Door Fritz Vahrenholt.

Zoals de grafiek hierboven laat zien, bleef de gemiddelde temperatuur wereldwijd in april ongeveer gelijk aan de voorgaande maand. De afwijking van het langjarig gemiddelde van satellietmetingen bedraagt ​​nu 0,61 graden Celsius. De opwarming die tussen 2022 en 2025 plaatsvindt, is duidelijk zichtbaar en kan niet worden verklaard met behulp van het gangbare verhaal over opwarming door CO2. Dit verband wordt nog onduidelijker als we kijken naar de ijsvorming in Antarctica en het zee-ijs in het Noordpoolgebied. Beide zijn de afgelopen jaren verrassend genoeg toegenomen.

Het Antarctische ijs neemt toe

Als je kijkt naar de klimaatwebsite van de Helmholtz Society met de ambitieuze naam “Climate Facts” onder Antarctica, lees je het volgende:

“Het essentiële landijs van Antarctica verdwijnt, en wel in een steeds hoger tempo.”

Volgens de Helmholtz-Gesellschaft zou dit van groot belang zijn voor de stijging van de zeespiegel. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de stijgende zeespiegel, veroorzaakt door het smeltende ijs op Antarctica, een van de centrale argumenten in het klimaatbeleid is waar mensen zich zorgen over maken.

Des te verrassender is de uitkomst van een onlangs gepubliceerd onderzoek, waaruit blijkt dat het beeld sinds 2021 is veranderd: het landijs op Antarctica neemt weer toe!

Chinese onderzoekers van de Tongji Universiteit onder leiding van Prof. Shen en Dr. Wang ontdekten dat de ijsmassa’s in Antarctica sinds 2021 aanzienlijk zijn toegenomen. Uit de geanalyseerde gegevens van de NASA GRACE-satelliet bleek dat er tussen 2002 en 2010 sprake was van een jaarlijks verlies van 74 miljard ton. Tussen 2011 en 2020 is dat verlies zelfs verdubbeld. Tegenwoordig neemt het ijs jaarlijks met ongeveer 108 miljard ton toe. (zie volgende afbeelding, bron: Science China Press)

Omdat het smelten van de Antarctische gletsjers voor ongeveer 20% heeft bijgedragen aan de zeespiegelstijging, is er sinds 2021 een vertraging in de stijging waargenomen. Zou dit goede nieuws niet de moeite waard zijn om in het nieuws te verspreiden? Tot nu toe nog niets.

Een tweede goed nieuws wordt ook niet verspreid door de Tagesschau en het politieke Berlijn: het zee-ijs in het Noordpoolgebied neemt al ruim tien jaar niet af. Een recente publicatie van Mark England van de Universiteit van Exeter en Lorenzo Polvani van de Columbia Universiteit in New York vestigde hierop de aandacht. De onderzoekers melden dat er naar verwachting sprake zal zijn van een pauze van tientallen jaren in de afname van het zee-ijs in het Noordpoolgebied. Ze verwachten dit tenminste voor de komende 5 tot 10 jaar.

Nog in 2009 waarschuwde John Kerry, de Amerikaanse klimaatgezant, dat het Noordpoolgebied in 2013 ijsvrij zou zijn. De werkelijkheid pakte anders uit. (zie volgende grafische bron NASA)

Satellietmetingen hebben de afname van het zee-ijs in het Noordpoolgebied tot 2012, de daaropvolgende stabilisatie en een licht herstel, goed gedocumenteerd. Ter vergelijking wordt het jaarlijkse minimum van september gebruikt. Na de sterke opwarming van de afgelopen jaren werd een verdere daling verwacht. Maar het zee-ijs blijft stabiel. Deze duidelijke metingen weerhouden de Tagesschau er niet van om op 28 maart 2025 te melden dat de afname van het zee-ijs doorzet, met ernstige gevolgen voor het klimaatsysteem. En nog steeds betalen we uitzendrechten voor dit soort desinformatie, wat kennelijk politieke doeleinden dient.

Is de klimaatwetenschap in crisis?


Voorspellingen van klimaatmodellen wijken steeds vaker af van de werkelijkheid. Axel Bojanowski interviewde twee wetenschappers van het Max Planck Instituut voor Meteorologie in Hamburg. Prof. Bjorn Stevens en Prof. Jochem Marotzke spreken van een crisis in de klimaatwetenschap. Marotzke:

“De huidige klimaatmodellen botsen met de werkelijkheid.”

Marotzke maakt zich zorgen over de grote onzekerheid van de modellen. Hij noemt de volgende voorbeelden:

“In grote delen van de wereld spreken modellen elkaar tegen over de vraag of er in de toekomst meer of minder regen zal vallen. De opwarming van het aardoppervlak tussen 1998 en 2012 verliep aanzienlijk langzamer dan door de modellen voorspeld (“hiatus”).

Sinds 1979 is de tropische oostelijke Stille Oceaan afgekoeld, in tegenstelling tot de verwachtingen van alle modellen die daar opwarming simuleren.

Met betrekking tot de klimaatwetenschap spreekt Marotzke van

“de andere klimaatcrisis.” “Dit is het moment voor een paradigmaverschuiving.”


Ik heb de indruk dat een aantal slimme wetenschappers zich nu realiseren dat ze, door te wijzen op de onwrikbare voorspellingen van klimaatmodellen, politici hebben overgehaald om hun bevolking groot ongeluk te bezorgen, omdat ze de dreigende catastrofe te snel en met volstrekt verkeerde maatregelen wilden voorkomen. Men zal zich de uitspraken van de VN herinneren:

“Alleen hernieuwbare energieën zijn de uitweg van de snelweg naar de klimaathel” (Guterres).

Of:

“De uitstoot van broeikasgassen heeft duidelijk geleid tot opwarming van de aarde. De temperaturen aan het aardoppervlak waren in de periode 2011-2020 1,1°C hoger dan in de periode 1850-1900.” (IPCC 2023, Syntheserapport A1).

Deze uitspraken zijn gebaseerd op klimaatmodellen waarvoor volgens Marotzke een paradigmaverschuiving nodig is, omdat ze na enkele jaren de werkelijkheid niet meer voldoende nauwkeurig weergeven.

Wanneer komt er een paradigmaverschuiving in het klimaatbeleid in dit land?

***