“Ik zweer trouw aan de Koning, gehoorzaamheid aan de Grondwet…”.....
Koning Willem is een façade
(Door: Max von Kreyfelt)
Elke nieuwe volksvertegenwoordiger schuifelt de plenaire zaal in en zweert trouw. Niet aan de burger. Niet aan de democratie. Maar aan de koning, een erfstuk uit een feodaal verleden dat we te gemakzuchtig zijn geweest om op te ruimen.
De Grondwet (art. 60) en de Wet beëdiging ministers en Staten-Generaal dwingen het af: zonder eed aan de koning geen stem, geen motie, geen microfoon. “Ik zweer trouw aan de Koning, gehoorzaamheid aan de Grondwet…”, deftige taal, maar in een moderne democratie voelt het als een knieval voor een familienaam.
Het sprookje is uitgewerkt
We doen alsof het onschuldig is: de koning regeert niet, tekent slechts wetten, speelt geen rol in beleid. Maar zolang zijn handtekening onder elke wet staat, blijft hij geen neutraal decorstuk. “Bij de gratie Gods” is juridisch leeg, maar houdt ons collectief in een middeleeuwse kramp.
Folklore wordt dwingend zodra je zonder knieval niet eens volksvertegenwoordiger kunt zijn. Dat is geen symboliek meer, dat is machtsbehoud.
De monarchie is ballast
Stabiliteit? Duitsland en Ierland laten zien dat je daarvoor geen erfelijke macht nodig hebt. De monarchie bindt niet, ze belemmert. Een republikein moet eerst trouw beloven aan de institutie die hij wil opheffen. Dat is alsof je lid moet worden van een club die je wilt sluiten.
Volwassen staatsrecht
Een volwassen democratie laat geen macht afhangen van geboorte. Als Willem-Alexander slechts symbool is, maak hem dan écht symbolisch: geen verplichte eed, geen rol in wetgeving, geen staatsrechtelijke façade. Democratie is van burgers, niet van dynastieën. En stop met het gloedvolle verrijken, laat de familie gewoon belasting betalen.
Geplaatst door:
E.J. Bron (via “X”; Max von Kreyfelt)
(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten