En een beetje nederigheid zou ook niet misstaan.
De CDA-moraalridder van de middelmaat
Henri Bontenbal. De man met het eeuwige fronsje en de morele vingertik. Hij staat daar, vol zelfvertrouwen, alsof híj degene is die het land uit de modder gaat trekken. Alsof het CDA, zijn eigen politieke club, niet decennialang met vol enthousiasme, Nederland zelf ín die modder heeft staan stampen.
Dan klinkt daar zijn wijsvinger in de camera: “We hebben 2 jaar chaos gezien. Ik zie geen enkele reden waarom we de heer Wilders een derde keer het vertrouwen moeten geven.”
Pardon? Het CDA spreekt over chaos alsof de partij zelf een toevallige voorbijganger was. Alsof de toeslagenaffaire, de woningnood, de hardnekkige bestuurderscultuur zómaar uit de lucht kwamen vallen. Het CDA zat keer op keer aan de knoppen. Meeregeren? Dat deden zij als geen ander. Medeverantwoordelijk? Nooit natuurlijk, want dan kijkt Bontenbal ineens weg alsof hij een lege agenda heeft en nog nooit een minister gezien heeft.
Henri is het prototype van de nieuwe politiek: veel dikke woorden, nul gewicht. Een man die roept vanuit de achterhoede maar zichzelf vooraan op de foto zet. Wat heeft hij eigenlijk vóór het land gedaan? Waar is zijn grote dossier, zijn hervorming, zijn lef? Wat voegt hij toe behalve een collectieve zucht bij het publiek? Integriteit?
Het CDA mag dat woord alleen nog in fluistertoon gebruiken. Eerst maar eens een interne detox van machtspolitiek, vriendjescultuur en bestuurlijke arrogantie voordat iemand van die club een ander de maat komt nemen. Want als er één partij heeft bijgedragen aan de crisis van vertrouwen, dan is het wel de partij die zichzelf jarenlang als ruggengraat van het land zag, terwijl ze die ruggengraat zelf volledig tot klonterige pudding lieten verworden.
En nu? Nu staat verkiezingsposter-Bontenbal stoer te roepen aan de zijlijn. De moraalridder van de middelmaat. De man die vertelt wat anderen niet kunnen. Misschien omdat anderen wél weten wat verantwoordelijkheid is. Pas als hij zichzelf in de spiegel durft aan te kijken, mag hij het woord ‘vertrouwen’ uitspreken.
Tot die tijd: cursusje integriteit, graag. En een beetje nederigheid zou ook niet misstaan.
Geplaatst door:
E.J. Bron (via “X”; Max von Kreyfelt)
(www.ejbron.wordpress.com)
1 reacties :
Ja en was Bontekwal maar de enige met het geheugen van een garnaal.
Als ik om mij heen kijk stikt het ervan.
Een reactie posten