Er zijn sleutelmomenten waarop het masker afvalt, niet door een grote rel, maar door een klein, onthullend detail.
Agnes Kant, Lareb-keizerin van data-corruptie
(Door: Max von Kreyfelt)
Er zijn sleutelmomenten waarop het masker afvalt, niet door een grote rel, maar door een klein, onthullend detail. Zoals vorige week, toen bijwerkingencentrum Lareb, onder leiding van Agnes Kant, weigerde om vaccin-data te delen met professor Ronald Meester. Een vooraanstaand wiskundig statisticus, géén activist, géén complotdenker, maar een wetenschapper pur sang die gewoon zijn werk wil doen: onafhankelijke analyse van gegevens over vaccinatieschade.
De reden voor de weigering? De data zouden “niet passend” zijn om een oorzakelijk verband aan te tonen.
Pauze. Inademen. Nog een keer lezen.
Lareb weigert dus data te delen waarmee een wetenschapper wil onderzoeken of er een oorzakelijk verband is, omdat zij zélf hebben besloten dat die data daarvoor niet geschikt zijn. Dit is niet alleen een belediging voor de wetenschap, het is epistemologische corruptie: het vooraf diskwalificeren van onderzoek, op basis van een oordeel dat pas ná dat onderzoek zou mogen worden geveld.
En wie zwaait de scepter bij Lareb? Agnes Kant, voormalig SP-Kamerlid en ogenschijnlijk voormalig criticus van de farmaceutische lobby. Tegenwoordig de beheerder van een databunker waar de werkelijkheid hermetisch wordt afgesloten van het publieke debat.
Onder haar bewind werd Lareb tijdens de corona-campagne een synoniem voor damage control: meldingen van bijwerkingen werden administratief gemasseerd, geherformuleerd, gekwantificeerd tot irrelevante ruis. De uitkomst stond vast: “geen aanwijzingen voor ernstige structurele problemen.” En wie daar wél aanwijzingen voor zag, artsen, statistici, slachtoffers, werd als desinformatie verspreider weggezet. Nu krijgen we de sequel: Kant weigert wetenschappers als Meester überhaupt toegang tot het ruwe materiaal. Want stel je voor dat de data niet buigzaam genoeg blijken voor het gewenste narratief.
Alsof dat niet wrang genoeg is, werd Agnes Kant op 15 mei ook nog benoemd tot bijzonder hoogleraar Innovatie van Farmacovigilantie aan het LUMC. De vrouw die jarenlang farmaceutische bijwerkingen achter digitale sloten hield, mag nu gaan “onderzoeken hoe de veiligheid van geneesmiddelen beter bewaakt kan worden.”
De ironie is klinisch steriel.
Agnes Kant staat symbool voor de bio-politieke omkering van de afgelopen jaren: de vroegere criticus van het systeem werd zijn bekroning. Niet door haar strijd tegen misstanden, maar door haar bereidheid ze te neutraliseren. Ze bewijst dat je vandaag de dag niet meer hoeft te liegen, je hoeft alleen de waarheid ontoegankelijk te maken. Door data in quarantaine te zetten. Door wetenschappers als Ronald Meester te weren uit het lab van de democratie.
Wie de data controleert, controleert het geheugen. En wie het geheugen controleert, bepaalt de geschiedenis.
Agnes Kant is niet de archivaris van de volksgezondheid. Ze is haar redacteur.
Geplaatst door:
E.J. Bron (via “X”; Max von Kreyfelt)
(www.ejbron.wordpress.com)
1 reacties :
En geen Tweede Slaapkamerlid, die haar/zijn mond hierover open doet. Hopelijk heeft Pepijn de energie.
Een reactie posten