Wel jammer hoe dit weer allemaal gelopen is.

Annabel Nanninga 7-6-2025

Weer stuurloos, slaan we linksaf?

Nou, we staan onder demissioniair bewind, mensen. Voelt bijna wel weer vertrouwd, zelfs met een zweempje opluchting in de lentebries na een snaarstrak gespannen verstandshuwelijk waaruit zelfs het verstand al eerder vertrokken was dan de twistende echtelieden.

Wel jammer hoe dit weer allemaal gelopen is. Dat het boeltje vanaf dag één een beperkt houdbare indruk maakte, dat was evident. Maar een compleet en zwaar bevochten kabinet opblazen omdat er tien prima punten niet terstond, onmiddellijk en wel NU worden uitgevoerd en anders is het verraad, tsja. Het zijn voornamelijk punten waar in het regeerakkoord gewoon al eensgezind mee ingestemd was. Een wensenlijstje opstellen is zo gepiept, de uitvoering kost nu eenmaal tijd. Deze torpedo in het meest rechtse kabinet ooit, is toch een beetje alsof je een prima cake hebt gemaakt, alle ingrediënten zitten erin, maar na twee minuten in de oven concludeer je dat hij mislukt is, en dan flikker je ’m woedend — bakblik en al — in de vuilnisbak.

Het is bijzonder onverantwoordelijk bovendien om ons land nu weer in verkiezingen te storten, met een levensgrote kans op een links kabinet aan het eind van de rit. Maar na decennia centrumlinks zacht heelmeesteren kunnen de stinkende wonden in Nederland écht wel zonder een nieuwe lading ideologisch hobbybeleid.

Als er íéts is wat dit land kan missen als een boer een extra zetel voor D66 (oh, wacht), dan is het wel links beleid. Kijk en vergelijk. Dit is niet alleen een illustratie van de staat van onze universiteiten, maar een akelig precieze röntgenfoto van wat er mis is met Nederland anno 2025: grenzen bestaan alleen nog voor wie zich eraan houdt. Activisten vernielen het bestuursgebouw van de Radboud Universiteit met als argument: ‘zodat ze wél luisteren.’ Ondertussen versoepelt de Universiteit Utrecht haar beleid rond bezettingen, want ja — een absoluut verbod is juridisch te bot. Of in gewoon Nederlands: we durven geen nee meer te zeggen.

Deze combinatie van laf bestuur en ideologisch gemotiveerd vandalisme is het logische gevolg van decennia waarin wij de-escalatie verkozen boven rechtshandhaving, begrip boven gezag, en slachtofferschap boven verantwoordelijkheid. Niemand wordt meer gecorrigeerd, laat staan gestraft. In plaats daarvan knikken we begrijpend en passen we het beleid aan. De bestuurders van morgen leren vandaag dat als je maar hard genoeg schreeuwt, intimideert of ruiten ingooit, je uiteindelijk je zin krijgt. En we doen net of dat nuance is. Dit is geen nuance. Dit is capitulatie met koffie en koekjes.

Het is het moment waarop de rechtsstaat zich omdraait en zegt: zoek het zelf maar uit, ik wil geen ruzie.

Deze moreel en bestuurlijk radeloze, inerte samenleving nu nog verder destabiliseren, terwijl juist de law and order, begrenzing en nieuw cultureel zelfvertrouwen voor het grijpen lagen, mits onder stevig ‘leading by example’ vanuit het kabinet, is een zorgwekkende ontwikkeling. We zullen de strijd echter niet staken, naar de stembus dan maar weer en mensen aan het roer zetten die niet alleen roepen, maar ook met volharding, werk, geduld, diplomatie en toewijding meer kunnen bijdragen aan dit land dan chaos.

Dan nu in de aula, koffie en halfgare cake voor Schoof-I.

Annabel Nanninga is mede-oprichter van JA21 en fractievoorzitter van JA21 in de Eerste Kamer.

NieuwRechts