Alarmisme vermomd als wetenschap

15-6-2025

Top tien redenen om NASA’s klimaatveranderingswinkel GISS te sluiten

Door Anthony Watts.

Het NASA Goddard Institute for Space Studies (GISS) profileert zich al decennialang als een bewaker van de klimaattoekomst van de aarde. Maar de transformatie van een ruimtewetenschappelijk instituut naar een echokamer voor klimaatbeleid is een schoolvoorbeeld van missiedrift. Opgericht voor planetaire studies, heeft het GISS zijn oorspronkelijke doel allang losgelaten en zich toegelegd op speculatieve klimaatmodellen en mediagestuurde verhalen – vaak meer gebaseerd op gecorrigeerde dan gemeten data.

Het is tijd om eerlijk te zijn: de GISS moet gesloten worden. Hier zijn tien goede redenen waarom.

1. GISS heeft zijn oorspronkelijke missie opgegeven

GISS werd in 1961 opgericht ter ondersteuning van NASA’s planetaire wetenschappelijke activiteiten, met name het analyseren van satellietgegevens en het bestuderen van planetaire atmosferen. Dit was logisch in het tijdperk van Apollo en planetaire verkenning. Maar vandaag de dag is GISS uitgegroeid tot een centrum voor klimaatmodellering dat speculatieve scenario’s over de toekomst van de aarde propageert, die vaak ver verwijderd zijn van de realiteit. De overstap van de ruimte naar het klimaat was geen logische uitbreiding – het was een bureaucratische herinrichting om aan te sluiten bij politieke trends, en wellicht om de organisatie te behoeden voor een gebrek aan relevantie en bezuinigingen na afloop van de Apollo-missies.

2. Duplicatie van inspanning en bureaucratische opgeblazenheid

De VS en de rest van de wereld hebben al meerdere instanties – NOAA, NCEI, HadCRUT, Berkeley Earth, UAH – die zich toeleggen op het volgen van het klimaat op aarde. Het belangrijkste aanbod van GISS, de GISTEMP-dataset, verwerkt simpelweg de data van NOAA’s Global Historical Climatology Network (GHCN). Dit is redundantie vermomd als innovatie. Er is geen dwingende rechtvaardiging voor het in stand houden van een aparte, door NASA gefinancierde entiteit die doet wat andere instanties al doen – behalve misschien om een ​​bepaald verhaal levend te houden.

3. Ze voegen een ‘speciale saus’ toe aan de ruwe data van NOAA

GISS verzamelt geen eigen ruwe temperatuurgegevens – het vertrouwt op NOAA’s GHCN. Maar vervolgens corrigeert het die gegevens met behulp van eigen, gepatenteerde aanpassingen. Deze aanpassingen verhogen vaak recente temperaturen en verlagen oudere temperaturen, waardoor de opwarmingstrends op de lange termijn worden opgeblazen . Dit is geen transparantie; het is alchemie. Wanneer dezelfde gegevens door verschillende filters gaan en altijd “heter” blijken te zijn , zouden we ons lastige vragen moeten stellen.

4. GISS gebruikt een oude, verouderde temperatuurbasislijn om het alarm te versterken

Een van de minder bekende trucjes in de gereedschapskist van GISS is het gebruik van een basislijn van 1951-1980 om temperatuurafwijkingen te berekenen. Deze basislijn omvat enkele van de koudste decennia van de 20e eeuw, met name de jaren 70 – een periode die gekenmerkt werd door wijdverbreide zorgen over afkoeling. Door temperatuurafwijkingen aan deze koude maatstaf te koppelen, laat GISS de huidige afwijkingen kunstmatig warm lijken .

Vergelijk dit met NOAA en de Universiteit van Alabama in Huntsville (UAH) , die recentere basislijnen gebruiken (zoals 1991-2020) die de moderne klimatologie beter weerspiegelen. Als GISS dezelfde basislijn zou gebruiken, zouden hun grafieken er lang niet zo alarmerend uitzien. Bovendien gebruiken ze vaak “warmere” kleuren in de wereldkaarten die ze produceren. Dit is een visuele truc – technisch correct, maar opzettelijk misleidend. En het is precies het soort onjuiste voorstelling van zaken dat het publieke vertrouwen in de klimaatwetenschap ondermijnt.

5. Ondoorzichtige aanpassingsprocessen

Het zogenaamde ‘homogenisatieproces’ bij GISS lijkt meer op een magische black box dan op een methode. Hoewel de code open source is, is het hoe, waarom en waar de data worden aangepast slecht gedocumenteerd en is het elders niet door de wetenschap gerepliceerd. Stations met een lange, betrouwbare temperatuurgeschiedenis worden vaak ‘gecorrigeerd’ op manieren die de warmte uit het verleden afvlakken en recente trends versterken. Dit is niet zomaar het corrigeren van data, het is het herschrijven ervan .

6. Verontreinigde gegevens van het NOAA-stationsnetwerk

GISS maakt gebruik van de gegevens van NOAA-stations aan de oppervlakte, maar die gegevens vertonen systematische tekortkomingen. Mijn onderzoek uit 2009 en 2022 naar de weerstations van de Verenigde Staten toonde aan dat meer dan 90% van de NOAA-weerstations niet aan hun eigen plaatsingsnormen voldoet, omdat ze meestal te dicht bij kunstmatige warmtebronnen zoals asfalt en ventilatieopeningen van airconditioningsystemen liggen. GISS accepteert deze gebrekkige input niet alleen, maar verergert het probleem door extra aanpassingen door te voeren. Het resultaat? Onzin erin, propaganda eruit.

7. Van wetenschap naar activisme: het gepolitiseerde leiderschap van GISS

Voormalig directeur Dr. James Hansen heeft GISS berucht gemaakt door het omvormen van GISS tot een platform voor klimaatactivisme . Zijn getuigenis voor de Senaat in 1988 wordt vaak gezien als het begin van de moderne klimaatpaniek, maar zelfs toen moesten hij en zijn sponsor de alarmbel nog wat opvoeren met verhitte toneelspel in de Senaatshoorzaal – en zijn modellen hebben sindsdien hun doel gemist. Onder zijn leiding en daarna is GISS steeds meer gaan fungeren als belangenbehartiger, waarbij onderzoekers mediarollen, klimaatprotesten en beleidsdebatten op zich namen in plaats van de data stilletjes voor zichzelf te laten spreken.

8. Alarmisme vermomd als wetenschap

NASA GISS loopt elk jaar voorop in het aankondigen van het “warmste jaar ooit”, vaak gebaseerd op verschillen die zo klein zijn dat ze binnen de foutmarge vallen. Andere datasets – zoals de satellietgegevens van UAH – zijn het niet altijd met elkaar eens, maar dat weerhoudt de persberichten er niet van. Wat voor GISS telt, is de kop , niet de nuance. Dat is geen wetenschap; dat is marketing. Ondertussen blijven ze “verbijsterd” door de hitte voor 2023 en verdiepen ze zich niet in het vinden van de oorzaak. Ze lijden aan bevestigingsbias.

9. Disfunctie, laag moreel en ontkoppeling van de kernmissie van NASA

Volgens een recent CNN-rapport verkeert GISS in een “absolute sh*tshow”-modus, met gedemoraliseerd personeel en geen duidelijke richting na de voorgestelde bezuinigingen. Zelfs NASA geeft toe dat het van plan is om GISS als zelfstandige entiteit te beëindigen. Nu de instantie zelf jullie uitfaseert, is het misschien tijd om de modellen in te pakken en naar huis te gaan.

Ondertussen worden ruimtemissies uitgesteld, terwijl de GISS geld blijft wegsluizen. Dit is een verraad aan NASA’s oorspronkelijke missie. Het agentschap zou missies naar Mars en verder moeten lanceren – niet aan spreadsheets moeten sleutelen om de jaren 30 er cooler uit te laten zien.

10. De klimaatgemeenschap heeft GISS niet meer nodig

Met meerdere beschikbare datasets – satelliet-, ballon-, grond-, internationale en private – is de GISS niet langer onmisbaar. Haar rol als controle- en evenwichtsorgaan in de klimaatwetenschap wordt ondermijnd door haar activisme, twijfelachtige methoden en redundantie. De wetenschappelijke gemeenschap zou baat hebben bij één minder gepolitiseerde stem die de feiten verdraait.

Conclusie: Maak een einde aan het tijdperk van GISS-vervorming

Het sluiten van de GISS is niet antiwetenschappelijk. Het is juist pro-verantwoordingsplicht. Zelfs het kantoor van de inspecteur-generaal is het daarmee eens, toen ze twijfelachtige ‘$1,63 miljoen aan GISS-uitgaven sinds 2012’ identificeerden.

Het is tijd om dit artefact uit de Koude Oorlog-tijd van klimaatmodellering met pensioen te laten gaan. GISS is een monument geworden voor aanpassingsgedreven narratiefvorming. De vasthoudendheid aan verouderde basislijnen, ondoorgrondelijke processen en een meedogenloze jacht op alarmerende resultaten verraadt zijn wetenschappelijke mandaat.

NASA zou de GISS-gegevens moeten archiveren en vervolgens teruggaan naar waar ze het beste in zijn: andere werelden verkennen, niet eindeloos data van deze wereld herinterpreteren. We hebben duidelijkheid nodig, geen te hoge temperaturen. Als GISTemp zo belangrijk is, zet dan een geautomatiseerd proces op dat GHCN-gegevens verwerkt en de resultaten continu naar een NOAA-webpagina stuurt. De code is beschikbaar en draait op Python . Wat nu vervangen kan worden door één krachtige desktop-pc, vereist geen hele overheidsafdeling.

Het is tijd om GISS te sluiten.

***

Bron hier.

***