Wopke’s wondere wegen: geitenpaadjes & doorzichtige CO2 boekhouding

Van een onzer correspondenten.

De meest recente plannen vanWopke Hoekstra, als Eurocommissaris voor Klimaat, markeren een ambitieus en pragmatisch hoofdstuk in het Europese klimaatbeleid. Hoekstra staat voor de enorme uitdaging om Europa toch op koers te houden richting klimaatneutraliteit, terwijl hij tegelijkertijd rekening moet houden met de sterk uiteenlopende belangen van lidstaten en de economische realiteit van een continent in verandering.

De Telegraaf: EU-klimaatchef Wopke Hoekstra komt met ambitieus klimaatdoel voor 2040: 90 procent reductie; onbetaalbaar zeggen critici.

Uit gelekte stukken blijkt dat Hoekstra met verschillende opties komt om de pijn die landen zouden lijden door nieuw klimaatbeleid te verzachten, zo schrijft de NOS. Opvallend is de mogelijkheid om een deel van de uitstootvermindering buiten de Europese Unie te mogen realiseren. Het komt er kort gezegd op neer dat landen de klimaatwinst die ze elders boeken, hier mogen meetellen. Bijvoorbeeld als ze zorgen dat een fabriek in India minder broeikasgassen uitstoot of als ze bossen aanplanten in Zuid-Amerika. Maar wetenschappers uit de Europese Wetenschappelijke Adviesraad waarschuwden eerder dit niet te doen. Ze vrezen dat de buitenlandse klimaatclaims lastig te controleren zijn. Verder vinden ze dat de EU-landen hun geld beter in eigen land kunnen uitgeven.

Trouw: Hoekstra bedenkt geitenpaadje om klimaatdoelen te halen. ‘Dit is een klimaataflaat’.

Centraal in Hoekstra’s plannen staat het voorstel om deEuropese uitstoot van broeikasgassen in 2040 met 90% te verminderen ten opzichte van 1990. Dit doel is niet zonder controverse: landen als Polen, Italië, Hongarije, Tsjechië en Slowakije vrezen voor de economische impact van zulke scherpe doelen en pleitten voor een lager percentage. Hoekstra blijft echter vasthouden aan het einddoel, maar zoekt tegelijkertijd naar manieren om het voor landen haalbaarder te maken.

Volkskrantlezer: Wopke Hoekstra’s plan krijg ik niet uitgelegd aan een kind

Een ander speerpunt is de Clean Industrial Deal, die in februari 2025 werd gepresenteerd. Dit plan richt zich op het versterken van de concurrentiepositie van de Europese industrie én het versnellen van de overgang naar een duurzame, CO2-neutrale economie. De deal bevat maatregelen om energie-intensieve sectoren en de cleantech-industrie te ondersteunen, onder meer door het verlagen van energiekosten, het stimulerenvan de circulaire economie en het verbeteren van toegang tot kritieke grondstoffen. Er wordt, tegen beter weten in, fors geïnvesteerd in duurzame productieprocessen en innovaties die bijdragen aan CO2-reductie. Maar in tegenstelling tot de Green Deal legt deze deal geen wetten op, maar biedt het een actieplan en financiële steun, vooral gericht op sectoren als auto’s, staal en chemie. Hoekstra wil zo voorkomen dat bedrijven hun productie naar het buitenland verplaatsen door hoge energieprijzen en strenge regels in Europa.

Wynia’s Week: Wopke Hoekstra’s nieuwe klimaatdoel is een onwetenschappelijke slag in de lucht.

Naast mitigatie zet Hoekstra sterk in opklimaatadaptatie. Hij werkt aan een ambitieus klimaatadaptatieplan dat eind 2026 wordt gepresenteerd. Hierin speelt de verzekeringssector een sleutelrol, onder meer door investeringen te sturen, risico’s te analyseren en burgers en bedrijven weerbaarder te maken tegen klimaatrisico’s. Hoekstra roept op tot nauwe samenwerking om de informatiekloof te dichten, financiële educatie te versterken en schaalbare oplossingen te ontwikkelen voor duurzame financiering.

Hoekstra’s recente plannen lijken een toonbeeld van realpolitiek: alarmistisch in doelstellingen, pragmatisch in de uitvoering. Zijn bereidheid om creatieve oplossingen te zoeken—zoals het toelaten van buitenlandse koolstofkredieten—maakt hem tot een mogelijke bruggenbouwer, maar roept ook ernstige vragen op over de integriteit van het Europese klimaatbeleid.

***

Bron o.a. hier.

***