Door Christian Gérondeau.

Christian Gerondeau, ingenieur aan de Polytechnische School, is lid van het wetenschappelijk comité van onze vereniging. Hij heeft talrijke werken over milieuvraagstukken gepubliceerd. Zijn nieuwste boek “Climate, Why Trump is Right!” “maakt alle redenen toegankelijk die de Amerikaanse president ertoe brachten de klimaatakkoorden van Parijs te verlaten, en om het wereldwijde klimaatbeleid dat al meer dan 30 jaar geldt terecht een “hoax” te noemen.

In de volgende tekst, die is gevalideerd door de Amerikaanse natuurkundige William Happer , emeritus hoogleraar natuurkunde aan de Universiteit van Princeton, geeft Christian Gerondeau een sprekende illustratie van het broeikaseffect als gevolg van CO2 .

Samenvatting: CO2 werkt in feite als een verduisteringsgordijn

Aangezien vaststaat dat de aanwezigheid van CO2 in de atmosfeer van de aarde bijdraagt ​​aan de opwarming van de aarde, leidt het instinct ons tot de veronderstelling dat de huidige toename van deze concentratie de aarde aanzienlijk zal opwarmen. Instinct is bedrieglijk.

Als je een zwart gordijn voor een raam hangt, blokkeert het het licht. Het toevoegen van één of meerdere zwarte gordijnen achter het eerste verandert niets aan de lichtinval. CO2 fungeert als een soort verduisteringsgordijn, maar niet helemaal. Een verdubbeling van de huidige concentratie in de atmosfeer zou de straling van de aarde naar de ruimte dus slechts met ongeveer 1% verminderen.

Sinds de Wereldklimaatconferentie van 1992 in Rio de Janeiro heeft de mensheid de fout gemaakt door deze realiteit te negeren en geen rekening te houden met het ‘zwarte gordijneffect’.

Ontwikkeling: zelfs een verdubbeling van de atmosferische CO2-concentratie, die  overigens onhaalbaar is, zou geen significante impact hebben.

Soms is instinct bedrieglijk. Het is waar dat CO2 , gecombineerd met waterdamp en wolken, de aarde tegenwoordig warmer en leefbaarder maakt. Het is ook waar dat de aanwezigheid van CO2 in de atmosfeer van de aarde sinds het begin van het industriële tijdperk aanzienlijk is toegenomen als gevolg van menselijke activiteiten.

Ons instinct doet ons geloven dat deze stijging tot een overeenkomstige en gevaarlijke stijging van de temperatuur op aarde moet leiden. Dit is het idee dat de wereld al meer dan dertig jaar leidt.

Maar in dit geval misleidt het instinct ons, omdat het het ‘zwarte gordijn-effect’ negeert. Door een zwart gordijn voor een raam te hangen, blokkeer je het binnenkomende licht. Ook al zitten er een paar gaten in, het toevoegen van meer zwarte gordijnen achter het eerste verandert niet veel.

Voor CO2 is de situatie niet veel anders . CO2 heeft de eigenschap om straling van het aardoppervlak met golflengten tussen 14 en 16 micron te blokkeren. Hoewel elke hoeveelheid CO2 een klein gedeelte van de ontvangen straling doorlaat, functioneert het grotendeels als een zwart gordijn. Een lage concentratie CO2, bijvoorbeeld rond de 100 deeltjes per miljoen (ppm), ofwel ongeveer een kwart van het huidige niveau, is voldoende om het grootste deel van de aardse straling waarop CO2 kan inwerken, te blokkeren. De daaropvolgende toevoeging van CO2 aan de atmosfeer verandert niets wezenlijks.

Dit is een van de redenen waarom een ​​verdubbeling van de huidige CO2- concentratie in de atmosfeer, die momenteel 430 ppm bedraagt, de straling van de aarde naar de ruimte slechts met ongeveer 1% zou verminderen. Dit is een van de redenen waarom de CO2 die tegenwoordig vrijkomt bij de verbranding van fossiele brandstoffen niet schadelijk is.

De huidige opwarming van de aarde is vergelijkbaar met die in de Romeinse tijd en de vroege middeleeuwen. Die opwarming werd duidelijk niet veroorzaakt door de verbranding van fossiele brandstoffen. De bewering van het IPCC (AR 6 rapport) dat er een evenredig verband bestaat tussen de hoeveelheid CO2 die wordt uitgestoten en de stijging van de temperatuur op aarde, is onjuist. Anders zou het leven zoals wij dat kennen allang verdwenen zijn, aangezien de concentraties CO2 in de atmosfeer van de aarde toen 25 keer zo hoog waren als in het pre-industriële tijdperk. Alleen het “zwarte gordijneffect” kan verklaren waarom de aarde destijds geen dodelijke temperaturen kende.

De inspanningen om de CO2-uitstoot te verminderen, met name binnen de Europese Unie, ontberen elke rechtvaardiging. Een van de redenen waarom in ontwikkelde landen de bedragen die aan intermitterende hernieuwbare energiebronnen worden besteed, meestal onterecht zijn.

Door het negeren van het ‘zwarte gordijn’ leeft de mensheid al sinds het wereldcongres in Rio in 1992 met een instinctieve, maar onjuiste kijk op de dingen. Het is het slachtoffer van de grootste denkfout in de geschiedenis en de gevolgen van deze fundamentele fout zijn enorm, zowel op economisch vlak als wat betreft onze visie op de wereld. Het is de hoogste tijd dat er een einde komt aan het hieruit voortvloeiende, ongegronde catastrofisme en de onnodige uitgaven die het met zich meebrengt.Als er geen atmosfeer zou zijn, zou de aarde infrarode straling de ruimte insturen, waarvan de sterkte afhankelijk is van de golflengte. Deze straling wordt weerspiegeld in de bovenste klokvormige curve, de zogenaamde Planck-curve. CO2 onderdrukt echter een deel van de straling die van het aardoppervlak afkomstig is, waarvan het de energie vervolgens teruggeeft aan de atmosfeer. Daarmee is CO2 een van de belangrijke factoren die bijdragen aan het broeikaseffect, naast andere factoren waarvan de invloed in het groen is weergegeven, waaronder waterdamp.

Het potentiële bereik van CO2- werking is strikt beperkt. Vanwege de eigenschappen van CO2-moleculen bevindt het zich aanvankelijk tussen de golflengten van 14 en 16 micron. In het bovenste gedeelte wordt het nog verder beperkt door waterdamp, die daar de aardstraling al blokkeert. Tenslotte is er in het onderste gedeelte sprake van beperkingen vanwege emissies uit de bovenste atmosfeer, die het niet kan beheersen.

Met zijn huidige concentratie van 430 ppm en de zwart ingekleurde invloedszone, elimineert CO2 al het grootste deel van de straling waarop het kan inwerken. De toekomstige stijging van de CO2-concentratie boven 430 ppm zal daarom alleen invloed kunnen hebben op de oranje gekleurde delen van het potentiële werkingsgebied, die zeer in de minderheid zijn. Dit is het ‘zwarte gordijn-effect’. De gevolgen voor het broeikaseffect en de temperatuur op aarde kunnen daarom slechts gering zijn.

Zelfs een verdubbeling van de atmosferische CO2-concentratie , die anders onhaalbaar is, zou geen noemenswaardig effect hebben. Uit de modellen blijkt dat dit, in overeenstemming met de grafiek, slechts een reductie van 1% van alle aardse emissies naar de ruimte tot gevolg zou hebben.

***
Bron hier.
***