thuis volledig falende politici von der Leyen, Merz, Macron. Starmer en consorten. Zonder de “buitenlandse vijand” Rusland dreigt de collaps van het EU-narratief van de van buitenaf opgedrongen crisis. Een vredesoplossing houdt het risico van onthullingen over een diep gewortelde corruptie in, een afrekening met al die catastrofale fouten die de regerenden gemaakt hebben. Want hun beslissingen in de corona-, klimaat-, migratie- en ondertussen ook de Oekraïne-politiek hebben Europa aan de rand van de afgrond gebracht.

De EU-leiding, aangevoerd door figuren als Ursula von der Leyen, die zelf nooit werd gekozen, drijft Europa daarom in de oorlogseconomie, in het eeuwige conflict. Inclusief centrale wapenaankopen, de diefstal van Russisch vermogen en het uitroepen van de EU-noodtoestand. Dat alles dient niet ter verdediging, maar om de politieke macht te consolideren en voor de ongecontroleerde toegang tot Europese belastinggelden. Wanneer Trump het over vrede heeft, blokkeert Brussel dit. Daarom moet nog blijken of de VS überhaupt mee zullen doen met de “coalitie van de willigen”. Ik vermoed van niet. Trump wil niets meer te maken hebben met de oorlog van de Europeanen.

Onze zelfbenoemde elites willen blijkbaar geen vrede. Ze willen de eeuwige oorlog om hun invloed veilig te stellen. Ten koste van honderdduizenden doden en de toekomst van Europa. In het begin van de oorlog ging het om een “gevoel van onbehagen” van de Biden-regering bij het idee om Rusland invloed toe te staan. Inmiddels gaat het om de Derde Wereldoorlog, gevoerd op Europees grondgebied. Tegen een van de overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog. Want de Ruttes en von der Leyens zijn vergeten dat het de VS en Rusland waren die de Tweede Wereldoorlog hebben gewonnen. Nu provoceert de EU-leiding de grote oorlog in het oosten tegen Rusland, maar deze keer zonder de ondersteuning van de VS. Wie niets uit de geschiedenis geleerd heeft, is ertoe verdoemd deze te herhalen.

Bron:
report24.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)