Vrijspraak voor CO2

 “Het idee dat [CO₂] de planeet gaat vernietigen of de temperatuur van de aarde gaat veranderen is volkomen belachelijk.”

1-9-2025

Vrijspraak voor CO2

“Vroeger noemden ze het opwarming van de aarde, daarna afkoeling – nu noemen ze het gewoon ‘klimaatverandering’ omdat het niet werkte,” zei Trump.

CO2 is een levensgas. Waterdamp is de belangrijkste factor voor de atmosferische temperatuur en klimaatmodellen zijn volslagen hypothetische onzin.

Door Michael Limburg.

De Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA), onder leiding van Lee Zeldin, heeft onlangs haar classificatie van broeikasgassen als een bedreiging voor de volksgezondheid en het welzijn (‘endangerment finding‘) ingetrokken. Dit geldt ook voor het belangrijkste sporengas, CO2_, dat momenteel met 0,042 vol% in de atmosfeer aanwezig is. Deze ‘bevindingen’ vormen het semi-juridische equivalent van de concrete basiswetgeving en andere wetten in Duitsland en de EU. In tegenstelling tot de EPA blijven ze zich echter inzetten voor het reduceren van de uitstoot van broeikasgassen. Voor de EU vormt dit de basis voor haar ‘Green Deal’.

https://x.com/wideawake_media/status/1952671778058199070

Journalist Alex Newman:

“Het idee dat [CO₂] de planeet gaat vernietigen of de temperatuur van de aarde gaat veranderen is volkomen belachelijk.”

Geen wonder dat dit paniek heeft veroorzaakt bij Duitse redacties. Iedereen die de tijd en de ruimte heeft om dit te doen, zou er hier bij ZDF , hier bij Tagesschau of bij SPIEGEL over moeten lezen . Deze intrekking van de EPA is echter een belangrijke, zij het slechts een eerste, stap. Het is minstens zo belangrijk om een ​​klimaatreligie te ontmaskeren die zich vandaag de dag voordoet als wetenschap, en om de ware klimaatwetenschap terug te brengen tot wat ze tot nu toe was: een statistische secundaire wetenschap die – uitgerust met moderne computers en enorme rekenkracht, evenals een breed scala aan continue en zeer grootschalige, diverse metingen – en gebaseerd op meteorologie, tot uiterst nuttige bevindingen leidt.

Om dit te bereiken, is het nodig om wat dieper in te gaan op de stof koolstof, ofwel CO2 _, en dus de bouwsteen van al het leven op aarde, en op het gebruik van de belangrijke energie die het van de zon krijgt.

Zoals sommigen terecht vermoedden, is waterdamp – na de eigenlijke drijvende kracht, straling van de zon – de belangrijkste bron van temperatuur in de atmosfeer van de aarde. “Het is de waterdamp, domkop!” zou je kunnen zeggen, om de beroemde campagneslogan van Bill Clinton te parafraseren.

Volgens internationale overeenstemming is het het allesomvattende “broeikasgas”. Het is aanwezig in de atmosfeer in een gemiddelde concentratie van > 15.000 ppm, wat 35 keer zoveel is als CO2.

Maar dat is niet alles. Het heeft veel meer en bredere banden waarin infrarood licht kan worden geabsorbeerd en opnieuw kan worden uitgezonden dan CO2. En het is ook verantwoordelijk voor andere klimaatparameters zoals wolkenvorming, regen, ijs, en dus voor water in het algemeen en dus voor de waterkringloop. Klimaatonderzoekers zijn het erover eens, onder leiding van de twee beroemde klimaatonderzoekers Hans-Joachim Schellnhuber en Stefan Rahmstorf – beiden van het Potsdam Institute for Climate Impact Research ^[1] . Maar ze wijzen erop dat waterdamp niet wordt meegenomen in de discussie over het beperken van de opwarming door het broeikaseffect, omdat mensen er geen invloed op hebben. Het is een beetje alsof je met een hondenstaart probeert te kwispelen met een paar haren. Maar hoe gek het ook klinkt, het werkte.

De halve wereld is in deze enorme oplichterij getrapt. Er zijn diverse wetten en regels aangenomen, in Duitsland zelfs zo ver dat de Grondwet is opgenomen, en er zijn biljoenen euro’s geïnvesteerd in “CO2-vermijding”. In de EU is het bijvoorbeeld de “Green Deal“, onlosmakelijk verbonden met de namen van Frans Timmermans en Ursula von der Leyen, die bovenop de miljarden die de deelstaten aan deze onzin uitgeven, nog eens biljoenen extra vrijmaakt. En zoals zo vaak is het geld niet weg, het is alleen zo dat anderen het hebben.

Bijvoorbeeld degenen die hun zakken vullen met de talloze windturbines of fotovoltaïsche systemen. Naast de directe exploitanten zijn er ook een veelvoud aan wetgevers, planners, installateurs en ingenieursbureaus, maar ook gemeenten, gemeenten en steden, en zelfs hele districten. Wie herinnert zich bijvoorbeeld nog het miljardenproject Desertec ? Een waanzinnig project om “woestijnstroom op te wekken in de Sahara en deze vervolgens tienduizenden kilometers via hoogspanningsleidingen naar consumenten te transporteren”. Een snelle blik op de beproefde processen voor energieopwekking en -distributie voor dit alles zou dit idee onmiddellijk hebben verworpen. Maar hoewel de enorme verliezen bij Desertec, met totale kosten van 400 miljard euro, de hele operatie een paar jaar later tot stilstand brachten, staan ​​de slangenolieverkopers weer voorop in vervolgprojecten, zoals de waterstofproductie en -distributie via ammoniak in Namibië. Er is altijd wel een reden te bedenken waarom het deze keer wel zou kunnen lukken, al was het maar om de wereld over misschien honderd jaar te redden.

Figuur 1 Impact van de EU Green Deal op de mondiale temperatuur na 75 jaar met behulp van het IPCC-model SSP2-RCP 4.5 Middenweg Bron https://x.com/BjornLomborg/status/1945808261074022579/photo/1

En dus is het tijd om eens te kijken naar het enorme, puur hypothetische bouwwerk, vermomd als wetenschap, waarin wij domme mensen gevangen zitten. Het is de “klimaatwetenschap van CO2 _“ , vol met talloze correlaties, die onmiddellijk tot oorzaak-gevolgrelaties worden verklaard, en de diverse modellen die dit alles zouden moeten bevestigen. Modellen gepresenteerd als onderdeel van een ensemble, met gigantische computers die helder weergeven hoe de toekomst van het klimaat op aarde zich zou moeten ontwikkelen.

Figuur 2. Een ruwe weergave van de processen en hun onderlinge verbanden die verantwoordelijk zijn voor de energiebalans van de atmosfeer ten opzichte van de zon. Er zijn 17 processen die verband houden met waterdamp en een “atmosferische samenstelling” die ook iets te maken heeft met CO2. Afbeelding: Willie Soon.

Maar dat is niet het geval. Klimaat is chaotisch en ook niet-ergodisch (zie voor uitleg hieronder). Dit betekent niet alleen dat alle klimaatberekeningen met veertig of vijftig variabelen te maken hebben, wat niet werkt, maar ook dat gemiddelden of andere statistisch bewezen conclusies, zoals standaarddeviaties of varianties, hier nutteloos zijn. Je kunt ze wiskundig gebruiken, maar wat eruit komt is gewoon iets. Je weet niet waarom wel of niet. Daarom zijn ze fysiek gewoon niet toegestaan.

Al dit uiterst wetenschappelijk klinkende klimaatgedoe is dus niets meer dan wetenschappelijk verhulde onzin. Want niemand kan beter uitleggen waar echte klimaatwetenschap – een toegepaste wetenschap van de chaostheorie – om draait dan Heinz-Otto Peitgen, natuurkundige en wiskundige aan de Universiteit van Bonn. Hij doet dat in deze video. Met ongeveer twee uur is het vrij lang, maar voor de geïnteresseerden zijn die twee uur goed besteed.

Hieruit kwamen een aantal zeer belangrijke inzichten naar voren, die eigenlijk al lang de stand van kennis vormen.

1. Het klimaat is chaotisch
2. Om het chaotische klimaatsysteem onder controle te krijgen, wordt de truc van “parameterisatie” gebruikt. Dit is een mooi klinkend eufemisme voor het toevoegen van vooraf bepaalde waarden aan ontbrekende, vaak onbekende, maar misschien even chaotische componenten. Het resultaat is dat waarden die misschien redelijk lijken, dat niet zijn, omdat we de natuurkundige principes waarop ze gebaseerd zijn, niet kennen.
3. Het essentiële kenmerk van een chaotisch systeem is dat het geen evenwicht kent. Evenwichtsberekeningen zijn daarom ook ontoelaatbaar.
4. En het klimaat is niet – ergodisch

Het laatste volgt

• 1. Waarschijnlijkheidsverdelingen zoals gemiddelde, standaarddeviatie en variantie zijn geen bruikbare, d.w.z. toepasbare, techniek.

Figuur 3: ‘Niet-ergodisch’ beschrijft een systeem of proces waarbij het gedrag zich niet herhaalt in de tijd of waarbij de tijdgemiddelden niet overeenkomen met de ensemblegemiddelden.

En toch gebeurt dit allemaal heel bewust, regelmatig en overal in de ‘klimaatwetenschap’. Ze doen het om meer financiering te krijgen en wetenschappelijk over te komen, maar ze kunnen of willen het niet zijn, en toch geven ze het blijkbaar niet toe en begrijpen ze het niet eens.

Dus werden er vanaf het begin zogenaamde scenario’s doorgerekend die moesten aantonen dat bijvoorbeeld bij zoveel _CO2 de temperaturen met zoveel tienden van een graad zouden stijgen .

Figuur 4 | Extrapolatie van temperatuurafwijkingen voor alle scenario’s cdata hier.

Dit zijn diverse berekeningen, wonderbaarlijk ingewikkeld, maar niet eens het papier waard waarop ze gedrukt zijn. Ze zijn volkomen waardeloos. Maar – en dit is het cruciale punt – ze hebben tot gevolg dat veel landen, met name in de westerse wereld, en daarbinnen de EU met haar drijvende kracht en volgeling Duitsland, ernaar streven om zich direct en zonder aarzeling in economische ellende te storten door middel van de geclaimde en dus geëiste CO2-reductie _. Ze willen dat eigenlijk niet; een “transformatie van het economische systeem” zou het probleem moeten oplossen. Maar daar komt niets van terecht.

Deze neergang begon eerst langzaam, versnelde vervolgens steeds sneller en stortte nu regelrecht in de economische afgrond. En zo werd de weg naar middeleeuwse armoede geplaveid, iets wat pas sinds kort weer denkbaar is.

Hoe kun je anders begrijpen hoe een industrieel land kan blijven draaien met een energie-oogstfactor van minder dan 5 tot 10? Oogstfactoren die mensen ook in de middeleeuwen hadden? Ze verbrandden mest, of hout uit de bossen, soms zelfs houtskool, die moeizaam in houtskoolovens was gewonnen. Boeren konden hun gezin nauwelijks voeden – en dan nog alleen in goede jaren – en verdienden een tot twee keer zoveel met de verkoop van hun producten. In totaal dus ongeveer vier tot vijf keer zoveel.

En dat dit alles slechts dient om “het klimaat te redden”, om “klimaatbescherming” te realiseren. Hoewel niemand weet hoe het lokale klimaat – het zou dubbel fout zijn om over het wereldwijde klimaat te praten – zich zal ontwikkelen. We weten alleen dat het zich zal ontwikkelen binnen de grenzen van wat het tot nu toe heeft ontwikkeld. Soms warmer, soms kouder, en als we echt pech hebben, kan er over één tot een paar duizend jaar zelfs weer een ijstijd zijn. De Milankovic-cycli, die chronologisch worden genoemd en waarvan de oorzaak ook bekend is, kunnen dit aantonen.

Een andere invloed is de reis van het zonnestelsel door de Melkweg, een mogelijkheid die met name Henrik Svensmark en Nir Shaviv niet alleen theoretisch hebben gepostuleerd, maar ook voldoende is bevestigd door talloze waarnemingen en experimenten. Eén ding ontbreekt echter in hun werk: CO2. Waterdamp daarentegen is overal aanwezig. Zo vinden we het ook terug in het werk van Jan Veizer. En zeker niet alleen daar.

En dat betekent, in gewone mensentaal: vrijspraak voor CO2 . ^[2]

https://www.tichyseinblick.de/meinungen/vahrenholt-ueber-klimawende-in-usa/

https://x.com/wideawake_media/status/1953370489918734405

Vooraanstaand natuurkundige en emeritus hoogleraar aan Princeton, Dr. William Happer: De oorlog tegen CO₂ is eigenlijk een oorlog tegen mensen.

“We zitten vandaag de dag in een CO₂-hongersnood vergeleken met de geologische geschiedenis. In… de afgelopen 500 miljoen jaar of zo… zijn de CO₂-niveaus gedurende het grootste deel van die periode drie, vier of vijf keer zo hoog geweest. …En het enige echte effect dat je vandaag de dag van CO₂ kunt zien, is dat de hele aarde groener wordt. Planten groeien veel gemakkelijker, vooral in droge gebieden, dan vroeger met lagere CO₂-niveaus. …En meer zal beter zijn.”

***

1. Pagina 44 Kindle-editie van het boek Klimaatverandering ↑
2. Een idee naar aanleiding van het boek van de meteoroloog van Wolfang Thüne ↑

***

Bron hier.

Het artikel verscheen in verkorte vorm op 28.8.25 in de Zürcher Weltwoche hier.

***