... de Amerikaanse vicepresident heeft opzien gebaard en duidelijke taal gesproken.
LONG READ: de epische toespraak in München van J.D. Vance in het Nederlands
(Door: “Netzreporter” – Vertaling: E.J. Bron)
Met zijn toespraak op de Veiligheidsconferentie van München heeft de Amerikaanse vicepresident opzien gebaard en duidelijke taal gesproken. Hieronder zijn volledige toespraak in het Nederlands:
Hartelijk dank aan u en alle gedelegeerden, prominenten en mediamensen die hier bijeengekomen zijn. En mijn dank gaat vooral uit naar de gastheer van de Veiligheidsconferentie van München, die deze ongelooflijke bijeenkomst op poten kon zetten. We zijn natuurlijk enthousiast hier te zijn. We zijn blij hier te zijn.
En een van de dingen, waarover ik het vandaag wilde hebben, zijn natuurlijk onze gemeenschappelijke waarden. En zoals u al heeft gehoord, is het geweldig om weer in Duitsland te zijn. Vorig jaar was ik hier als Amerikaans senator.
Ik heb de Britse Minister van Buitenlandse Zaken David Lammy ontmoet en gegekscheerd dat we beide vorig jaar andere taken hadden dan nu. Maar nu is het tijd dat al onze landen, iedereen die het geluk had van onze desbetreffende volkeren macht te krijgen, deze wijs te gebruiken om hun leven te verbeteren. En ik zou graag willen zeggen dat ik het geluk had om in de afgelopen 24 uur hier wat tijd buiten de muren van deze conferentie te kunnen doorbrengen, en ik was zeer onder de indruk van de gastvrijheid van de mensen, zelfs wanneer ze zich nog steeds niet hersteld hebben van de verschrikkelijke aanslag van gisteren.
De eerste keer dat ik in München was, was eigenlijk met mijn vrouw, die deze keer op een privéreis bij me is. En ik heb altijd van de stad München gehouden. En ik zou graag willen zeggen dat wij zeer aangedaan zijn, en onze gedachten en onze gebeden zijn bij München en iedereen die door het kwaad getroffen is, dat deze mooie gemeenschap werd aangedaan.
Wij denken aan ze, we bidden voor ze en we zullen hen in de komende dagen en weken sterkte wensen. Ik hoop dat dit niet het laatste applaus is dat ik krijg, maar we komen natuurlijk op deze conferentie bij elkaar om over veiligheid te discussiëren, en normaal gesproken bedoelen we daarmee bedreigingen van onze veiligheid naar buiten toe. Ik zie veel grote militaire leiders, die hier vandaag bijeengekomen zijn.
Maar hoewel de Trump-regering zeer bezorgd is om de veiligheid van Europa en denkt dat we tot een verstandige oplossing tussen Rusland en de Oekraïne kunnen komen, en dat we denken dat het in de komende jaren belangrijk is dat Europa zich in grote stijl voor zijn eigen defensie inzet, is de bedreiging, die mij m.b.t. Europa de grootste zorgen baart, niet Rusland, niet China, geen andere externe speler. Wat mij zorgen baart, is de bedreiging van binnenuit, de terugtocht van Europa van enkele van zijn meest fundamentele waarden, waarden, die het deelt met de Verenigde Staten van Amerika. Ik was verbaasd toen er onlangs een voormalige eurocommissaris op de televisie optrad en er verheugd naar luisterde dat de Roemeense regering zojuist een hele verkiezing had geannuleerd.
Hij waarschuwde dat wanneer de dingen niet volgens plan zouden verlopen, exact hetzelfde ook in Duitsland zou kunnen gebeuren. Deze arrogante uitlatingen zijn choquerend voor Amerikaanse oren. Jarenlang heeft men ons verteld dat alles wat we financieren en ondersteunen in naam van onze gemeenschappelijke waarden gebeurt.
Alles, van onze Oekraïne-politiek tot de digitale censuur, wordt als verdediging van de democratie voorgesteld. Maar wanneer we zien hoe Europese rechtbanken verkiezingen annuleren en hoge politici ermee driegen andere verkiezingen af te zeggen, zouden we ons moeten afvragen of wij onszelf ook aan gepaste hoge standaards houden. En ik zeg onszelf, omdat ik er principieel van overtuigd ben dat we in hetzelfde team zitten.
We moeten meer doen dan alleen maar over democratische waarden praten. We moeten ze leven. Velen van u in deze ruimte herinneren zich nog dat de Koude Oorlog de verdedigers van de democratie op dit continent kwaad maakte tegen krachten die veel tirannieker waren.
En denkt u aan de kant in deze strijd, die dissidenten censureerde, kerken sloot en verkiezingen annuleerde. Waren dat de goeden? Zeer zeker niet.
En godzijdank hebben ze de Koude Oorlog verloren. Ze hebben verloren, omdat ze de buitengewone zegeningen van de vrijheid noch waardeerden noch respecteerden. De vrijheid om te verrassen, fouten te maken, uit te vinden, op te bouwen.
Zoals blijkt, kan men innovatie of creativiteit niet afdwingen, net zomin dat men geen mensen kan dwingen wat ze moeten denken, voelen of geloven. En wij denken dat deze dingen wel degelijk met elkaar verbonden zijn. En helaas is het vaak niet zo duidelijk wat er met enkele winnaars van de Koude Oorlog gebeurd is als ik naar Europa kijk.
Ik kijk naar Brussel, waar eurocommissarissen de burgers waarschuwen dat ze sociale media in tijden van onlusten willen uitschakelen zodra zij inhouden ontdekken, die zij als, citaat, “van haat vervuld” classificeren. Of in dit land, waar de politie in het kader van een actiedag, citaat, “tegen vrouwenvijandigheid op internet”, razzia´s uitgevoerd heeft tegen burgers, die ervan verdacht worden antifeministische comments online te publiceren. Ik kijk naar Zweden, waar de regering twee weken geleden een christelijke activist veroordeeld hebben, omdat hij aan verbrandingen van de koran had deelgenomen, die tot de moord van zijn vriend leidden.
En zoals de rechter in zijn geval met ontsteltenis opmerkte, staan Zwedens wetten, die zogenaamd de vrijheid van meningsuiting moeten beschermen, in werkelijkheid geen vrijkaart toe om alles te doen of te zeggen zonder te riskeren de groep te beledigen die dit geloof veroordeelt. En wat me misschien het meest verontrust, is onze beste vriend Groot-Brittannië, waar door de afkeer van het gewetenrecht in het bijzonder de fundamentele vrijheden van religieuze Britten in het vizier terechtgekomen zijn. Iets langer dan twee jaar geleden klaagde de Britse regering Adam Smith-Connor, een 51-jarige fysiotherapeut en legerveteraan, aan voor de afschuwelijke misdaad 50 meter verwijderd van een abortuskliniek drie minuten lang stil te bidden, zonder iemand lastig te vallen, zonder met iemand contact te zoeken, maar gewoon alleen stil in zichzelf te bidden.
Toen Britse politieagenten hem ontdekten en wilden weten waarvoor hij zou bidden, antwoordde Adam gewoon dat het voor de ongeboren zoon zou zijn, die hij en zijn ex-vriendin jaren geleden hadden laten aborteren. Adam werd er schuldig bevonden de nieuwe wet van de regering over bufferzones geschonden te hebben, die stille gebeden en andere handelingen die de beslissing van een persoon in een omtrek van 200 meter van een abortuskliniek zouden kunnen beïnvloeden, strafbaar stelt.
Hij werd ertoe veroordeeld om 1000 Britse Pond proceskosten aan het Openbaar Ministerie te betalen. Welnu, ik zou willen dat ik zou kunnen zeggen dat dit toeval was, een uniek krankzinnig voorbeeld voor een slecht geschreven wet, die tegen één enkele persoon werd uitgevaardigd, maar nee, afgelopen oktober, dus nog maar enkele maanden geleden, begon de Schotse regering brieven aan burgers uit te delen wier huizen in zogenaamde veilige toegangszones stonden, waarin ze werden gewaarschuwd dat zelfs privé gebeden tussen hun eigen vier muren een wetsschending zouden kunnen vormen. Natuurlijk riep de regering burgers op om medeburgers te melden die van een gedachtemisdaad verdacht worden.
Ik vrees dat in Groot-Brittannië en heel Europa de vrije meningsuiting op de terugtocht is. En in het belang van de komiek, mijn vrienden, maar ook in het belang van de waarheid geef ik toe dat de luidste stemmen voor censuur vaak niet uit Europa, maar uit mijn eigen land kwamen, waar de vorige regering sociale media ondernemingen bedreigde en intimideerde om zogenaamde foutieve informatie te censureren. Foutieve informatie zoals bijvoorbeeld het idee dat het corona-virus waarschijnlijk uit een laboratorium in China ontsnapt zou zijn, werden door onze eigen regering via private ondernemingen tot zwijgen gebracht, die het waagden iets uit te spreken dat een duidelijke waarheid bleek te zijn.
Daarom wil ik vandaag niet alleen een observatie doen, maar een aanbod voorleggen. En zoals de Biden-regering wanhopig geprobeerd heeft mensen tot zwijgen te brengen, zal de Trump-regering exact het tegenovergestelde doen. En ik hoop dat we daarbij kunnen samenwerken.
Washington heeft een nieuwe sheriff. En onder Donald Trump´s leiding zijn we het misschien niet met uw opvattingen eens, maar we zullen voor uw recht strijden om deze openbaar te uiten, om het even of u het daar mee eens bent of niet. We zijn nu natuurlijk op een punt aangekomen waarop de situatie zo erg is geworden dat Roemenië in december vorig jaar op grond van de versleten verdenkingen van een geheime dienst en de enorme druk van zijn continentale buren het resultaat van een presidentsverkiezing gewoon annuleerde.
Zoals ik het begrijp, luidde het argument dat Russische desinformatie de Roemeense verkiezingen verziekt zou hebben. Maar ik verzoek mijn Europese vrienden de dingen een keer iets objectiever te bekijken. U kunt geloven dat het fout is wanneer Rusland sociale media reclame koopt om uw verkiezingen te beïnvloeden. Men kan het zelfs op het wereldtoneel veroordelen. Maar wanneer uw democratie met een paar honderdduizend dollar digitale reclame uit een ander land vernietigd kan worden, dan was ze vanaf het begin niet echt sterk.
Het goede nieuws is dat ik geloof dat uw democratieën wezenlijk minder breekbaar zijn dan dan velen blijkbaar vrezen. En ik ben er vast van overtuigd dat onze burgers nog sterker worden wanneer wij hen de mogelijkheid geven hun mening te uiten. Daarmee zijn we natuurlijk weer bij München, waar de organisatoren van deze conferentie afgevaardigden van populistische partijen van zowel het linkse als rechtse spectrum de deelname aan deze gesprekken verboden hebben. We hoeven het niet met alles eens te zijn wat de mensen zeggen, maar wanneer mensen, wanneer politieke leiders belangrijke kiezers verliezen, is het onze plicht in ieder geval aan een dialoog met hen deel te nemen.
Voor velen van ons aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ziet het er steeds meer uit alsof oude, vast gewortelde belangen zich achter lelijke begrippen uit de Sovjettijd zoals foutieve informatie of desinformatie verschuilen. U bevalt gewoon het idee niet dat iemand met een alternatief standpunt een andere mening geeft of, god beware, anders stemt of, nog erger, een verkiezing wint. Dit is een veiligheidsconferentie, en ik weet zeker dat u hier allemaal naartoe bent gekomen om erover te praten hoe u de defensie-uitgaven in de komende jaren in overeenstemming met een nieuw doel wilt verhogen. En dat is fantastisch, want zoals president Trump duidelijk heeft gemaakt, is hij van mening dat onze Europese vrienden een grotere rol moeten spelen in de toekomst van dit continent.
Wij geloven niet dat het – u hoort dit begrip – om lastenverdeling gaat, maar wij geloven dat het een belangrijk deel van een gemeenschappelijke alliantie is dat de Europeanen verplichtingen op zich nemen, terwijl Amerika zich concentreert op gebieden in de wereld die in groter gevaar zijn. Maar laat me u ook vragen: hoe wilt u überhaupt beginnen over begrotingskwesties na te denken wanneer we niet weten wat we eigenlijk verdedigen? Ik heb er in mijn gesprekken al veel over gehoord en ik heb veel, veel geweldige gesprekken met veel mensen gevoerd die hier in deze ruimte verzameld zijn.
Ik heb er veel over gehoord waartegen zij zich moeten beschermen, en dat is natuurlijk belangrijk. Wat mij – en ik denk veel Europese burgers – echter minder duidelijk lijkt, is waartegen zij zich eigenlijk moeten beschermen. Welke positieve visie zit er echter dit gemeenschappelijke veiligheidspact, dat we allemaal als zo belangrijk beschouwen?
En ik ben er diep van overtuigd dat er geen veiligheid bestaat wanneer men bang is voor de stemmen, de meningen en het geweten die het eigen volk leiden. Europa staat voor vele uitdagingen, maar de crisis waarmee dit continent op dit moment geconfronteerd wordt, de crisis waar we volgens mij allemaal tegenover staan, hebben ze zelf veroorzaakt. Wanneer u uit angst voor de eigen kiezers kandideert, kan Amerika niets voor u doen, en u kunt overigens ook niets voor het Amerikaanse volk doen, dat mij en president Trump heeft gekozen.
Om in de komende jaren iets waardevols te bereiken, heeft men democratische mandaten nodig. We hebben niet geleerd dat magere mandaten instabiele resultaten voortbrengen. Maar met een democratisch mandaat kan er zoveel waardevols bereikt worden. Ik denk dat we ons sterker op de stemmen van onze burgers kunnen concentreren. Wanneer we concurrerende economieën, betaalbare energie en zekere leveringsketens willen hebben, hebben we mandaten nodig om te regeren, want om al deze dingen te bereiken, moeten we moeilijke beslissingen nemen.
En dat weten we in Amerika natuurlijk heel goed. Men kan geen democratisch mandaat winnen door zijn tegenstander te censureren of in de gevangenis te stoppen, om het even of het daarbij om de oppositieleider, een bescheiden christen, die thuis bidt, of een journalist gaat, die probeert het nieuws te berichten. Net zomin kan men een democratisch mandaat winnen door de kiezers bij vragen zoals wie deel mag uitmaken van onze gezamenlijke samenleving, te ignoreren.
En van al die dringende problemen en uitdagingen waar de hier vertegenwoordigde naties tegenover staan, is er volgens mij niets dringender dan de massamigratie. Vandaag is één op de vijf mensen die in dit land leeft hier vanuit het buitenland naartoe gekomen. Dat is natuurlijk een historisch record.
Eenzelfde aantal bestaat er overigens ook in de VS, eveneens een record. Het aantal immigranten uit niet-EU-landen, die de EU binnenkwamen, is alleen al tussen 2021 en 2022 verdubbeld. En sindsdien is dat aantal natuurlijk alleen maar toegenomen.
En we weten dat deze situatie niet in de luchtledige ruimte is ontstaan. Ze is het resultaat van een serie bewuste beslissingen, die politici op het hele continent en elders in de wereld in de loop van een decennium hebben genomen. Gisteren hebben we precies in deze stad de verschrikking gezien die deze beslissingen aangericht hebben.
En natuurlijk kan ik het niet nogmaals noemen zonder aan de vreselijke slachtoffers te denken, wier mooie winterdag in München werd bedorven. Onze gedachten en gebeden zijn bij hen en zullen bij hen blijven. Maar waarom is het überhaupt gebeurd?
Het is een verschrikkelijk verhaal, maar deze hebben we in Europa en helaas ook in de VS maar al te vaak gehoord. Een asielzoeker, vaak een jonge man in de twintig, die al bij de politie bekend is, ramt een auto een mensenmenigte in en vernietigt een gemeenschap. Hoe vaak moeten we nog zulke schokkende tegenslagen lijden, voordat we de koers wijzigen en onze gezamenlijke civilisatie een nieuwe richting geven?
Geen kiezer op dit continent ging naar de stembus om de sluizen voor miljoenen ongecontroleerde immigranten te openen. Maar weet u waarvoor ze gestemd hebben? In Engeland hebben ze voor de Brexit gestemd, en of men het daar nu mee eens is of niet, ze hebben er voor gestemd.
En in heel Europa stemmen steeds meer mensen op politieke leiders, die beloven een einde te maken aan de buiten controle geraakte migratie. Ik ben het met veel van deze bedenkingen eens, maar u hoeft het niet met mij eens te zijn. Ik denk gewoon dat de mensen hun thuis belangrijk vinden, dat ze hun dromen hebben, dat ze hun veiligheid belangrijk vinden en dat ze voor zichzelf en hun kinderen kunnen zorgen.
En ze zijn slim. Ik geloof dat dit een van de belangrijkste dingen is die ik in mijn korte tijd in de politiek heb geleerd. Anders dan dat men misschien enkele bergen verderop in Davos hoort, beschouwen de burgers van al onze landen zichzelf over het algemeen niet als ontwikkelde dieren of als uitwisselbare radertjes van een globale economie.
En het is nauwelijks verwonderlijk dat ze niet willen dat hun politici hen rond commanderen en onverbiddelijk ignoreren. Het is de taak van de democratie om deze grote in de stembus te beslissen. Ik geloof dat het niemand beschermt wanneer men mensen afwijst, hun voornemen ignoreert of, nog erger, de media uitschakelt, verkiezingen verhindert of mensen van politieke processen uitsluit.
In werkelijkheid is dat de zekerste manier om de democratie uit te vernietigen. En om je mening te uiten is geen verkiezingsbeïnvloeding. Zelfs wanneer mensen buiten hun eigen land hun mening uiten en zelfs wanneer deze mensen zeer invloedrijk zijn.
En gelooft u mij, ik zeg dit allemaal met humor: wanneer de Amerikaanse democratie tien jaar Greta Thunberg´s verwijten en berispingen kan doorstaan, dan kunt u ook een paar maanden Elon Musk doorstaan. Maar wat de Duitse democratie, wat geen enkele democratie, noch de Amerikaanse noch de Duitse of de Europese, zal doorstaan, is om tegen miljoenen kiezers te zeggen dat hun gedachten en zorgen, hun hoop, hun verzoeken om hulp ongeldig of niet eens het noemen waard zijn. De democratie is gebaseerd op het heilige principe dat de stem van het volk telt.
Voor brandmuren is geen plaats. Of men houdt zich aan dit principe, of men doet het niet. De Europeanen, het volk, hebben een stem.
De Europese politici hebben de keuze. En ik ben er vast van overtuigd dat we niet bang hoeven zijn voor de toekomst. Men kan datgene wat iemand tegen de mensen zegt, accepteren, ook als het verrassend is en men daar een andere mening over heeft.
En als u dat doet, kunt u de toekomst met zekerheid en vertrouwen tegemoet zien, in de wetenschap dat de natie achter ieder van u staat. En dat is voor mij de grote magie van de democratie. Ze ligt niet in deze stenen gebouwen of prachtige hotels. Het ligt niet eens aan de geweldige instituties die we als gezamenlijke samenleving hebben opgebouwd. In de democratie geloven, betekent dat elke burger wijsheid en een stem heeft. En wanneer we weigeren naar deze stem te luisteren, zullen zelfs onze succesvolste gevechten maar heel weinig bewerkstelligen.
Paus Johannes Paulus II., volgens mij een van de meest buitengewone voorvechters van de democratie op dit of welk ander continent dan ook, zei ooit: “Wees niet bang.” Wij zouden niet bang voor ons volk moeten zijn, ook als het opvattingen heeft die niet overeenkomen met die van de leiding. Hartelijk bedankt allemaal.
Veel geluk allemaal. God zegene jullie.
Bron:
opposition24.com
Door: “Netzreporter”
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten