Klimaattop in het Braziliaanse Belém: Alleen Duitsland blijft op kamikaze koers

 De globale energietransitie vindt niet plaats.

Klimaattop in het Braziliaanse Belém: Alleen Duitsland blijft op kamikaze koers

Geplaatst op 16 november 2025 door E.J. Bron

(Vertaling: E.J. Bron)

Het kan niet meer ontkend worden: de globale klimaat consensus brokkelt af. Alleen Duitsland houdt onverstoorbaar vast aan zijn strikte CO2-reductie koers. Op de VN-klimaatconferentie, die deze dagen in het Braziliaanse Belém plaatsvindt, komen de breuklijnen duidelijk aan het licht: terwijl de Europese Unie in totaal nog maar voor 6% van de globale emissies verantwoordelijk is, zijn haar lidstaten de laatste industrielanden met bindende doelen om CO2 te verminderen.

De andere grote economieën volgen al lang andere wegen. De VS hebben onder president Donald Trump afscheid genomen van het klimaatakkoord van Parijs. China, formeel nog steeds verdragsstaat, geniet als drempelland verstrekkende speciale regelingen. Het land wordt alleen maar “aangemoedigd” om klimaatdoelen te presenteren en is volledig vrijgesteld van miljarden hulpbetalingen aan arme landen. Ook Canada´s premier Mark Carney, vroeger als chef van de centrale bank waarschuwend voor fossiele investeringen, bespoedigt nu de bouw van een nieuwe terminal voor de export van vloeibaar gemaakt aardgas (LNG) en belooft “ons land in een energiesupermacht te veranderen”. De linkse Britse premier Keir Starmer verkondigt openlijk: “Als we voor de keuze gesteld worden het doel te bereiken en teveel te betalen, of het doel niet te halen en de kosten laag te houden, zullen we het doel niet halen.”

Japan zet voor de lange termijn in op kolen tot 2030 en verlengde aardgascontracten, terwijl Australië volgens economen het “hoogtepunt van de klimaatpolitiek overschreden” zou hebben.

Duitsland daarentegen heeft als enige grote industrienatie volledige “klimaatneutraliteit” tot 2045 op het oog – een doel, dat in toenemende mate veroudert en economisch als riskant geldt. De “Wall Street Journal” noemde Duitslands energiepolitiek geruime tijd geleden al de “domste van de wereld”. De Duitse industrie lijdt onder reguleringen en bureaucratie, energie-intensieve productie vertrekt. Duitsland bevindt zich al drie jaar lang in een recessie.

Desondanks zet Berlijn in op wurging: de Duitse klimaatbeschermingswet, vastgelegd door het federaal constitutioneel gerechtshof, laat nog maar een restbudget van 6,7 ton CO2 toe, dat in het begin van de jaren 2030 opgebruikt zal zijn. Daarna dreigen wettelijke sancties, stillegging van bedrijven en zelfs vrijheidsbeperkingen.

Maar de Duitse regering houdt vast aan haar koers van de-industrialisatie. Minister van Milieu Carsten Schneider (SPD) verklaart: “Duitsland heeft een sterk klimaatdoel voor 2040. Nu is het gelukt dat Europa er ook eentje krijgt.” Hij hallucineert daarin een concurrentievoordeel: “Belangrijk voor het klimaat en goed voor de Duitse economie, omdat ze gelijke concurrentieomstandigheden krijgt.”

Minister van Ontwikkelingssamenwerking Reem Alabali Radovan (SPD) beweert: “Klimaatbescherming is sociaal”. Maar econoom Hans-Werner Sinn waarschuwt voor een “revolutie van boven”, die sociaal zwakkeren buitenproportioneel zou belasten.

Duitslands isolatie wordt op de conferentie in Belém zichtbaar, waar de Duitse regering als grootste betaler van “klimaathulp” optreedt – dat zijn nog meer betalingen aan vooral armere landen, waarmee de rijkere landen van het noordelijk halfrond hun schuld aan de “klimaatverandering” willen compenseren. Alleen: andere landen hebben zich hiermee de eerste plaats helemaal niet ingelaten.

De globale energietransitie vindt niet plaats. In plaats daarvan neemt het verbruik van fossiele energiedragers verder toe. Alleen Duitsland heeft dat nog niet begrepen. Terwijl Berlijn de Duitse industrie met een steeds restrictievere politiek belast, wint wereldwijd het Chinese model aan invloed – meer fossiele energie, meer zonne-energie, maar oude structuren pas afbouwen wanneer de nieuwe solide zijn. Duitsland heeft in plaats daarvan zijn kerncentrales uitgeschakeld, terwijl de “post-fossiele” energiedragers nog lang niet genoeg vruchten afwerpen. In Belém wordt duidelijk dat de rest van de wereld dit bankroetmodel niet wil nabootsen.

Bron:
zuerst.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)