In de annalen van wetenschappelijke schande kunnen weinig episodes tippen aan het Lysenko-verhaal. Onder het ijzeren patronage van Jozef Stalin en later Nikita Chroesjtsjov maakte de verderfelijke Sovjetdoctrine de biologie ondergeschikt aan de marxistisch-leninistische ideologie. De charlatan-landbouwkundige Trofim Lysenko verspreidde de waan dat verworven eigenschappen erfelijk waren – een wetenschappelijke fantasie in een proletarisch jasje. Hij beloofde recordoogsten door middel van “vernalisatie” van zaden en andere kwakzalverij, en verwierp de “burgerlijke wetenschap” van de Mendeliaanse genetica als elitaire sabotage.

Het resultaat? Zuiveringen van echte wetenschappers, zoals de tragische Nikolaj Vavilov , die in een goelag verhongerde omdat hij de empirische waarheid durfde te verdedigen; hongersnoden die miljoenen levens eisten; en een generatie Sovjetbiologie die door dogma’s werd verlamd. Lysenkoïsme was niet zomaar een vergissing; het was de wapenisering van de wetenschap voor politieke doeleinden, waarbij afwijkende meningen verraad waren en bewijsmateriaal overbodig.

Spoelen we door naar onze eigen tijd, dan zijn de parallellen even huiveringwekkend als griezelig. De afgelopen twee decennia zijn we getuige geweest van een ideologische kaping van de wetenschap, die niet minder verraderlijk is, zij het gehuld in de deugdzame gewaden van DEI, ‘klimaatrechtvaardigheid’ en volksgezondheid. Op het gebied van klimaatbeleid en de respons op COVID-19 zijn instellingen die ooit bastions van grondig onderzoek waren – de Verenigde Naties, de Europese Unie, de Amerikaanse National Institutes of Health (NIH) en peer-reviewed tijdschriften – gekaapt door een progressieve ideologie.

Hier overtroeft ‘consensus’ data, verdringt alarmisme scepticisme en worden afwijkende stemmen niet gevangengezet maar ‘geannuleerd’, besmeurd als ‘ klimaatontkenners ‘ of ‘ rand-epidemiologen ‘. De menselijke tol? De torenhoge energieprijzen die de arbeidersklasse verarmen en de energiearmen in de ontwikkelingslanden fossiele brandstoffen ontzeggen; Covid-lockdowns die economieën en de toekomst van kinderen verwoestten; en mRNA-‘vaccins’ die zonder volledige transparantie op de markt worden gebracht, nu gekoppeld aan toenemende meldingen van bijwerkingen . Miljarden wereldwijd hebben de zwaarste lasten gedragen, van Afrikaanse dorpen die ‘overhaast’ op onbetrouwbare groene energie overstapten in opdracht van westerse moralisten , tot schoolkinderen die gemaskerd en geïsoleerd werden in naam van een virus dat hen een verwaarloosbaar risico opleverde.

Toch heeft de herverkiezing van Donald J. Trump in 2024, in een wending die ironici van de geschiedenis wellicht zullen waarderen, een contrarevolutie ontketend . Zijn uitvoerend bevel uit mei 2025, ‘ Het herstellen van de gouden standaard in de wetenschap in Amerika ‘, is niet zomaar een bureaucratische smoes. Door transparantie, reproduceerbaarheid en de open uitwisseling van ideeën in de federale wetenschap te verplichten, is de regering-Trump begonnen met het ontmantelen van het bouwwerk van gepolitiseerde expertise. Nieuwe gegevens over de schade van het Net Zero-dogma en Covid-interventies – gebaseerd op natuurkunde, economie en evidence-based medicine – versterken deze strijd.

Voor het eerst in jaren is er echte hoop. De populistische opstand zou de krachten die de wetenschap in veel domeinen van omstreden overheidsbeleid in gijzeling hielden, alsnog kunnen overwinnen en haar weer kunnen inzetten als instrument voor menselijke bloei in plaats van controle door de elite.

De geest van Lysenko: ideologie boven bewijs in moderne kleding

Om de diepgang van ons hedendaagse Lysenkoïsme te vatten, moeten we het archetype ervan herzien. Lysenko’s opkomst in de jaren dertig werd bevorderd door Stalins honger naar snelle industrialisatie zonder ‘westerse’ genetica, die hij onverenigbaar achtte met ‘dialectisch materialisme’. Lysenko’s ‘Michurinistische’ biologie stelde dat de omgeving organismen snel kon herscheppen – gewassen die bijvoorbeeld ‘harder’ werden door blootstelling aan kou. Andersdenkenden werden als ‘slopers’ bestempeld, hun carrières geruïneerd, hun leven vaak verbeurd. De landbouwproductie kelderde, wat de hongersnood van de Holodomor en andere rampen verergerde. Chroesjtsjov, die Stalin in 1953 opvolgde, verdubbelde de inzet en veranderde akkerbouwsteppen in stofwolken. Pas na de val van Chroesjtsjov in 1964 stond het Politbureau, onder leiding van Brezjnev, een stille heropleving van de moderne genetica toe. Lysenko trok zich in 1976 terug en stierf. Zijn erfenis was een litteken op de Sovjetwetenschap.

De huidige variant is subtieler, maar niet minder destructief. In de klimaatwetenschap wordt de alarmistische cultus van door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde belichaamd door Michael Mann en zijn verzonnen ‘hockeystick’-grafiek, die is ontkracht als een statistische truc. Mann zelf is in de rechtbank ontmaskerd als iemand die “te kwader trouw” handelde toen hij en zijn advocaten “onjuist bewijs presenteerden en valse verklaringen aflegden aan de jury”. Toch is zijn alarmistische hockeystick-grafiek vastgelegd door machtige instellingen zoals de VN en haar agentschappen, zoals het IPCC. Netto-nul in 2050 is geen beleid; het is een dogma, afgedwongen door subsidies voor periodieke wind- en zonne-energie die de energiekosten opdrijven.

Door deze fata morgana in het Verenigd Koninkrijk worden huishoudens opgezadeld met elektriciteitsprijzen die vier keer zo hoog zijn als in de VS. Dit leidt tot de-industrialisatie en £ 220 miljard aan extra kosten voor consumenten sinds 2006. Groene heffingen zorgden in 2023-2024 voor een extra bedrag van $ 17 miljard op de Britse rekening en zullen naar verwachting in 2029-2030 oplopen tot $ 20 miljard.

Dit is geen wetenschap; het is een herhaling van Lysenkoïsme. Het RCP8.5-modelscenario van het IPCC wordt nu door de eigen auteurs als uiterst onwaarschijnlijk beschouwd. Toch wordt het door onder andere miljardairs Tom Steyer en Michael Bloomberg naar voren geschoven om de beperking van fossiele brandstoffen, de basis van de menselijke vooruitgang, te rechtvaardigen.

Ontwikkelingslanden doen het slechter: de illusie dat Afrikaanse landen een sprong maken naar hernieuwbare energiebronnen, ontzegt hen kolen en gas voor elektriciteitscentrales, waardoor miljarden mensen tot energiearmoede worden veroordeeld. Ondertussen bouwen grotere ontwikkelingslanden zoals China en India, die niet overgeleverd zijn aan klimaatgerelateerde financiële veto’s van de Wereldbank en het IMF, onverminderd kolencentrales in rap tempo .

Chris Wright, de Amerikaanse minister van Energie, heeft betoogd dat fossiele brandstoffen miljarden mensen uit de armoede hebben gehaald en dat het blokkeren van kolencentrales in Afrika hypocriet is en gelijkstaat aan “koolstofkolonialisme”. De globalistische agenda van de VN, gevoed door miljardairsfondsen zoals de Gates- en Soros-stichting en diverse frontorganisaties, sluist miljarden door naar ngo’s zoals Greenpeace, WWF en Friends of Earth, die lobbyen voor beleid dat het ‘klimaatindustriële complex‘ verrijkt en de massa verarmt.

Niet minder schandalig is de Covid-saga, waarin Lysenko-achtige figuren – Anthony Fauci, voormalig hoofd van het Amerikaanse National Institute of Allergy and Infectious Diseases, en Francis Collins, voormalig directeur van de National Institutes of Health – een censuuraanval organiseerden tegen op bewijs gebaseerde afwijkende meningen. De Great Barrington Declaration , gepubliceerd in oktober 2020 door Jay Bhattacharya (Stanford), Martin Kulldorff (Harvard) en Sunetra Gupta (Oxford), pleitte voor “gerichte bescherming” voor kwetsbaren in plaats van algehele lockdowns, in overeenstemming met de orthodoxie van de volksgezondheid van vóór 2020. Fauci en Collins smeedden in gelekte e-mails plannen om deze “marginale” dreiging “uit te schakelen” en bestempelden de auteurs ervan als gevaarlijke kwakzalvers. Er volgden nog meer lockdowns: scholen sloten, economieën stortten in en kinderen – gedwongen mondkapjes te dragen en sociaal uitgehongerd – leden aan ontwikkelingsachterstanden , pieken in hun geestelijke gezondheid en leerachterstanden die gelijkstonden aan een half jaar vooruitgang, aldus gegevens van UNESCO .

De wereldwijde Covid-hysterie werd aangewakkerd door een schokkend rapport uit maart 2020 van professor Neil Ferguson van Imperial College in Londen, waarin hij 510.000 doden in het land voorspelde zonder onmiddellijke lockdowns. Binnen enkele weken werd Fergusons voorspelling van een half miljoen sterfgevallen in het Verenigd Koninkrijk naar beneden bijgesteld naar “onwaarschijnlijk dat het de 20.000 zal overschrijden”, waardoor de angstaanjagende statistiek met een factor 25 werd verlaagd. Later bleek dat het model van Dr. Ferguson niet geschikt was voor het beoogde doel .

Deze moderne Britse Lysenko nam later ontslag als adviseur van de regering nadat hij was betrapt op het overtreden van precies dezelfde lockdownregels die hij zelf aan het land had opgelegd. Zijn onzinmodel speelde een sleutelrol in de rechtvaardiging van lockdowns wereldwijd, vooral nadat de regeringen van het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten zijn rapport expliciet aanhaalden ter rechtvaardiging van lockdowns.

De kosten van de Covid-lockdowns lopen in de biljoenen. Volgens gegevens van het IMF daalde het wereldwijde bbp in 2020 met 3,0% , een scherpe ommekeer ten opzichte van de groei van 2,8% in 2019. In absolute termen, met een wereldwijd bbp van ongeveer $ 84,9 biljoen in 2020, komt de krimp van 3,0% neer op ongeveer $ 2,5 biljoen aan productieverlies – gelijk aan de gecombineerde economieën van verschillende grote landen. Het IMF voorspelde een cumulatieve impact over de twee jaar 2020-2021 van naar schatting $ 9 biljoen. De menselijke tol, vooral in de ontwikkelingslanden zonder sociale zekerheidsnetten door verbroken toeleveringsketens, verlies aan handel en bestaansmiddelen, kan slechts worden geraden.

Dit beleid kwam niet voort uit bewijs, maar uit ideologie. Het was een technocratische fusie van voorzorgsangst en fantasierijke modelbouw. ​​Net als in Lysenko’s tijd kwamen de epidemiologische modelleurs en bureaucraten van gecontroleerde regelgevende instanties zoals de CDC en de NIH aan de macht, terwijl sceptici – zoals Robert Malone, die een rol speelde bij de uitvinding van de mRNA-technologie – werden verbannen naar het vagevuur van Substack.

De populistische afrekening: Trumps gouden standaard voor wetenschappelijk onderzoek

Maak kennis met Trump 2.0 – een populistische bulldozer tegen het moderne Lysenkoïstische bouwwerk. Trumps presidentieel decreet uit 2025 over de “gouden standaard wetenschap” is niet ‘antiwetenschappelijk’, zoals links-liberale media zoals Nature en Science beweren. Wanneer het blootleggen van ideologische wetenschap als ‘ideologisch’ wordt bestempeld, is de psychopolitieke projectie compleet. Het herinvoeren van beleid voor wetenschappelijke integriteit, het verplicht stellen van datatransparantie en het beschermen van afwijkende meningen zijn tegengiffen voor de selectieve wetenschap. Instanties moeten nu onzekerheden openbaar maken, modellen rigoureus falsifiëren en politieke inmenging vermijden.

Het is bijvoorbeeld niet ‘antiwetenschappelijk’ om ervoor te zorgen dat de farce van de verlengde schoolsluitingen vanwege Covid, opgelegd door de CDC-richtlijnen die beïnvloed werden door de op één na grootste lerarenvakbond van het land, zich nooit meer voordoet. Het ongeloofwaardig maken van klimaatmodelleringsscenario’s zoals RCP8.5 in publiek gefinancierd klimaatonderzoek is geen ‘rechtse’ wetenschap. Het houdt wetenschappers juist eerlijk, hoe toegewijd ze zich persoonlijk ook mogen voelen om de ‘nobele leugen‘ te vertellen voor een hoger doel.

Lysenko viel te midden van aanhoudende misoogsten nadat de bescherming van Chroesjtsjov was beëindigd. Anthony Fauci wordt nu geconfronteerd met voortdurende onderzoeken door het Congres en mogelijke aanklachten wegens meineed en andere overtredingen in zijn rol als verantwoordelijke voor het volksgezondheidsbeleid tijdens de Covid-hysterie, ondanks zijn preventieve gratieverlening door president Biden.

De geschiedenis heeft rehabilitaties gezien van Sovjetwetenschappers die Lysenko volgden, zoals Andrej Sacharov en anderen die in stilte genetisch onderzoek in stand hielden. In onze tijd zien we Jay Bhattacharya, ooit beschuldigd van “marginaliteit” en genegeerd door de mainstream media, nu de nieuw benoemde directeur van het NIH. Hij leidt het agentschap richting evidence-based medicine en belooft onderzoek naar tekortkomingen in de mRNA-transparantie. Robert F. Kennedy Jr., de plaag van Big Pharma en nu minister van Volksgezondheid van de VS, pleit voor compensatie van vaccinatieschade en transparante, gerandomiseerde en placebogecontroleerde studies om de werkzaamheid van vaccins te meten.

Het herstel van de rede

Trumps herverkiezing garandeert geen nieuw gouden tijdperk voor de wetenschap. Bureaucratieën zijn veerkrachtig; gevestigde belangen zijn hardnekkig. Het klimaatindustriële complex – banken, adviesbureaus, ngo’s en op subsidies en winst beluste beluste bedrijven in de hernieuwbare energiesector – zal zich niet zomaar gewonnen geven. En Big Pharma ook niet, wiens financiële meevallers door de covid-pandemie tot intensieve lobbyactiviteiten in het Amerikaanse Congres leidden en politieke loyaliteit bij beide partijen opleverden.

Toch schuilt er iets diep hoopvols in dit moment. Voor het eerst in decennia kraakt de veronderstelling van onfeilbaarheid die technocraten beschermde. Het dogma van de ‘gevestigde wetenschap’ maakt plaats voor hernieuwde nieuwsgierigheid, zelfs nederigheid. Natuurkundigen, economen en epidemiologen heroveren het terrein van open onderzoek. Sociale  mediaplatforms zoals YouTube en Facebook beweren nu openlijk dat ze afwijkende meningen niet langer zullen censureren met ‘factchecks‘ zoals onder de vorige regering.

In de energiesector betekent dit dat we de fysieke realiteit moeten erkennen: dat wind- en zonne-energie betrouwbare fossiele brandstoffen niet kunnen vervangen zonder catastrofale kosten; dat koolwaterstoffen onmisbaar blijven voor het moderne leven; en dat innovatie, en niet verbod, de milieuvooruitgang stimuleert. In de geneeskunde betekent dit dat we moeten eisen dat er langetermijn veiligheidsgegevens, transparante onderzoeken en eerlijke communicatie over gezondheidsrisico’s en -voordelen beschikbaar zijn.

Dit zijn geen partijdige eisen. Ze vormen de basis voor menselijke voorspoed. Wanneer samenlevingen deze loslaten, volgt er lijden – of het nu in Stalins Oekraïne is of in de zelf veroorzaakte energiecrises van Europa.

De nieuwe Verlichting of het laatste verweer?

De parallellen tussen Lysenko’s Sovjet-Unie en de westerse technocratieën van het begin van de 21e eeuw zijn ontnuchterend. Beide vervingen empirisch onderzoek door ideologische zekerheid. Beide vervolgden andersdenkenden als staatsvijanden. Beide offerden het welzijn van miljoenen op het altaar van de utopische theorie.

Ondanks censuur komt de waarheid uiteindelijk bovendrijven. De fysica van energie, de economie van groei, de biologie van ziekte – dit zijn realiteiten die niet door wetgeving kunnen worden weggewuifd. Naarmate het bewijsmateriaal zich opstapelt over het falen van Net Zero-beleid en de schade van pandemie-overschrijding, stort het bouwwerk van progressieve technocratie in onder haar eigen tegenstrijdigheden.

De grote kunsthistoricus Kenneth Clark merkte in een beschouwing over de kwetsbaarheid van de beschaving op dat de westerse mens de donkere middeleeuwen “op het nippertje” had overleefd. Dat zouden we vandaag de dag ook kunnen zeggen. De overwinning van een populistische coalitie op het globalistische establishment – ​​gesymboliseerd door Trumps terugkeer – heeft ons tijd gewonnen. We kunnen ook een bredere populistische golf waarnemen in de heropleving van partijen zoals Alternative für Deutschland (AfD) in Duitsland, Reform UK en Rassemblement National in Frankrijk. Het momentum van de populistische golf in het Westen is ook te zien in de recente verkiezingsoverwinning van de conservatief-populist Andrej Babis – een zelfverklaarde “Trumpist” – in Tsjechië en de schokkende overwinning bij de Japanse LDP-verkiezingen door de “conservatieve” leider Sanae Takaichi – een bewonderaar van Margaret Thatcher – die de volgende premier van Japan wordt. Ook zien we de politieke verschuiving naar rechts in de aanhoudende oppositie van de Hongaren Viktor Orbán en de Slowaak Robert Fico tegen het globalistische beleid dat door de uitgestrekte EU-bureaucratie in Brussel wordt gepromoot.

De strijd is echter nog lang niet gestreden. Dezelfde stichtingen en miljardairs – Gates, Soros, Bloomberg, Rockefeller – blijven miljarden steken in ngo’s die klimaatalarmisme en pandemieangst propageren. De hedendaagse geestelijken van deugd zullen niet snel toegeven. Maar het tij lijkt te keren. Onafhankelijke journalisten, wetenschappers en burgers heroveren het narratief. Platforms die ooit het zwijgen waren opgelegd, floreren nu. De publieke honger naar waarheid is, na jaren van manipulatie, onverzadigbaar. De explosieve groei van X, met meer dan 560 miljoen actieve gebruikers, trekt gebruikers aan die gecensureerde platforms beu zijn en is een indicator van de publieke behoefte aan ongecensureerd nieuws.

Het verhaal van Lysenkoïsme is een waarschuwing uit de geschiedenis: wanneer wetenschap ideologie dient, volgt een catastrofe. De 20ste eeuw betaalde die prijs in bloed en hongersnood. De 21ste eeuw flirtte met een zachtere, subtielere versie – een die Goelags verving door uitsluiting, executies door deplatforming, maar hetzelfde doel nastreefde: controle.


Tilak Doshi.

Trumps herverkiezing is een verwerping van die controle in het Westen. Voorlopig heeft de rede tenminste nog een kans.

***

Bron hier.

Dit werd voor het eerst gepubliceerd in de Daily Sceptic (https://dailysceptic.org/2025/10/10/the-technocrats-are-falling-as-their-ideology-fails/)

***