Door Peter Würdigt.

En het is werkelijk alarmerend. Want “nog nooit eerder zijn er zoveel goede banen bedreigd!” Merkur heeft er nu over bericht: Energie-alarmbrief bereikt Merz: “Nog nooit eerder zijn er zoveel goede banen bedreigd.” Nou, dat is eigenlijk geen verrassend nieuws, want de de-industrialisatie is al een tijdje in volle gang. Duitsland is de trieste koploper als het gaat om de elektriciteitsprijs, en omdat de prijs van elektrische energie een sleutelrol speelt in veel industriële producten (en ook in die van het midden- en kleinbedrijf), kunnen veel bedrijven de buitenlandse concurrentie niet meer bijbenen.

Er is nu massale kritiek, met name vanuit de noodlijdende industriële sectoren. Zo hebben werknemersvertegenwoordigers in de Oost-Duitse chemische en staalindustrie zich inmiddels uitgesproken. Beide sectoren zitten al een tijdje vast in het Duitse recessiedilemma.

Het verkeerde recept

Dit is geen nieuw probleem voor politici, en nu probeert de federale regering onder bondskanselier Merz dit aan te pakken door de elektriciteitsbelasting voor de industrie te verlagen. Als we ons in een situatie zouden bevinden waarin een redelijke nettoprijs voor elektriciteit onderworpen zou zijn aan een veel te hoge belasting, dan zou dat de juiste maatregel zijn.

In werkelijkheid is de situatie echter precies andersom: de belastingen zijn niet te hoog; ze zijn relatief redelijk, omdat het volkomen normaal is dat consumptiegoederen worden belast; overheidsdiensten moeten worden betaald.

Helaas blijft het echter zo dat de prijs van elektriciteit vóór belastingen al veel te hoog is; dit is bereikt met de energietransitie. Dit betekent dat de huidige procedure, die ook tot verhitte discussies heeft geleid omdat particuliere huishoudens geen verlichting zouden moeten krijgen, slechts een placebo-effect heeft.

En nu laten vertegenwoordigers van de industrie zich duidelijk horen: de plannen van het kabinet-Merz om bedrijven te ontlasten op het gebied van verhoogde energieprijzen gaan in hun ogen duidelijk niet ver genoeg. Dit blijkt uit een open brief waarin vertegenwoordigers van de Oost-Duitse staal- en chemische industrie zich rechtstreeks tot de bondskanselier hebben gericht.

Politici missen duidelijk de moed en de kracht om de kern van het probleem aan te pakken. Een ander probleem rijst: als belastingen worden verlaagd, rijst de vraag hoe die te financieren: welke administratieve diensten moeten worden bezuinigd, of moeten er nog meer schulden worden gemaakt?

Energietransitie mislukt?

De industrie schuwt de krachtige taal in haar spoedbrief niet. De door het kabinet goedgekeurde impuls gaat de bedrijven niet ver genoeg. Ze willen “geen vorstelijke subsidies, maar een redelijk kader”. De brief omschrijft de energietransitie zelf als “tot nu toe een complete mislukking”.

Kan de energietransitie echt als een “complete mislukking” worden omschreven? Dat hangt af van het doel van de energietransitie. Als het doel van de energietransitie is om de eigenaren van grote stukken land, oftewel de windmolenbaronnen, in staat te stellen hun zakken te vullen voor een dienst die niemand vrijwillig op de vrije markt zou kopen, dan moet de energietransitie als een doorslaand succes worden omschreven.

Als het doel echter was om een geïndustrialiseerd land van een betaalbare energievoorziening te voorzien, dan had die op een heel andere manier moeten worden gestart. Niet met de Wet op Hernieuwbare Energiebronnen (EEG) en een uitdijende planeconomie, maar eerst met een kleinschalig experiment, zoals het project “Smart Region Pellworm“. EIKE berichtte hierover hier: Gone with the Wind – het Pellworm-faillissement, levendige indrukken van een “Smart Region” – EIKE – Europees Instituut voor Klimaat & Energie en hier: Als je failliet gaat, doe het dan goed! Een overlijdensbericht voor de “Smart Region Pellworm” – EIKE – Europees Instituut voor Klimaat en Energie.

Deze resultaten hadden geëvalueerd moeten worden in plaats van alles onder het tapijt te vegen, aangezien de poging voor een klein eiland al jammerlijk was mislukt.

Wat gebeurt er nu?

Helaas moeten we er nu rekening mee houden dat de energietransitie nog grondiger zal mislukken, omdat de verdere uitbreiding van windturbines en pv-systemen onverminderd doorgaat, een feit dat ook in de open brief duidelijk wordt bekritiseerd.

Duizenden windturbines en pv-systemen zijn gebouwd, waarvoor miljarden euro’s aan subsidies zijn opgehaald. Geen enkel van deze systemen is echter in staat om de vraag naar energie te dekken. Voor elk van deze windturbines of “balkoncentrales” is een noodstroomcentrale nodig om de weersafhankelijke productieschommelingen tot op de seconde nauwkeurig op te vangen.

De laatste drie resterende kerncentrales, die bij uitstek geschikt waren voor deze taak, werden onder de regering-Scholz stilgelegd en vervolgens vernietigd. De Moorburg-centrale in Hamburg, een van de modernste kolencentrales, werd onlangs stilgelegd en gesloopt, en ook de resterende kolencentrales zullen worden gesloopt.

Er worden gasgestookte elektriciteitscentrales met een vermogen tot 20 GW gebouwd om basislaststroom te leveren. Niet alleen vereist de bouw van deze centrales eindeloze subsidies, maar niemand weet ook nog waar het gas vandaan komt of hoeveel het gaat kosten. De industrie, het midden- en kleinbedrijf en particuliere consumenten kunnen geen echte verlichting verwachten; integendeel, we worden geconfronteerd met immens stijgende kosten.

***

Bron hier.

***