Hierna ga je nooit meer met je kind naar het consultatiebureau: Woo-verzoek maakt alles in één klap duidelijk

 Tijdens haar ‘reis naar vaccinvrijheid’ is ze meerdere keren in tranen uitgebarsten.

8-9-2025

Hierna ga je nooit meer met je kind naar het consultatiebureau: Woo-verzoek maakt alles in één klap duidelijk

Help ons door deze informatie met jouw vrienden op je social media te delen!

FacebookXLinkedInTelegramWhatsAppEmailDelen

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Vaccinvrij is een persoonlijk verslag van de ervaringen van Door Frankema (1961) als moeder van een gezin met twee ongevaccineerde kinderen. Daarnaast is het een poging om een gigantische hoeveelheid informatie uit zeer veel verschillende bronnen in te korten tot een redelijk leesbaar geheel. Tijdens haar ‘reis naar vaccinvrijheid’ is ze meerdere keren in tranen uitgebarsten.

Dit jaar verscheen een nieuwe, uitgebreide versie met daarin een Woo-verzoek dat door de stichting Vaccinvrij is gedaan over de veiligheid van het Rijksvaccinatieprogramma. Het maakt in één klap duidelijk hoezeer de ouders die aarzelen gelijk hebben.

Begin 2021 maakte de uitgever van de eerste versie van het boek Frankema duidelijk dat hij ‘van haar af wilde’. Hij kon zich vinden in haar verhaal over kindervaccins, maar niet in haar kritische houding ten opzichte van het coronabeleid. Er zou bij die uitgeverij geen volgende druk van het boek meer verschijnen. Daarnaast is de Facebookgroep van de stichting Vaccinvrij met meer dan 33.000 leden zonder pardon van Facebook gegooid.

Sinds de eerste druk van het boek in februari 2014 is het vaccinatiebeleid van de overheid niet veranderd. Ondanks de talloze ouders die aangeven dat de gezondheid van hun kinderen (ernstig) is beschadigd door de prikken wordt er nog steeds aangestuurd op verplichte vaccins. De media komen nog steeds met misleidende campagnes die bedoeld zijn om ons te doen geloven dat we de prikken nodig hebben. Artsen houden zich nog steeds niet aan Informed Consent. Sterker nog: zij begrijpen niet goed wat het inhoudt en gaan mee in het narratief van ‘gevaarlijke ziekte, onschuldig prikje’.

Tegelijkertijd is alles veranderd, want het blinde vertrouwen is weg. De vele leugens in de coronaperiode hebben de mensen wakker geschud. Steeds meer ouders geloven alle vaccinpropaganda niet langer en kijken wel uit om hun kinderen te laten injecteren met ‘iets’ waarvan ze niet precies weten wat het is.

De groep ouders die door schade en schande wijs wordt neemt toe, evenals de groep ouders die de wegen vindt naar ‘controversiële informatie’, gebaseerd op persoonlijke ervaringen en onafhankelijk medisch onderzoek. Ook komen steeds meer artsen er openlijk voor uit dat zowel de vaccins als de wetenschappelijke onderbouwing ervan in gebreke blijven.

Waarom vaccineren we eigenlijk? De talloze grafieken die op het internet te vinden zijn, laten zien dat wereldwijd ruim 90 procent van de afname van infectieziektes zich heeft voorgedaan voordat er gevaccineerd werd. Toen de meeste ziektes al grotendeels waren verdwenen door verbeterde hygiënische omstandigheden zijn we begonnen met vaccineren.

Autoriteiten vertellen ouders dat er in het verleden vreselijke epidemieën waren die verdwenen zijn door succesvolle vaccinatieprogramma’s. Wat ons niet verteld wordt, is dat er al een daling van 90 procent had plaatsgevonden voordat we begonnen met die vaccinatieprogramma’s. Frankema: “Dat verandert de zaak nogal! Waarom wordt dat niet verteld?”

De medische wereld zegt gewoon: we hadden van die vreselijke ziektes, we zijn gaan vaccineren, en nu zijn die ziektes toch weg? Wat wil je nog meer, dáár is je bewijs. “Klinkklare onzin wat mij betreft,” schrijft ze.

Zoals het overgrote deel van de ouders nog blindelings vertrouwt op de arts, vertrouwt het overgrote deel van de artsen blindelings op de leerboeken en natuurlijk op ‘het beleid’ van de overheid.

Feit is dat het ‘vechten tegen infectieziektes’ met grootscheepse vaccinatieprogramma’s in slechts 60 tot 70 jaar uitgegroeid is tot een industrietak die miljarden dollars winst per vaccin per jaar maakt, ontdekte Frankema. “En hoe gek het ook klinkt, net zoals de oorlogsindustrie geen belang heeft bij vrede, heeft de farmaceutische industrie geen belang bij gezondheid. Zij verdient haar geld aan ziekte.”

Ze kennen hun huisarts niet eens

Is het echt zo ‘gevaarlijk’ om je kinderen niet te laten vaccineren, zoals wordt beweerd? De twee dochters van Frankema zijn in de leeftijd van grofweg nul tot 10 jaar ieder een paar keer verkouden geweest, hebben een paar keer de griep gehad, een aantal kinderziektes (waterpokken, kinkhoest en roodvonk) en de jongste heeft een tetanusinfectie gehad.

Ze hebben al hun infectieziektes doorgemaakt buiten het medische systeem. Dus zonder pillen, prikken, thermometers of artsen die langskwamen of welke medische interventie dan ook. Ze kennen hun huisarts niet eens, die hebben ze nog nooit gezien. Niet omdat ze haar niet aardig vinden, maar omdat ze haar nooit nodig hadden.

“Onze kinderen hebben veel geluk gehad. Doordat ze niet gevaccineerd zijn, heeft hun immuunsysteem een ongestoorde ontwikkeling kunnen doormaken!”

Frankema heeft de kinderen bij geen enkele kinderziekte in bed gekregen. “Het was behalve wat vlekjes en hangerigheid echt een fluitje van een cent. En daar was ik elke keer weer verbaasd over, omdat ik verwachtte dat kinderziektes ernstige ziektes zouden zijn.”

“Het geschenk dat ik heb mogen ontvangen uit deze ervaring, is dat ik sindsdien helemaal – 100 procent – genezen ben van mijn angst voor infectieziektes. Het is gewoon klaar nu. Mijn kinderen zijn gezond. Ik kan lezen. Overal is informatie te vinden. En angst voor infectieziektes is wat mij betreft verleden tijd!”

“Ongevaccineerde kinderen zijn geen bedreiging voor andere kinderen. Ze zijn een bedreiging voor de megawinsten van de farmaceutische industrie, want ze laten zien dat normale westerse kinderen in de 21ste eeuw helemaal geen vaccins nodig hebben om gezond op te groeien!” benadrukt Frankema.

Onze kinderen worden steeds ‘beter’ beschermd (nu al zo’n drie generaties lang) en onze kinderen worden steeds zieker. De medische wereld heeft géén verklaring voor de schrikbarende toename, maar blijft herhalen dat het verband tussen vaccins en aandoening… (vul maar in) niet aangetoond is. En dat klopt, want het onderzoek dat het verband zou kunnen aantonen wordt niet gedaan, in ieder geval niet door de fabrikant. En daarom kunnen de autoriteiten zonder problemen volhouden dat de gezondheidsproblemen van onze kinderen óf coïncidenteel voorkomen (toevallig rond dezelfde tijd als de vaccinatie), of – een andere favoriet – niet dóór, maar ná vaccinatie. En als er maar genoeg vertrouwen is in het Rijksvaccinatieprogramma gaat dat een hele tijd goed.

Al vanaf het begin machtig en corrupt

En wie denkt dat corona een uitzondering op de regel was, heeft het mis. Frankema verwijst naar de uitzending ‘Het omstreden kankervaccin’ van Zembla, waarin bijvoorbeeld aan het licht komt dat leden van de Gezondheidsraad banden hebben met de farmaceutische industrie. Mogelijkerwijs heeft dit de snelle invoering van het baarmoederhalskankervaccin beïnvloed. Op 21 oktober 2008 stelden toenmalig Tweede Kamerleden Arib (PvdA) en Schermers (CDA) vragen over deze kwestie. Toenmalig minister Klink baseerde zijn antwoord op een brief van de voorzitter van de Gezondheidsraad. Die bevestigde in de brief dat vier experts waren opgenomen in de adviescommissie van de Gezondheidsraad die onder meer door fabrikanten gefinancierd onderzoek uitvoer(d)en. Het heeft er dus alle schijn van dat de adviezen van de Gezondheidsraad niet onafhankelijk waren.

Klink werd daarnaast door de rechter gesommeerd openheid te geven over de gang van zaken met betrekking tot de aankoop van H1N1-griepvaccins (een order van maar liefst 700 miljoen). Frankema: “En wat doet hij? Alles waarvan hij niet wil dat het volk te weten komt, maakt hij onleesbaar door het met een dikke viltstift weg te strepen!”

“Afijn, het belangrijkste is dat we het nu weten. Al vanaf het begin is de vaccinindustrie machtig en corrupt geweest, maar in deze tijd komt juist datgene wat het daglicht niet kan verdragen in de schijnwerpers te staan. Belangenverstrengelingen bij overheden en officiële organisaties zijn realiteit, ook in Nederland.”

Betekent het optreden van ongewenste effecten of overlijden ná vaccinatie dat dit komt dóór vaccinatie? Op dit moment ligt de bewijslast bij de ouders, die moeten kunnen aantonen dat de gezondheidsproblemen van hun kind het gevolg zijn van het vaccin. Het blijkt een schier onmogelijke zaak. Hoe bewijs je dat? Een groeiende groep ouders zou graag wetenschappelijk bewijs zien dat aan kan tonen dat dit niet het geval zou kunnen zijn. Waarom krijgen wij geen inzage in de onderzoeken die bewijzen dat het niet mogelijk zou kunnen zijn dat ons kind daar negatieve consequenties van ondervindt? Inmiddels heeft de overheid antwoord moeten geven op een Woo-verzoek hierover. Verderop vind je het ontnuchterende antwoord.

Ervaringsverhalen

Het boek bevat vele indrukwekkende ervaringsverhalen van ouders en ook artsen. Neem bijvoorbeeld het verhaal van Willem, wiens oudste dochter ernstig werd beschadigd door de prik tegen baarmoederhalskanker. Hij kwam op een feestje de toenmalige directeur-generaal van het ministerie van Volksgezondheid tegen. Willem raakte met haar aan de praat en het gesprek kwam op zijn dochter. Hij vertelde haar het hele verhaal en zij zei: ‘Ik ga kijken wat ik ermee kan doen, stuur mij maar de stukken die je hebt’. Ze mailden wat heen en weer en zij zou bij specialisten die in haar directe omgeving werkzaam waren navraag toen. Toen hij een periode niets vernomen had, heeft hij haar nogmaals benaderd, maar het mocht niet baten, want hij heeft nooit meer iets van haar gehoord.

“Kijk, dan wordt mijn achterdocht opgewekt. Als ze belooft dingen uit te zoeken en het blijft stil, dan zal ze wel iets ontdekt hebben wat de gewone burger niet mag weten.”

Zijn vrouw probeerde de ervaring na de vaccinatie telefonisch onder de aandacht te brengen bij het RIVM in Zoetermeer. Zij kreeg een arts aan de telefoon en deed haar verhaal. Ze beëindigde haar relaas met de opmerking: ‘Dus voor mij is één plus één twee’. Hierop antwoordde de arts: ‘Ja mevrouw, maar één plus één is ook twee als uw dochter na de vaccinatie onder een auto was gelopen’. Willem: “Als onze dochter na dit vaccin geen baarmoederhalskanker krijgt, komt dat door het vaccin. Maar als er na het inspuiten van rare ingrediënten rare dingen gebeuren met onze kinderen is dat geen reden om daar onderzoek naar te doen. Wat een opmerking! Mijn vrouw heeft uit frustratie het gesprek maar beëindigd.”

Moeder Mandy had om 11 uur ’s ochtends een gezond kind en om twee uur ’s middags, na de vaccinatie, was Kees voor de rest van zijn leven ernstig gehandicapt. Ze is in Bilthoven geweest met iemand van de inmiddels opgeheven Stichting Vaccinatieschade. Ze zat rond de tafel voor een gesprek met het hele comité van het RIVM. Het haalt allemaal niet veel uit, vertelt Mandy. “Er werd doodleuk gezegd: ‘Het belang van de volksgezondheid gaat voor op het belang van het individu’. “Ik vroeg aan die vent met dat strikje die het hoofd is van het RIVM: ‘Wat heeft u gedaan met uw eigen kinderen?’ En hij antwoordde: ‘Dat is een persoonlijke keuze’. Ik werd woedend en zei: ‘Ja, u heeft die keuze kunnen maken want u weet dat het fout kan gaan. Ik wist het niet, ik weet het nu’. Hoe kan zo’n man met zichzelf door één deur, wetende dat er duizenden kinderen zijn zoals Kees die kapot gespoten zijn door vaccins en geen maatregelen nemen om ouders behoorlijk voor te lichten over de ingrediënten en de gevaren ervan? Het heilige huisje van de medische wereld wordt beter beschermd dan onze kinderen! Het draait allemaal om geld, geld en nog eens geld.”

Mandy kreeg nog een tweede kind, een meisje. Zij is niet gevaccineerd en zal ook nooit een spuit krijgen. “Ik heb niet alleen ervaren dat vaccins ernstige schade op kunnen leveren, maar ook dat je ze niet nodig hebt, want onze dochter is een heel gezond kind zonder vaccins!”

Het Woo-verzoek

En dan komen we bij het Woo-verzoek. Op 24 augustus 2018 heeft de stichting Vaccinvrij een Woo-verzoek ingediend dat in één klap duidelijk maakt dat twijfelende ouders gelijk hebben: ‘Verzoek om openbaarheid van het wetenschappelijk bewijs dat het injecteren van combi-vaccins veilig is voor baby’s, prematuren en zwangere vrouwen’. De gang van zaken rondom dit verzoek is meer dan vreemd geweest, en nog vreemder is dat er niets is gedaan met het resultaat, merkt Frankema op.

“Ik ben ervan overtuigd dat de overheid heel goed weet waar zij mee bezig is en dat hoge autoriteiten beseffen dat kindervaccins niet veilig en niet nodig zijn. Het maakt dat wij zeer wantrouwend dienen te zijn voor ‘aanbevelingen’, en zelfs verplichtingen, en de voorlichting van het RIVM en de media met een korreltje zout moeten nemen.”

Het moet voor de overheid een bittere pil geweest zijn om dit verzoek te beantwoorden. Normaal gesproken hebben zij daar vier weken de tijd voor, met een uitloop van twee weken als het ingewikkeld is, maar dat zou in dit geval niet zo moeten zijn. Het Rijksvaccinatieprogramma wordt eindeloos gepromoot op de website van het RIVM, in de media en op consultatiebureaus. Het onderzoek zou met één druk op de knop van de computer opgevraagd moeten kunnen worden.

Er was al een voorgeschiedenis. Op 28 februari 2018 schreef Frankema een zeer uitgebreide brief aan het RIVM en het ministerie van VWS met het verzoek om veiligheidsnormen en studies die de veiligheid van het Rijksvaccinatieprogramma zouden kunnen aantonen. Ze kreeg daar geen antwoord op. Op 26 april 2018 schreef ze een kortere versie. Ook daar kreeg ze geen antwoord op.

Omdat de overheid niet reageerde op de brieven besloot de stichting tot het versturen van een aangetekend Woo-verzoek. De overheid is wettelijk verplicht zo’n verzoek te beantwoorden. Van het ministerie kreeg ze geen antwoord, zelfs geen ontvangstbevestiging van het Woo-verzoek. “Het moge duidelijk zijn: politici in Nederland zijn niet bezig met het thema ‘veiligheid’.”

Bij het RIVM was ‘geen wetenschappelijk bewijs’ aanwezig. Het RIVM verwees haar door naar het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG).

Het RIVM wilde toelichting op het verzoek en vroeg haar wat ze bedoelde met ‘veiligheid’. Ze gaven aan dat ze zich bezighouden met voorlichting en vertrouwen op de adviezen van het CBG en de eerder genoemde Gezondheidsraad.

Als antwoord op het Woo-verzoek kreeg Frankema van het RIVM en het CBG negen onderzoeken die met een aantal zoekwoorden uit de medische bibliotheek PubMed waren opgevraagd. “Dit hadden we ook zelf kunnen doen.” En nu komt het: de onderzoeken waren allemaal uitgevoerd door farmareus GlaxoSmithKline. “Het toegestuurde materiaal was wetenschap, maar géén wetenschappelijk bewijs.”

Het RIVM bood haar ook een gesprek aan met het CBG om uitleg te krijgen over de studies. Tijdens dat gesprek gaf ze aan teleurgesteld te zijn over de ontoereikende kwaliteit van de studies. Het CBG beloofde nog meer studies en informatie te sturen, maar dat is nooit gebeurd.

“Het zou ons niet moeten verbazen dat het CBG haar vingers niet heeft willen branden. Deze organisatie staat stijf van de belangenverstrengelingen.”

Frankema stuurde wederom een brief aan het RIVM waarin ze verslag deed over het gesprek met het CBG en daarna bleef het stil.

Het bewijs dat vaccineren veilig is, bestaat kennelijk niet. Dat betekent dat elke consultatiebureauarts die zegt dat vaccineren bewezen veilig is feitelijk onjuiste voorlichting geeft, concludeert Frankema.

Hierna wilde ze van het CBG weten wat überhaupt de wetenschappelijke onderbouwing is van het Rijksvaccinatieprogramma. “De schok werd nog groter toen we deze onderzoeken onder ogen kregen. Wat een rommeltje, de fundamenten van het Rijksvaccinatieprogramma zijn nog rotter dan we dachten,” zegt Frankema, die stelt dat dit vaccinatieprogramma op drijfzand staat.

Het bleef heel lang stil, maar na meer dan een jaar ontving de stichting toch een onverwachte mail van het ministerie van VWS. Een jurist vroeg haar of ze het Woo-verzoek wilde handhaven. Na enig heen en weer gemail werd de zaak weer opgepakt en startte de afhandeling opnieuw. En weer werd de termijn overschreden, waarna ze naar de bestuursrechter stapte.

De rechter verklaarde het beroep van de stichting Vaccinvrij gegrond en droeg het ministerie van VWS op om binnen twee weken alsnog een besluit te nemen op last van een dwangsom van 100 euro per dag. Op 13 november 2020 kreeg ze eindelijk het besluit van het ministerie, dat de termijn toen met 51 dagen had overschreden.

Na meer dan twee jaar kreeg ze antwoord. Het besluit op haar Woo-verzoek: ‘Uw verzoek heeft deels betrekking op informatie die niet aanwezig is. Daarom wijs ik uw verzoek in zoverre af. Verder besluit ik om de aanwezige documenten niet openbaar te maken, zodat het verzoek voor het overige deel eveneens wordt afgewezen. Ten slotte is een deel van de door u gevraagde informatie reeds openbaar’.

Met andere woorden: we hebben het niet, dus we wijzen uw verzoek af, en wat we wel hebben willen we niet overleggen. En wat betreft de ‘gevraagde informatie die openbaar is’, kreeg ze in een aanhangsel een standaard vaccincontract, een nutteloos document als het niet ingevuld en ondertekend is.

Ondanks het feit dat de overheid met de billen bloot moest, is er helemaal niets veranderd, verzucht Frankema. Het standpunt van jeugdartsen dat er is bewezen dat vaccineren veilig en effectief is, staat nog steeds online, de consultatiebureauartsen zeggen het nog steeds, de media idem dito en de overheid besteedt nog steeds miljarden belastinggeld aan angstcampagnes en ‘voorlichting’ om de bevolking ertoe te bewegen hun kinderen deel te laten nemen aan een nutteloos en risicovol programma. Het brengt veel geld in het laatje voor de industrie, en economische belangen gaan altijd voor op gezondheid. Zo simpel is het.

De uitgebreide, nieuwe editie van ‘Vaccinvrij’ is hier verkrijgbaar.

Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.