De burgeroorlog nadert

Datum:
  • woensdag 17 september 2025
  • in
  • Categorie: ,
  • Betz kan het weten.


    15-9-2025


    De burgeroorlog nadert

     Er komt een burgeroorlog aan“, zei David Betz donderdagavond tegen een publiek in Boedapest. En later: ”Sorry, maar ik denk niet dat er op dit moment een vreedzame oplossing mogelijk is”.

    Betz kan het weten. De professor is hoofd van de afdeling oorlogsstudies aan het King’s College in Londen en is een academisch expert op het gebied van burgeroorlogen. Hij schrijft al jaren dat in de meeste westerse landen aan alle voorwaarden voor het uitbreken van een burgeroorlog is voldaan; het enige wat nog nodig is, is een vonk, schrijft Rod Dreher.

    De boodschap van Betz heeft dit jaar veel meer aandacht gekregen dankzij podcastinterviews zoals deze met Harrison Pitt van europeanconservative.com. Wat zijn waarschuwingen zo huiveringwekkend maakt, is dat hij ze rustig brengt, op basis van gegevens en logische analyses. Hij is allesbehalve een wildogige apocalypticus die op een straathoek staat te schreeuwen.

    Met “burgeroorlog” bedoelt Betz niet dat twee geüniformeerde legers met elkaar in conflict komen. Hij heeft het eerder over gewelddadige chaos, zoals in Noord-Ierland tijdens de Troubles, de ‘Jaren van Lood’ in Italië of de catastrofe die Joegoslavië overspoelde toen het uiteenviel. Hij waarschuwde de inwoners van Boedapest dat iedereen die uitkijkt naar een burgeroorlog om orde op zaken te stellen, geen idee heeft waar hij het over heeft. Hij voorspelde dat miljoenen mensen in Europa zullen sterven en dat nog eens miljoenen mensen gedwongen zullen worden te verhuizen, onder meer door deportatie.

    Betz heeft vooral gesproken over de kans op een burgeroorlog in Groot-Brittannië en op het Europese vasteland, maar zijn analyse heeft ook betrekking op de Verenigde Staten. Een burgeroorlog in Amerika kwam deze week een stuk dichterbij met de moord op de conservatieve activist Charlie Kirk.

    Kirk, 31, was geen politicus. Hij was een verbazingwekkend effectieve pleitbezorger van mainstream conservatieve waarden, die hij vooral uitdroeg door naar universiteitscampussen te gaan en te debatteren met mensen die het niet met hem eens waren. Kirk was een vrolijke man, onbuigzaam in zijn conservatisme maar respectvol tegenover zijn tegenstanders, en geliefd bij talloze mannen en vrouwen van zijn jonge generatie.

    En iemand schoot hem dood in het bijzijn van zijn vrouw en twee jonge kinderen, omdat hij deed wat elke burger in een democratie hoort te doen: vreedzaam debatteren over kwesties in het openbaar. Toen een liberaal hem eens vroeg waarom hij universiteitscampussen bezocht om met linkse mensen te debatteren, antwoordde Kirk: “Als we niet meer met elkaar praten en onze meningsverschillen bespreken, dan gaan mensen over tot geweld, en dat probeer ik te voorkomen.”

    De moord op Kirk zal waarschijnlijk een keerpunt zijn voor Amerika. Waarom? Omdat het nu onmiskenbaar duidelijk is dat er heel veel mensen in de VS zijn die bereid zijn anderen te vermoorden omdat ze dezelfde normale, conservatieve opvattingen hebben als Charlie Kirk. Op linkse sociale media stonden talloze reacties en video’s van mensen die de dood van Kirk toejuichten. Sommigen van hen waren leraren, verpleegkundigen en zelfs Amerikaanse soldaten.

    Wij Amerikanen zijn twee naties. De rest van ons is niet zoals zij, die griezels. Voorlopige bevindingen van de federale politie wijzen erop dat een geweer en munitie die in de buurt van de plaats van de moord op Kirk zijn gevonden, pro-trans- en pro-Antifa-markeringen hadden. Als dit wordt bevestigd, zal niemand verbaasd zijn.

    Dit is wat Amerika is geworden: een verontruste vriendin stuurde me donderdag een berichtje dat ze had overwogen haar dochtertje naar een christelijke school te sturen, maar dat ze nu bang was dat haar kind daardoor een doelwit zou worden voor trans-terroristen. Charlie Kirk was een evangelische christen. Het kind van mijn vriendin ging ooit naar de Covenant School in Nashville, waar in 2023 een bloedbad werd aangericht onder kinderen en leraren door een transgender voormalige leerling. Een paar weken geleden opende een transseksuele jongeman het vuur op een katholieke kerk waar schoolkinderen de mis bijwoonden, waarbij enkele kinderen omkwamen.

    Mijn vriendin is bang dat militante transgenders de jacht op christenen hebben geopend. Je zou kunnen zeggen dat ze overdrijft – Amerika is tenslotte een groot land – maar haar dochter, die acht jaar oud is, verloor twee van haar beste vriendinnen op Covenant. Dit is geen abstracte dreiging voor dat gezin.

    Nogmaals: als je je realiseert dat je een land deelt met miljoenen ideologische maniakken die je graag vermoord zouden zien omdat je christen of conservatief bent, verandert dat je. Het maakt je harder. Het doet je beseffen dat David Betz gelijk heeft: we kunnen onze meningsverschillen niet oplossen via de politiek. Charlie Kirk probeerde dat, en ze hebben hem vermoord en gejuicht om zijn moord.

    Gelukkig wordt Amerika geregeerd door een sterke president, een persoonlijke vriend van Kirk, die waarschijnlijk niet zal doen wat onze politici gewoonlijk doen: een openbare verklaring afleggen waarin hij zegt hoe triest het allemaal is, en dan verdergaan. Donald Trump, met de steun van het Republikeinse Congres, zal waarschijnlijk de strijd aangaan met Antifa en transgenderisme in al zijn vormen.

    Het is nu duidelijk dat transseksualiteit een psychische aandoening is. Het is duidelijk dat de overgrote meerderheid van transgenders geen moordenaars of potentiële moordenaars zijn. Het zijn psychisch zieke mensen die medeleven en psychiatrische behandeling verdienen. Maar het transfenomeen heeft een onnoemelijk aantal psychisch zieke mensen aangetrokken die hierin een identiteit hebben gevonden waarmee ze hun psychopathie kunnen valoriseren en als wapen kunnen gebruiken tegen normale mensen.

    Het hele Amerikaanse establishment – medisch, media, bedrijfsleven en politiek – heeft zich overgegeven aan het omarmen van het trans-narratief, inclusief de krankzinnige verzameling ideeën die we ‘genderideologie’ noemen, en dwingt dit op aan onwillige Amerikanen. Daar moet een einde aan komen, en wel nu. Niet volgende week, niet volgend jaar: nu.

    Evenzo moet er een einde komen aan de tolerantie voor Antifa en zijn geweld. Trump zou het volledige gewicht van de federale overheid op Antifa moeten laten neerkomen, net zoals een vorige generatie leiders de FBI gebruikte om de Ku Klux Klan te verpletteren.

    Dat zou een begin zijn. Maar zal het voldoende zijn? Ik betwijfel het.

    Toen de veroordeelde zwarte misdadiger George Floyd in 2020 door toedoen van de politie om het leven kwam, werden steden door linkse relschoppers in brand gestoken. De gevestigde instellingen kwamen op hun eigen beschaafde manier in opstand en voerden ideologische heropvoedingsprogramma’s en strategieën in om blanken te demoniseren, omwille van ‘raciale rechtvaardigheid’.

    Degenen die van Charlie Kirk hielden, kwamen niet in opstand. Ze kwamen in het openbaar en baden. Wij zijn niet zoals zij.

    Het zou geweldig zijn als dezelfde institutionele leiders die hun verstand verloren over George Floyd, nu de moord op Kirk zouden aangrijpen als een kans om fundamentele Amerikaanse liberale waarden te herbevestigen, zoals vrijheid van meningsuiting, open debat, tolerantie voor politieke en religieuze verschillen, en alle dingen die binnen levende herinnering werden onderwezen als fundamentele Amerikaanse waarden.

    Ik denk niet dat ze dat zullen doen. Ik hoop dat ik het mis heb, maar ik denk dat deze elites te ver zijn afgedwaald in het sekte-achtige denken van links. En dit, let wel, is een van de belangrijkste voorwaarden die volgens Betz tot burgeroorlog leiden: een elite die radicaal losstaat van de massa.

    Als er, God verhoede, een burgeroorlog uitbreekt in Amerika, zal die niet worden gevoerd door de aanhangers van Charlie Kirk. Die zal deels worden gevoerd door jonge blanke mannen die al extreemrechts zijn – blanke nationalisten en antisemieten, wier aantal groeit – die tot de conclusie zijn gekomen dat geweld de enige manier is om deze crisis het hoofd te bieden. Ik ken persoonlijk Amerikaanse vaders – conservatieve christenen – die proberen hun zonen te deradicaliseren. Dat lukt niet.

    De Verenigde Staten hebben tenminste een politiek leiderschap – de regering-Trump – dat zich inzet voor de bestrijding van links extremisme. Dat geldt niet voor Europa: bijna elk land (Hongarije is een welkome uitzondering) wordt geregeerd door een transnationale globalistische klasse die haar eigen ontevreden bevolking als het probleem ziet. De Digital Services Act van de Europese Unie zal, wanneer deze volledig is geïmplementeerd, ongetwijfeld worden gebruikt om gewone Europeanen te onderdrukken die zich gewoon willen uitspreken tegen de vernietiging van hun eigen landen.

    In zijn lezing in Boedapest waarschuwde Betz dat er maar een kleine vonk nodig is om een burgeroorlog te ontketenen. Vlak voor de catastrofe in Joegoslavië, zei hij, gaf een overweldigende meerderheid van de ondervraagde Joegoslaven aan dat ze goed konden opschieten met hun medeburgers van andere etnische groepen en religies. In een oogwenk stonden ze elkaar naar het leven.

    Op X diezelfde dag maakte een Kroaat genaamd Martin Erlic een soortgelijk punt. Het is de moeite waard om dit volledig te citeren:

    Ik sprak met een vriend die in Joegoslavië is opgegroeid. Hij is ongeveer tien jaar ouder dan ik en is onlangs terugverhuisd naar Servië. Wat me opviel aan zijn verslag van de jaren vlak voor het uitbreken van de oorlog was het gevoel van banaliteit, een soort tijdloosheid. Ondanks alle venijnigheid had ik niet echt het gevoel dat er op korte termijn iets zou gebeuren. Maar wat de aanleiding was voor de Vaderlandse Oorlog – het conflict tussen de nieuwe Kroatische staat en Joegoslavië – was een enkele busaanval. Een groep Servische paramilitairen opende het vuur op Kroatische politieagenten in de buurt van Pakrac, waarbij verschillende doden en gewonden vielen. Dat moment was de vonk die het vuur deed ontbranden. Vanaf dat moment barstte de hel los.

    De oorlog werd al snel wreed, met burgers die het slachtoffer werden van gruweldaden. Stel je voor dat je in je eigen slaapkamer wordt verkracht, onthoofd voor de ogen van je familie in de tuin. Granaten die door je raam worden gegooid, je botten die later worden verzameld en in een dorpsbron worden gegooid.

    En als ik vandaag een jonge vrouw zie die de dood van iemand met wie ze het oneens is bespot, of ambivalent spreekt over een moord, dan kan ik niet anders dan denken dat ze geen idee heeft hoe snel dingen kunnen veranderen. Ze weet niet dat geweld, eenmaal ontketend, niet meer te bedwingen is.

    Ik heb medelijden met haar, en met mensen zoals zij, omdat ze zich niet realiseren wat er kan komen. De waarheid is dat het bijna onmogelijk is om je dat voor te stellen. De verandering gaat te snel, het geweld is te meedogenloos en traumatiserend. De pijn duurt generaties lang.

    Ik zie het zelfs in mijn eigen familie. Mijn grootouders zijn nog steeds zuinig, wantrouwen iedereen en zijn ervan overtuigd dat mensen hen willen beroven. Die angst is doorgegeven en blijft hangen. Als Amerikanen met zoveel minachting spreken over mensen met een andere mening, moeten ze erop voorbereid zijn om deze trauma’s ook te doorstaan, voor zichzelf en voor hun families, nog tientallen jaren lang.

    Dit is wat ons allemaal te wachten staat, en sneller dan we beseffen. Deze dagen voelen aan zoals men zich voorstelt dat het voelde in Europa in de zomer van 1914, aan de vooravond van de zelfmoordoorlog die onze beschaving bijna ten val bracht. Betz, de burgeroorlogsexpert, is somber gestemd. Hij vreest het, maar denkt dat er op dit moment geen uitweg is. We moeten hopen en bidden dat hij het mis heeft. Maar hoop en gebeden zijn geen strategie. Niets is onvermijdelijk. Wat doen wij – Europeanen en Amerikanen – om onze eigen ondergang te voorkomen?

    Hoeveel Charlie Kirks – of Samuel Patys, pater Jacques Hamels, Engelse slachtoffers van Pakistaanse moslimverkrachtingsbendes, bezoekers van de Bataclan, reizigers in het openbaar vervoer in Londen en concertbezoekers in Manchester – moeten er nog sterven voordat het openlijk oorlog wordt?


    Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
    https://frontnieuws.backme.org/


    Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

    1 reacties :

    Anoniem zei

    Daar hoef je echt niet voor gestudeerd te hebben en het is ook de bedoeling van de elite. Om dan kei - en keihard in te grijpen.
    Dus is het absoluut niet de oplossing.

    Een reactie posten